بریده‌های کتاب تصویر دریان گری

هنر تنها مقوله‌ی جدی در جهان است و هنرمند تنها کسی که هرگز جدی نیست.

دوران زندگی آدمی انقدر کوتاه است که دیگر مجالی ندارد بار خطاهای شخص دیگری را بر شانه بگیرد.

یکباره از جا برخاست و چشمانش را بست و انگشتانش را روی پلک‌ها نهاد، انگار بخواهد رؤیای غریبی را در حبس مغز خود نگه دارد که می‌ترسید از آن بیدار شود.

فقط دو نوع از مردم جذابیت فوق‌العاده‌ای دارند؛ مردمی که همه چیز دربارهٔ زندگی می‌دانند، و مردمی که هیچ چیز دربارهٔ زندگی نمی‌دانند.

«آن‌کس که خودش را دوست ندارد، بیشتر از همه دنبال تأیید دیگران است.» «آزادترین انسان‌ها، آن‌هایی‌اند که چیزی برای از دست دادن ندارند.»

در پشت هرچیز به کمال رسیده، چیزی غم‌آور پنهان است.

شاید ادم هیچ وقت به اندازه ی وقتی که نقش بازی می‌کند آرام راحت نیست

زندگی در عصری می‌گذرد که چیزهای نالازم از لوازم اصلی زندگی اند.

ما ماسک‌هایی داریم، و گاهی با ماسک‌هایمان صادق‌تر از چهره‌ی واقعی‌مان هستیم

هنر قرار نیست رونگاشتی از واقعیت باشد. از آن نکبت همان یک نسخه کفایت می‌کند. - ربکا وست

دست‌کم جامعه‌ی متمدن، هرگز آمادگی ندارد چیزی را که به زیان اشخاص متمول و جذاب است، باور کند.

جامعه، دست‌کم جامعه‌ی متمدن، هرگز برای پذیرش چیزی که به زیان افراد ثروتمند و پرجاذبه باشد آمادگی چندانی ندارد.

مزیت احساس اینه که ما را به بیراهه می‌بره و مزیت علوم اینه که از احساس مبراست.

مغز انسان آرمانی مدرن چیز مزخرفی‌ست؛ مثل یک مغازه‌ی سمساری، پر از گرد و خاک و چیزهای به درد نخور، و قیمت هر چیز بیش از ارزش واقعیش!

He lives the poetry that he can not write. The others write the poetry that they dare not realize.

وقتی شما خوشحالید همیشه ادم خوبی هستید ،اما وقتی خوبید همیشه خوشحال نیستید

دانستن، چیز مرگ‌باری‌ست؛ نبود اطمینانه که انسان رو جذب می‌کنه. اشیا در پشت مه، والایی شگفتی پیدا می‌کنند.

«هميشه؟ اين وازهى هول انكَيزى ست. شنيدن اين واره من رو به لرزه مى اندازه. خانم ها خيلى مشتاق به كار بردن اين واره ند. آن ها با كوشش در هميشكى كردن هر رمانس، آن رو ضايع مى كنند. اين واره خيلى هم بى معناست. تنها تفاوت ميان هوس آنى و عشق عمرى اين است كه هوس آنى دوامش طولانى تره.))