بریده‌ کتاب‌های محکم در آغوشم بگیر

پاسخگویی عاطفی خود سه عنصر مهم دارد : ۱- در دسترس بودن : هر وقت نیاز داشته باشم میتوانم تو را پیدا کنم؟ باید حتا در مواردی که احساس تردید یا ناامیدی میکنیم نسبت به شریک زندگی خود باز و پذیرا باشیم برای دست یافتن به این هدف باید تلاش کنیم نیازهامان و خواسته هامان قابل فهم شود که آزاردهنده نباشد تا بفهمیم مشکل اصلی کجاست 2- پاسخگویی : میتوانم مطمئن باشم به احساسات من پاسخ میدهی؟ ما باید با نیازهای همسرمان هماهنگ باشیم تا بفهمیم عواطف او ـ چه ترسها و چه نیازهایی که در زمینههای عشقی دارد - بر ما تأثیر میگذارد. باید نشانه های عاطفی ای را که از او دریافت میکنیم قبول کنیم آنها را جزو اولویتها به حساب بیاوریم و برای نشان دادن توجه مان و آرام کردنِ او اقدام کنیم. این پاسخهای عاطفی معمولاً خود ما را از نظر عاطفی تحت تأثیر قرار میدهد و از نظر بدنی برای مان ایجاد آرامش میکند 3- تعهد : مطمئن باشم که برای من ارزش قائلی و در کنار من میمانی؟ آن تعهد عاطفی که ما از آن حرف میزنیم مشخصاً به معنای توجهی ست که به شخص مورد علاقه مان نشان میدهیم؛ کسانی که بیشتر به آنها خیره میشویم و در زندگی از هر کس دیگری بیش تر آنها را نوازش می کنیم.

عشق والاتر از آن چیزی ست که در رمانتیک ترین ترانه های عاشقانه میخوانند اما عشق نیرویی رمزآلود و اسرار آمیز نیست که مثل آن ترانه های عاشقانه ما را از پا بیندازد عشق رمز حیاتِ ماست و منطقی هنرمندانه در خود دارد

نیازهای عاطفی و میل به پیوند مهمترین دلیل بروز رفتارهای منفی مثل گفتار مخرب بود. حالا میفهمیدم چرا این رفتارها این قدر سمج هیچ وقت بین زوجها تمامی ندارند دلیل آن این است که وقتی امنیت عاطفی بین دو نفر از بین میرود هر دو سعی میکنند یا میدان را خالی کنند یا برای دوباره به دست آوردن آن بجنگند یا یکدیگر را متهم میکنند یا با هم با خشونت رفتار میکنند تا از طرف دیگری پاسخی دریافت کنند. آنها هر پاسخی از یکدیگر بگیرند این رفتار را تغییر نمیدهند در مواردی هم خود را رو به جهان درونی خود میبندند و سعی میکنند نشان بدهند چیزی برایشان مهم نیست دلیل آن این است که هر دو ترسیده اند و روشهای متفاوتی برای مبارزه با ترسشان دارند مشکل این جاست که وقتی مارپیچ متهم کردن و فاصله گرفتن را آغاز میکنند ترسشان بیشتر میشود و بیش از پیش احساس تنهایی میکنن

نظریه پیوند به ما می گوید کسی که او را دوست داریم در زندگی پناهگاه ماست. وقتی آن شخص از نظر عاطفی در کنار ما نباشد، حس می کنیم در این جهان بی دفاع و تنها رها شده ایم. هجمه ای از احساسات_عصبانیت، اندوه، آسیب دیدن و از همه مهم تر ترس _ به سراغمان می آید‌. این اتفاق کاملا طبیعی است.

عشق به همان اندازه که از آن دوری می‌کردم، مرا به‌سمت خودش کشید.

دلیل اصلی بیشتر دعواها قطع ارتباط عاطفی‌ست.

عشق حس ارتباط با جهان بزرگتر را افزایش می دهد.

انسان وقتی کسی را دوست دارد،از هر زمان دیگری آسیب‌پذیر تر است. _زیگموند فروید

مخرب ترین باور این است که یک بزرگسال سالم و بالغ قرار نیست به رابطه ی احساسی نیاز داشته باشد و مستحق دریافت چنین مراقبتی نیست.

کیفیت رابطه‌ی عاشقانه‌ی ما نشان می‌دهد که چقدر از نظر ذهنی و احساسی سالم هستیم.

