بریده‌های کتاب تصویر دوریان گری

He lives the poetry that he can not write. The others write the poetry that they dare not realize.

وقتی شما خوشحالید همیشه ادم خوبی هستید ،اما وقتی خوبید همیشه خوشحال نیستید

دانستن، چیز مرگ‌باری‌ست؛ نبود اطمینانه که انسان رو جذب می‌کنه. اشیا در پشت مه، والایی شگفتی پیدا می‌کنند.

«هميشه؟ اين وازهى هول انكَيزى ست. شنيدن اين واره من رو به لرزه مى اندازه. خانم ها خيلى مشتاق به كار بردن اين واره ند. آن ها با كوشش در هميشكى كردن هر رمانس، آن رو ضايع مى كنند. اين واره خيلى هم بى معناست. تنها تفاوت ميان هوس آنى و عشق عمرى اين است كه هوس آنى دوامش طولانى تره.))

هر تک چهره‌ای، اگر با حس و عاطفه کشیده شده باشد تک چهره نقاش است، نه مدل. مدل تصادفی بیش نیست، نوعی مستمسک. این مدل نیست که نقاش پدیدارش می‌سازد بلکه خود نقاش است که خود را با رنگ بر بوم آشکار می‌‌کند.

خوب بودن یعنی هماهنگ بودن با خود.ناسازی با خود یعنی هماهنگی اجباری با دیگران.اما زندگی خود انسانه که مهم ترین چیزه.

وحشت از جامعه اساس اخلاق است، و وحشت از خداوند، راز مذهب_ و همین دو اصلند که بر ما حاکمند.

و مغزمان رو پر می کنیم از اطلاعات و زباله، به این امید ابلهانه که در دنیا جایی داشته باشیم.انسان کاملا آگاهی باشیم، انسان آرمانی مدرن باشیم. ولی مغز انسان آرمانی مدرن چیز مزخرفی‌ست؛ مثل مغازه‌ی سمساری، پر از گرد و خاک و چیز های به درد نخور، و قیمت هرچیز بیش از ارزش واقعیش.

بیزاری قرن نوزدهمی از رئالیسم خشم کالیبان است از دیدن چهره‌ی خود در آینه. ناخوشایندی قرن نوزدهم از رمانتیسم، خشم کالیبان است از ندیدن چهره‌ی خود در آینه...

من امشب از خودم خسته شده‌م. دلم می‌خواد کس دیگری باشم.

شعور آگاه و بزدلی در واقع یک چیزند، شعور آگاه نام تجاری موسسه ی بزدلیه، همین و بس.

هیچ زندگی ای نابود نمیشه مگر اینکه جلوی رشد آن را بگیریم اگر میخواید طبیعت کسی را خراب کنید کافیه فقط اصلاحش کنید.

تنها راه رهایی از وسوسه‌ها عمل کردن به آن‌هاست. مقاومت در برابر وسوسه‌ها حسرت میاره، و تلنبارشدن حسرت‌ها، که چرا بعضی چیزها رو از خودش دریغ کرده، بیماری روانی میاره.

مرام اخلاقی‌اش کهنه و منسوخ بود، اما درباره‌ی تعصباتش میشد مطالب زیادی عنوان کرد.

از نزدیکانم بیزارم. گمان می‌کنم علتش اینه که آدم نمی‌تونه ببینه عیب‌هایی که خودش داره، نزدیکانش هم دارن.

ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که مردم تصور می‌کنند هنر نوعی زیست‌نامه‌نویسی از خوده. ما اون حس انتزاعی از زیبایی رو به کلی از دست داده‌ایم.