بریده‌های کتاب تصویر دوریان گری

هیچ زندگی ای نابود نمیشه مگر اینکه جلوی رشد آن را بگیریم اگر میخواید طبیعت کسی را خراب کنید کافیه فقط اصلاحش کنید.

از نزدیکانم بیزارم. گمان می‌کنم علتش اینه که آدم نمی‌تونه ببینه عیب‌هایی که خودش داره، نزدیکانش هم دارن.

ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که مردم تصور می‌کنند هنر نوعی زیست‌نامه‌نویسی از خوده. ما اون حس انتزاعی از زیبایی رو به کلی از دست داده‌ایم.

انسان اگر در مورد چیزی صحبت نکنه، مثل اینه که اتفاق نیفتاده. همان‌طور که هری می‌گه، توضیح و تفسیرهای ماست که به چیزها واقعیت می‌ده.

یکباره از جا برخاست و چشمانش را بست و انگشتانش را روی پلک‌ها نهاد، انگار بخواهد رؤیای غریبی را در حبس مغز خود نگه دارد که می‌ترسید از آن بیدار شود.

فقط دو نوع از مردم جذابیت فوق‌العاده‌ای دارند؛ مردمی که همه چیز دربارهٔ زندگی می‌دانند، و مردمی که هیچ چیز دربارهٔ زندگی نمی‌دانند.

در پشت هرچیز به کمال رسیده، چیزی غم‌آور پنهان است.

شاید ادم هیچ وقت به اندازه ی وقتی که نقش بازی می‌کند آرام راحت نیست

زندگی در عصری می‌گذرد که چیزهای نالازم از لوازم اصلی زندگی اند.

هنر قرار نیست رونگاشتی از واقعیت باشد. از آن نکبت همان یک نسخه کفایت می‌کند. - ربکا وست

مزیت احساس اینه که ما را به بیراهه می‌بره و مزیت علوم اینه که از احساس مبراست.

He lives the poetry that he can not write. The others write the poetry that they dare not realize.

هر تک چهره‌ای، اگر با حس و عاطفه کشیده شده باشد تک چهره نقاش است، نه مدل. مدل تصادفی بیش نیست، نوعی مستمسک. این مدل نیست که نقاش پدیدارش می‌سازد بلکه خود نقاش است که خود را با رنگ بر بوم آشکار می‌‌کند.

و مغزمان رو پر می کنیم از اطلاعات و زباله، به این امید ابلهانه که در دنیا جایی داشته باشیم.انسان کاملا آگاهی باشیم، انسان آرمانی مدرن باشیم. ولی مغز انسان آرمانی مدرن چیز مزخرفی‌ست؛ مثل مغازه‌ی سمساری، پر از گرد و خاک و چیز های به درد نخور، و قیمت هرچیز بیش از ارزش واقعیش.

وقتی شما خوشحالید همیشه ادم خوبی هستید ،اما وقتی خوبید همیشه خوشحال نیستید

مغز انسان آرمانی مدرن چیز مزخرفی‌ست؛ مثل یک مغازه‌ی سمساری، پر از گرد و خاک و چیزهای به درد نخور، و قیمت هر چیز بیش از ارزش واقعیش!