بریده‌های کتاب بریت ماری این جا بود

آدم‌ها در سفر عوض می‌شوند، برای همین بریت‌ماری همیشه از سفر نفرت داشت. دلش نمی‌خواهد عوض بشود.

تقدیم به مادرم؛ کسی که همیشه حواسش بود شکمم سیر و کتاب در کتابخانه ام موجود باشد... «فردریک بکمن»

یک روز آدم از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند عمری که پشت‌ سر گذاشته، بیش‌تر از آن میزانی است که پیش رو دارد، بدون اینکه بداند چگونه این اتفاق افتاد.

آدم نمی‌تواند شرایط زندگی را انتخاب کند، ولی می‌تواند نوع رفتارش را خودش انتخاب کند.

گاهی زندگی‌کردن برای آدم راحت‌تر می‌شود؛ که اگر نمی‌داند کیست، حداقل بداند کجاست.

آدم وقتی به سن خاصی می رسد تقریبا همه‌ی سوال هایی که از خودش می پرسد به یک چیز ختم می شود: چطور باید زندگی کرد؟

او همیشه کمربندش را می‌بست چون می‌خواست توجه مادرش را جلب کند.اما مادرش متوجه نشد،چون لازم نبود کسی به بریت ماری توجه کند.دلیل ساده‌ای دارد، چون همیشه کارهایش را بدون اینکه کسی به او بگوید انجام می‌داد.

یک روز صبح از خواب بیدار می شوی و می بینی روزهایی که پشت سر گذاشته ای بیشتر از روزهای جلو رویت است و نمی فهمی چطور اینقدر زود گذشت.

آدم نمی فهمد عشق چه موقع شکوفه می دهد،یک روز صبح از خواب بیدار می شوی و می بینی که گل داده است .موقع پلاسیدن هم همین طور است ،یک روز بیدار می شوی و می بینی که دیگر خیلی دیر شده اصلا گلی نمانده است ..

بیش از هر چیزی، دلش برای بالکن خودش تنگ شده.وقتی در بالکن میایستید، دیگر تنها نیستید، اتومبیل‌ها و خانه‌ها و آدم‌ها در خیابان، زیر پایتان، هستند. در میانشان هستید و در عین حال در میانشان نیستید. این بهترین ویژگی یک بالکن است.

آدم شاید شرایطی را که در آن است خودش انتخاب نکند، اما در اینکه در این شرایط چه رفتاری نشان بدهد حق انتخاب دارد.

آخر سر به این اکتفا می کند:« بریت ماری، می خوام بدونی که هر بار که یه نفر در می زنه فکر می کنم اون یه نفر تویی. »