جستجویی بین خواب و خاطره برای یافتن همکلاسی که بعد از ترور کمونیست‌ها توسط ارتش  به مدرسه نمیاید. توسل به خاطرات جمعی و تبدیل تدریجی دانش‌آموزان دیروز به مبارزان امروز. 
اینجا شیلی دهه ۱۹۸۰ است و حتی خواننده نیز تبدیل به یکی از این همکلاسی‌ها می‌شود و گونسالس و موهای خیس مشکی‌اش  را همیشه به یاد خواهد داشت.
      

        این داستا‌ن‌های کوتاه از بین ۳۰۰ اثر از موپاسان انتخاب شده‌اند. انتخابی که اگر سال انتشار هر داستان قید می‌شد به درک بیشتر خواننده کمک شایانی می‌کرد. چرا؟ چون موپاسان  مدتی  در یک انجمن ادبی به نام"شب‌های مدان" عضو بود که تحت سایه‌ی امیل زولا داستان‌های ناتورالیستی می‌نوشتند اما  در ۵ ژوئیه ۱۸۸۰ طی نامه‌ای به فلوبر اعتراف کرده که خودش رو ناتورالیست نمیدونه و صرفا این کار رو به خاطر شهرت ناتورالیست‌هایی مثل زولا انجام داده.