بریده‌های کتاب دزیره

درست است که من کسی را ندارم تا با او درباره‌ی این مرد جوان صحبت کنم.اما پدر خوب و مهربان من باید خوب دریافته باشد که وقتی اطرافیان انسان او را درک نمی‌کنند،چقدر احساس تنهایی و بی‌کسی می‌کند و به همین خاطر بود که این دفترچه‌خاطرات را به من هدیه کرد تا مونس تنهایی‌ام باشد.

"شب هایی هستند که هرگز پایان ندارند."

_ رسم و عادت نظامی این است که وقتی افسری زندانی می شود شمشیر خود را تسلیم می کند.من شمشیر خود را به همسر ولیعهد سوئد تسلیم می کنم زیرا ما به انتهای سرنوشت خود رسیده ایم.اوژنی تو در این مسابقه فاتح شدی.

اگر کسی رو زخم کهنه که مدت هاست خوب شدا مرهم بگذارد چه می‌شود؟ کسی که زخم خورده به مرهم گذار میخندد.

چرا توقع دارم که پسر کوچکم همیشه احساسات مرا درک کند؟ مگر نه این که خود من افکار مامان را عقب افتاده و قدیمی میدانم؟ مگر نه این که بارها در برابر مامان ناچار شده ام دروغهای کوچکی بگویم؟ پسر من هم یقیناً با من همین رفتار را خواهد کرد. به من دروغ خواهد گفت و مرا عقب افتاده و افکارم را کهنه خواهد دانست و حتی با من درشتی خواهد کرد. با تشدد با او حرف زدم: دشمن کوچولوی من که توی دل من جا گرفته ای که تو را دعوت کرده بود؟

به نظر من ملتهای عجیبی در دنیا وجود دارند تا وقتی کسی شهرهای آنها را تصرف نکرده است به علل نامعلومی خود را با ارزش تر و شجاع تر از همه ملتها میدانند. اما به محض این که شکست خوردند شروع به ناله و زاری میکنند و خیلی از آنها مدعی میشوند که پنهانی طرفدار دشمنانشان بوده اند.

وقتی آدم کسی را دوست دارد، زندگی چ ساده و آسان می‌شود. چون در آن صورت فقط به او تعلق دارد.

"به راستی اندیشیدن به وقایع گذشته، نوعی جنون نیست؟"

ناپلئون،من‌ هم‌ تاریخ جهان را بوجود خواهم آورد. از هر چیز بگذریم جهان از سرنوشت تمام افراد بشر تشکیل شده. نه‌تنها کسانی که‌حکم اعدام امضا نمایند و یا آنهایی که توپهای سنگین برای شکست ملت ها با کار می برند و تاریخ جهان را بنا می کنند بلکه افراد دیگر و آنهایی که سر خود را باخته و یا تیر باران شده اند،بنیان تاریخ جهان را ریخته اند و هر مرد و زنی که زنده است و امید دارد،عشق می ورزد و می میرد تاریخ جهان را بوجود می آورد.

«شب‌هایی وجود دارند که هرگز به پایان نمی‌رسند.»

- با ژوزف خوشبخت هستی؟ ژولی درحالی‌که برای احتزار از نگاه من، از پنجره چشم به باغ دوخته بود، گفت: «خیلی کم با او تنها می‌مانم.»