داستان معماهای پاسخ داده نشده از کتاب قبلی رو پیش میبره اما چیزی که باعث شد بهش امتیاز کمتری بدم پایان بندی مسخره ش بود، یعنی قشنگ مشخص بود که نویسنده هیچ ایده ای نداره قضیه رو چطوری جمع کنه و در عین حال احساس میکنه به اندازه ی کافی افراد تیرانداز و انفجارهای بی دلیل توی کتاب نچپونده. نه. پایانش رو میتونست بینظیر جمعش کنه اما تصمیم گرفت گند بزنه بهش.
اگه جلد اول رو دوست داشتین بگردین دنبال این که یکی جلد دوم رو براتون اسپول کنه چرا که واقعا چیز خاصی رو از دست نمیدین.

      

        رولینگ از ابتدا نوشته هاش برای کودکان بود و خوب بلده که چطور کسی رو میخکوب کتابش کنه. البته من کودک دیگه نیستم اما کودک درونم از خوندن داستانی با ایده ای کلاسیک که دستخوش تغییرات شده لذت برد.
این کتاب در مورد پسر کوچولوییه که عاشقش عروسکش، یه خوک پارچه ای نرم، هستش. از قضا عروسک رو گم میکنه و تمام داستان حول این سفر جالب برای پیدا کردن عروسک گمشده میچرخه.
به شخصه پایان داستان رو دوست داشتم،اگرچه کمی قابل حدس بود ولی باعث نشد که کتاب رو دوست نداشته باشم.
اگر برای کوچولویی توی رده سنی ۸الی ۱۲,۱۳سال قصد دارین کتاب داستان بلندی تهیه کنین که هم مناسب سنش باشه و هم داستان چیز بد اموزی نداشته باشه این کتاب قطعا مناسبه. صد البته که داستان در شب کریسمس اتفاق می افته و کمی با فرهنگ ایران سنتی متفاوته اما جوری نیست که حساسیت افراد رو برانگیخته کنه.
      

        این کتاب در مورد دختری به نام مگی هست که با پدرش مولتیمر زندگی می‌کنه. مولتیمر به صورت تخصصی صحافی انجام می‌ده و پدر و دختر هر دو عاشق دنیای بی‌نظیر کتاب‌ها هستن.
اما چی می‌شه اگه اتفاقی باعث شه دنیای کتاب‌ها و واقعیت با هم ترکیب بشن؟ چی می‌شه اگه شخصیت کتاب‌هایی که دوستشون داریم قدم به واقعیت بزارن و رفتارشون باعث شه دیگه دوست داشتنی نباشن؟
تموم داستان جلد یک، حول محور این سوالات می‌چرخه و اگرچه ابتدای داستان کمی حوصله سربره، اما در پایان، طوری پیش می‌ره که دیگه نمی‌شه کتاب رو زمین گذاشت.
      

        کتاب قشنگی بود، بکمن کلا به جمله ی همگی به خوبی و خوشی تا اید در کنار هم زندگی کردند اعتقاد زیادی داره و این کتاب هم استثنا نیست. مردم مشوش شخصیت اصلی نداره، در واقع تموم کارکترها اصلی هستن و زندگیشون درست مثل کلاف سردرگمی در هم گره خورده. این که سرنوشت هر کدوم تا انتها تعریف شد برام خیلی جالب و دوست داشتنی بود. 
کتاب در مورد والدین هم صحبت های خوبی داشت. جمله ی درخشانی که میگفت والدین هم اولین باره که پدر یا مادر هستن کاملا منطقی و درسته و باعث میشه والدین کمی از بار سنگین مسئولیت‌هاشون کم بشه.
من این کتاب رو دوست داشتم و قطعا جزو کتاب هایی هست که به بقیه هدیه میدم.
      

        دارن شان قلم خوبی داره. قلمی که میتونی به راحتی دنبالش کنی و داستان سردر گمت نمیکنه. دارم به این فکر میکنم که اون قصد داشته زندگی نامه ی اقای کرپسلی رو با مجموعه کتاب های سرزمین اشباح ادامه بده یا واقعا قصدش تعریف داستان پسرکی به نام دارن بوده.
خوندن این مجموعه باعث شد دلم برای مجموعه ی سرزمین اشباح تنگ بشه . 
      

