بریده‌ای از کتاب ایستگاه خیابان روزولت (روایتی مستند از تسخیر سفارت آمریکا در تهران) اثر محمد محبوبی
1403/11/17
صفحۀ 71
ائتلاف دست‌ساز «خط میانه» آمریکایی‌ها دیگر با اصحاب قدرت در ایران تماسی نداشتند و این تماس باید برای بار دیگر برقرار می‌شد؛ اما تا وقتی که می‌توان از ابزار نرم و هموار رجال و دستجات آمریکوفیل بهره برد، چرا باید پا در جادۀ صعب‌العبور کودتا گذاشت؟! راه‌حل ایستگاه خیابان روزولت این بود که هر دو مسیر به موازات همدیگر پیموده شود، هم مبارزات سیاسی گروه‌های آمریکادوست و هم کودتای نظامی. راهکار نخست، تأسیس ائتلافی متشکل از سیاستمداران، روحانیان و نظامیان «میانه‌رو» بود تا بتوانند قدرت را به چنگ آورند و منافع ایالات متحده در ایران را برای بار دیگر برآورده کنند؛ به همین خاطر بود که چنین ائتلافی به «خط میانه» شهرت یافت. از منظر آمریکایی‌ها، میانه‌روی در نقطۀ مقابل انقلابی‌گری معنا می‌شد. میانه‌روها، شخصیت‌ها و گروه‌هایی بودند که عاری از اندیشه و رفتار انقلابی بودند؛ یعنی در ساحت اندیشه، با چپ‌گرایی یا اسلام انقلابی بیگانه بودند و در ساحت عمل، رفتارهای پر حرارت و رادیکال را تقبیح می‌کردند. اگر ائتلافی از این نیروها در حکومت ایران شکل می‌گرفت، آمریکایی‌ها می‌توانستند از مسیر تبلیغات و بازی‌های سیاسی، آنها را به قدرت برسانند و دست‌کم نسبتی از جایگاه سابق خود را بازمی‌یافتند.
ائتلاف دست‌ساز «خط میانه» آمریکایی‌ها دیگر با اصحاب قدرت در ایران تماسی نداشتند و این تماس باید برای بار دیگر برقرار می‌شد؛ اما تا وقتی که می‌توان از ابزار نرم و هموار رجال و دستجات آمریکوفیل بهره برد، چرا باید پا در جادۀ صعب‌العبور کودتا گذاشت؟! راه‌حل ایستگاه خیابان روزولت این بود که هر دو مسیر به موازات همدیگر پیموده شود، هم مبارزات سیاسی گروه‌های آمریکادوست و هم کودتای نظامی. راهکار نخست، تأسیس ائتلافی متشکل از سیاستمداران، روحانیان و نظامیان «میانه‌رو» بود تا بتوانند قدرت را به چنگ آورند و منافع ایالات متحده در ایران را برای بار دیگر برآورده کنند؛ به همین خاطر بود که چنین ائتلافی به «خط میانه» شهرت یافت. از منظر آمریکایی‌ها، میانه‌روی در نقطۀ مقابل انقلابی‌گری معنا می‌شد. میانه‌روها، شخصیت‌ها و گروه‌هایی بودند که عاری از اندیشه و رفتار انقلابی بودند؛ یعنی در ساحت اندیشه، با چپ‌گرایی یا اسلام انقلابی بیگانه بودند و در ساحت عمل، رفتارهای پر حرارت و رادیکال را تقبیح می‌کردند. اگر ائتلافی از این نیروها در حکومت ایران شکل می‌گرفت، آمریکایی‌ها می‌توانستند از مسیر تبلیغات و بازی‌های سیاسی، آنها را به قدرت برسانند و دست‌کم نسبتی از جایگاه سابق خود را بازمی‌یافتند.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.