بریده‌های کتاب دوستدار

مرگ حقش بود. حقش بود که اتفاقی بدتر از این برایش بیفتد. با این حال من نباید می‌کشتمش. قتل کار اشتباهی است و این را می‌دانم. اما وقتی آن چاقو توی دستم بود، نتوانستم جلوی خودم را بگیرم. میل به فرو بردن چاقو در شکم نرمش تقریبا طاقت فرسا بود حقیقت هم این است که از تماشای مرگش لذت بردم. یکی از بهترین لحظات عمرم بود.

می‌گویم:«دیگه هیچ‌وقت به مامانم آسیب نمی‌زنی.» پیش از اینکه گلویش را ببرم، این آخرین حرفی بود که شنید.

کشتن کسی که حقشه،هیچ ایرادی نداره🫥😶‍🌫️

چیزی که بیشتر از همه‌ی این‌ها دوست دارم بدانم، این است که چرا آن ارتباطات پایان یافته‌اند. فکر می‌کنم اگر به اندازه‌ی کافی با هم باشیم، متوجه می‌شوم. چنین چیزهایی همیشه برملا می‌شود.

اگر فقط با نگاه کردن به اسم یک دختر قلبت به تپش بیفتد، یعنی در بد دردسری افتاده‌ای.

-دیگه هیچکس قرار نیست بمیره ... + حتی اگه حقشون باشه؟ - خب معلومه که این فرق داره !

می‌خواست کسی را پیدا کند که زندگی‌اش را با او بگذراند. اما حالا هیچ‌کدام از این‌ها اتفاق نمی‌افتد. هرگز عاشق نمی‌شود. هرگز گیتار نمی‌نوازد. هرگز خانه‌ای در ساحل نخواهد داشت. در عوض تا ابد توی خاک دفن می‌شود.

قلب اکثر انسان ها در هر دقیقه بین شصت تا صد بار می‌تپد ..نمیدانم قلب دیزی چقدر سریع می‌تپد. اگر می‌توانستم یک دقیقه تماشا کنم،میتوانستم تپش قلبش را محاسبه کنم.

- گذشته‌ها گذشته. دیگه نمی‌تونی تغییرش بدی. + اما گاهی اوقات می‌تونی درستش کنی.

(دیگه کسی نباید بمیره.) سرش را خم میکند و میگوید:(حتی اگه سزاوارش باشن؟) تام بعد از مکثی میگوید:(خب معلومه که این فرق داره.)

پیش از اینکه برای جا دادن جسد در صندوق عقب بیرون بروی، باید چراغ‌های مزخرف بیرون را خاموش کنی.