        داستانی در مورد نویسنده که درگیر یه اتفاق کمابیش جنایی میشه. من قبلا از این نویسنده کتاب تهران کوچه ی اشباح رو خونده بودم و به نظرم رسید جاهایی از داستان شبیه به هم دیگه ست. 
از نقدی که میشه به این داستان وارد کرد، اوردن شخصیت هایی توی داستانه که پختگی لازم رو ندارن و صرفا وارد داستان میشن تا کمی فضای وهم الود ایجاد کنن. از طرفی به شخصیت های اصلی داستان چندان پرداخته نشد و هیچ عقبه ای ازشون گفته نشد و برادر شقایق توی کل داستان پنج خط دیالوگ نداشت و نویسنده به زود میخواست که جزو شخصیت های مهم داستان نشونش بده.
خوندمش و اگرچه دوباره نمیخونمش اما به عنوان یه اثر نیمه چه جنایی جالب بود.
      

        بینظیر بود. تا آخرین صفحه برام غیر قابل حدس بود که قاتل کیه و به طرز جذابی در نهایت تموم شد.
این اولین تجربه من از کتابای خانوم کریستی بود و قطعا کتاب های دیگه ای از ایشون خواهم خوند.
      

        این کتاب به طور خلاصه و جمع و جور میخواد بگه که هیچ وقت برای یادگرفتن یه مهارت جدید دیر نیست. تنها کافیه که ۲۰ساعت از عمرمون رو به صورت مفید روی اون مهارت کار کنیم و تمرین کنیم و جا نزنیم تا به سطح مبتدی و پایه‌ای از اون مهارت مسلط شیم. البته نویسنده توی کتاب به این موضوع اشاره کرده که با ۲۰ساعت تمرین کسی به یه متخصص تبدیل نمیشه؛ اما بعد از ۲۰ساعت، ادامه دادن مسیر خیلی خیلی روان‌تر و راحت‌تره.
پس اگه همیشه توی ذهنت گفتی برای یاد گرفتن فلان موضوع یا مهارت دیگه دیر شده و دیگه از من گذشته، توی این کتاب ده تا راهکار بهت میده که توی ۲۰ساعت یه مهارت رو یاد بگیری و بهانه‌ای دیگه نداشته باشی.
      

        هر کسی که باید شغلی انتخاب کنه ویا نوجوانانی که قراره انتخاب رشته کنن، این کتاب قطعا بهشون کمک میکنه. نویسنده توی این کتاب با نثر روان به مخاطب میخواد این مفهوم رو بگه که برای  موفق شدن توی زندگی ممکنه هزارتا راه وجود داشته باشه و تا زمانی که چندتا از این راه ها رو امتحان نکردی، نمی‌تونی مطمئن باشی که استعدادت چیه و زندگیت چطور پیش خواهد رفت. ادما وقتی جوونن و تجربه ی کمی دارن باید تصمیم بزرگی بگیرن؛ که میخوان توی چه حیطه ‌ای کار کنن و اگر ادم کنجکاوی نباشن، ممکنه کلی استعداد بینظیر رو درون خودشون سرکوب و نابود کنن. نویسنده توصیه می‌کنه که از تجربه کردن کارهای جدید نباید ترسید چرا که تو دل همین تجربیات میشه استعدادی که هرگز فکرش رو نمی‌کردی درون خودت پیدا کنی و سرنوشت زندگیت جوری تغییر کنه که هرگز به ذهنت خطور نمی‌کرد.
اگرچه بعضی قسمت های کتاب کشدار و حوصله سربر بود اما به طور کلی دوسش داشتم. 
      

