بریده‌های کتاب ادموند

اینجا نجف است، سرزمینی که اولین امام شیعیان، بزرگ‌مرد تاریخ بشریت که مانندش در جهان آفرینش هرگز نیامد و نخواهد آمد، علی علیه‌السلام را میزبانی می‌کند. خاک غریبی دارد، غربتی به اندازه غربت دل ایشان از جفای مردمان بی‌وفا و ناسپاس، غریب است نجف، غریب.

در حالی که به عکس خیره شده بود با صدایی که به سختی شنیده می شد گفت : پدر وقتی شما فرزندتان رو در آغوش گرفتین اونم تو اولین لحظه ای که پا به دنیا گذاشته بود، چه حسی داشتید؟ پدرش جواب داد : وقتی تو رو بغل کردم و تو دست های من گریه کردی دنیا مال من بود هیچ چیز مثل پدر شدن تو دنیا زیبا نیست اونم پدر پسری مثل تو... ادموند پدر را در آغوش کشید و زیرلب با بغض گفت : پس من تمام عمرم رو باختم که بعد از یکسال فهمیدم فرزندی دارم و لذت در آغوش کشیدنش در اولین لحظه های زندگیش رو از دست دادم.... و پدر هیچ مرهمی نداشت که بر دل فرزندش بگذارد

اسلام را پذیرفت چون باور داشت تنها راه نجات و سر بلندی اش در زندگی همین بود ! : )))

علی(علیه‌السلام) همان کسی که صدای عدالتش در گوش جهان پیچید اما مردم زمانه‌اش تاب تحمل عدلش را نداشته و او را پس زدند.🥺

هنوز هم این حسین(ع)،منبع بی کران عشق است.

تحت تاثیر آنچه به ظاهر چشم می‌بیند و گوش می‌شنود قرار نگیر، آنچه در باطن هر چیز جاری است می‌تواند با ظاهر بی‌نقص و کامل آن، زمین تا آسمان متفاوت باشد.

راه رسیدن به هر چیز ارزشمندی در زندگی ناهموار و دشواره، پستی و بلندی‌های زیادی را باید پشت سر بذاری و گاهی مجبوری این سختی‌ها رو به جون بخری تا لایق رسیدن به چیزهای ارزشمند بشی.

تحت تاثیر آنچه به ظاهر چشم می بیند و گوش می‌شوند قرار نگیر ، آنچه در باطن هر چیز جاری است می تواند با ظاهر بی نقص و کامل آن ، زمین تا آسمان متفاوت باشد .