بریده‌های کتاب ادموند

اینجا نجف است، سرزمینی که اولین امام شیعیان، بزرگ‌مرد تاریخ بشریت که مانندش در جهان آفرینش هرگز نیامد و نخواهد آمد، علی علیه‌السلام را میزبانی می‌کند. خاک غریبی دارد، غربتی به اندازه غربت دل ایشان از جفای مردمان بی‌وفا و ناسپاس، غریب است نجف، غریب.

درحالی که به عکس خیره شده بود از او پرسید: پدر،وقتی برای اولین بار تونستید فرزندتون رو در آغوش بگیرید، اونم درست در اولین لحظه ای که پا به این دنیا گذاشت چه حالی داشتید؟ پدر صورت پسرش را در میان دو دست گرفت و گفت: وقتی که نفست به صورتم خورد و تو دست های من گریه کردی، دنیا مال من بود. هیچ چیز زیباتر از پدر شدن تو دنیا وجود نداره. اونم پدر پسری مثل تو. ادموند پدر را سخت در آغوش فشرد و بغضش ترکید، زیرلب با صدایی که به سختی شنیده می شد گفت: پس من همه عمرم رو باختم که بعد از یک سال تازه فهمیدم فرزندی دارم و لذت در آغوش کشیدنش در اولین لحظه های زندگیش رو از دست دادم... و پدر هیچ مرهمی نداشت که با آن بتواند قلب زخم خورده پسرش را درمان کند.

اسلام را پذیرفت چون باور داشت تنها راه نجات و سر بلندی اش در زندگی همین بود ! : )))

علی(علیه‌السلام) همان کسی که صدای عدالتش در گوش جهان پیچید اما مردم زمانه‌اش تاب تحمل عدلش را نداشته و او را پس زدند.🥺

هنوز هم این حسین(ع)،منبع بی کران عشق است.

تحت تاثیر آنچه به ظاهر چشم می‌بیند و گوش می‌شنود قرار نگیر، آنچه در باطن هر چیز جاری است می‌تواند با ظاهر بی‌نقص و کامل آن، زمین تا آسمان متفاوت باشد.

چقدر روز های خوشی کوتاهه!!!

راه رسیدن به هر چیز ارزشمندی در زندگی ناهموار و دشواره، پستی و بلندی‌های زیادی را باید پشت سر بذاری و گاهی مجبوری این سختی‌ها رو به جون بخری تا لایق رسیدن به چیزهای ارزشمند بشی.

انتظار همان‌قدر که شیرین است، وقتی بیش از حد طولانی شود می‌تواند کشنده باشد.

تحت تاثیر آنچه به ظاهر چشم می بیند و گوش می‌شوند قرار نگیر ، آنچه در باطن هر چیز جاری است می تواند با ظاهر بی نقص و کامل آن ، زمین تا آسمان متفاوت باشد .