        این کتاب در مورد اینکه چطور  اسطوره ها به کمک انسان میان تا بتونه با ناهنجاری های زندگی دستو پنجه نرم کنه صحبت میکنه. 
ما وقتی کودک هستیم والدین و سرپرستمون از ما در برابر ناشناخته های زندگی و رنج زندگی محافظت میکنن‌. با قدم گذاشتن به دنیای بزرگسالی این محافظت کم میشه و ما سرگردان میشیم از این که چطور با ناهنجاری ها کنار بیایم و چطور پا به بیرون از دایره امن زندگی بزاریم. نویسنده در این کتاب بهمون میگه که اسطوره ها میتونن به کمکمون بیان چون مسیری که تموم اسطوره ها ازش گذشتن شبیه به هم هست؛ یعنی دعوت از سمت ناشناخته ها و قدم گذاشتن شجاعانه در این مسیر و بازگشت پیروزمندانه. 
عمیقاً دوسش داشتم این کتاب رو.
      

        نتونستم تا اخر کتاب رو بخونم، حرفای تکراری و  این موضوع که میخواست به زور به مخاطب بفهمونه که همه چی تقصیر خودته واقعا رو اعصاب بود.
      

        این کتاب، از اون دسته کتاباییه که نثر روان و راحتی داره، اما تنها با حضور تصاویر هست که معنی پیدا می‌کنه و به تنهایی معنی نمیده. پیام هایی هم که تو دل کتاب قرار داده شده گرچه چندان بهم مرتبط نیستن اما برای خواننده ی نوجوان و جوان می‌تونه قابل تامل باشه.
این کتاب می‌تونه هدیه ی خوبی برای کسایی که براتون ارزشمند هستند باشه.
      

        این کتاب یه شروع گیج کننده داشت. از اونجایی گیج کننده که از شخصیت ابتدای داستان حالا حالاها خبری نیست! اما روایت داستان و ارتباط بچه ها باهم خیلی جذاب بود. کتاب با لحن ساده شروع میشه و اگرچه فصل اول تداعی کننده یه داستان حوصله سربره، اما در ادامه جوری میخکوب کننده پیش میره که تقریباً صد صفحه نهایی رو میشه توی یه شب خوند( در واقع به سختی میشه کتاب رو کنار گذاشت و ادامه نداد)
این اولین تجربه من از کتابهای استیون کینگ بود و قطعا کتاب های دیگه ای از این نویسنده خواهم خوند و این کتاب رو به کسایی که از داستان های معمایی خوششون میاد معرفی می‌کنم

      

        «انسان بودن یعنی اعلام مکرر آنچه آشکار است؛ بارها و بارها، تا اخر دنیا»
من این کتاب رو به پیشنهاد دکتر شکوری خوندم، و دقیقا در موقعیتی خوندمش که احساس سرگردانی داشتم. این کتاب نه در مورد فضایی ها، بلکه درمورد انسان‌هایی هست که بلد نیستن در اکنون و حالا زندگی کنن. در واقع اصلا بلد نیستن زندگی کنن! اونا نمیدونن چطور میشه با نوجوان ها و نسل جدید هم صحبت شد و لذت برد؛ انسان‌هایی که از زندگی فقط کار کردن رو یاد گرفتن! این کتاب دقیقا درمورد اون‌هاست.
هنگام خوندن این کتاب باید کمی صبور بود. خط داستان ساده اما پیام‌های قرار گرفته در خط داستانی ارزشمند پ قابل توجه هست.
باز هم این کتاب رو خواهم خوند و به هر کسی که با خودش درگیری داره هم پیشنهاد میکنم
      

        وقتی شروع به خوندن این مجموعه از کتاب ها کردم ۱۲سالم بود و  اولین تجربه های من از خوندن کتاب.همراه شدن با دارن شان، اقای کرپسلی و سیرک عجایب تجربه ی بینظیری بود و ادامه دادن داستان و گذروندن لحظات نفس‌گیر کنار شخصیت دارن و در نهایت پایان شوکه کننده و غیر قابل حدس باعث شد که این مجموعه کتاب با گذر سالها همچنان تو ذهنم باقی بمونه و گوشه ای از قلبم رو تا پایان عمر از آن خودش کنه. 
این کتاب برای نوجوانان و البته بزرگسالانی که کتاب های نوجوانانه رو مسخره نمیکنن و دلشون یه فانتزی خوب میخواد مناسبه. با دارن شان و استیو همراه بشین؛ احتمالا خوندن این کتاب از شیطنت های ریز اقای تینی باشه؛)