در آزمایشی ،حیرت انگیز جانیس کیکولت گلیسر، روانشناسی از دانشگاه ایالتی اوهایو، از زوجهایی که تازه ازدواج کرده بودند چند ساعت بعد از دعواشان نمونه خون می.گرفت او متوجه شد که هرچه شریک های زندگی متخاصمتر و تحقیر کننده تر ،باشند سطح هورمونهای استرس بالاتر و سیستم ایمنی ضعیف تر است. این اثرات تا بیست و چهار ساعت پایدار بودند. در تحقیقی جالبتر کیکولت از پمپ خلا استفاده کرد تا روی دستان زنان داوطلب تاولهای ریزی ایجاد کند بعد از آنها میخواست تا با شوهرهاشان دعوا کنند هر چه دعوا وخیم تر ،بود مدت طولانی تری طول میکشید تا دست زنان خوب شود.

سبک بیان نادرست یا مخرب سه نوع دارد: - این که دنبال مقصر بگردیم - این که بدون توجه به مشکلات خودمان به طرف مقابل اعتراض کنیم - این که به حرف یکدیگر گوش ندهیم و از موقعیت فرار کنیم.

بچه هایی که میتوانند خودشان را آرام کنند معمولاً مادرانی خونگرم تر و علاقه مندتر دارند در حالی که مادران بچه های عصبانی در رفتارشان قابل پیش بینی نیستند و مادران بچه های بی علاقه خشک تر و بی توجه ترند در این مطالعات ساده درباره ی قطع ارتباط و ارتباط مجدد بالبی عملاً عشق را دید و شروع به رمزگشایی از الگوهایش کرد. (آزمایش موقعیت بیگانه)

عشق شاید بهترین سازوکار بقای بشر باشد و به همین دلیل است که احساس قطع پیوند عاطفی از کسی که دوستش داریم و بی ربط شدن به او برای ما به شدت ترس آور و تنفر بار است برای همین است که باید سعی کنیم رابطه مان را با آن شخص حفظ کنیم و در این مسیر سعی میکنیم رفتارهایی از خود نشان بدهیم که طرف مقابل به حرکت بیاید و واکنش نشان بدهد احساس نیاز به ایجاد پیوند عاطفی با کسی که او را نزدیک خود میخواهیم یکی از اولویتهای بزرگ ماست که شاید بیشتر از میل به خوراک و آمیزش بر ما حکم میراند.

کاری به سادگی گرفتن دستِ شریک زندگیمان میتواند به شدت روی ما تاثیر بگذارد و عملاً نورونهای عصبی را در مغزمان آرام کند. جیم کوان، روانشناسی از دانشگاه ویرجینیا، به زنان بیماری که قرار بود از مغزشان ام آر آی گرفته شود گفت که وقتی چراغ قرمزی در دستگاه روشن شود آنها شاید شوک الکتریکی خفیفی در پایشان حس کنند و شاید هم حس .نکنند این اطلاعات مراکز استرس را در مغز بیماران روشن کرد اما وقتی شریک زندگی دست بیمار را می گرفت احساس استرس کمتری ثبت میشد و وقتی شوک به آنها وارد میشد، درد کم تری حس میکردند این اثر به شکل قابل توجهی در شادترین روابط قوی تر است؛ یعنی روابطی که شرکای زندگی در آنها نمرات بالایی در فداکاری گرفته اند و محققان به آنها زوج طلایی می.گویند تماس با شریک عزیز زندگی عملاً به عنوان حائلی در برابر ،شوک استرس و درد عمل میکند

تمام دعوا های زن و شوهری باز پردازی این چند سوال است ؛ آیا حواست به من هست؟ آیا به من اهمیت میدهی؟ آیا وقتی صدایت کنم یا به تو نیاز داشته باشم به کمک من می آیی؟

وقتی محققان عادت های جفت گيري ول‌های مرغزار را مقایسه می کردند، قدرت اکسی توسین را کشف کردند در یک گونه نرها و ماده ها تک همسر هستند نوزادهاشان را با هم بزرگ میکنند و پیوندهای ابدی شکل میدهند در گونه ی ،دیگر نرها و ماده ها رویکرد حضور یک شبه دارند و نوزادها را رها میکنند تا از خودشان دفاع .کنند مشخص شده است که جونده های وفادار اکسی توسین تولید میکنند اما انواع بی قیدشان این طور نیستند. با این حال وقتی دانشمندان به ولهای تک همسر ماده ی شیمیایی ای دادند که اثر اکسی توسین را خنثی می کرد، آنها رابطه ی جنسی داشتند اما با همسرانشان نمی ماندند. و وقتی دانشمندان به همان جونده ها اکسی توکسین بیشتری دادند چه جفت گیری می کردند چه نه با هم پیوند محکمی برقرار میکردند در انسانها وقتی در نزدیکی یا تماس فیزیکی با نگاره ی دلبستگی هستیم اکسی توسین آزاد می شود، به خصوص در لحظات احساسی شدید کریستین اوناس موبرگ ، یک متخصص نورواندوکرينولوژی " سوندی، کشف کرد که فقط فکر کردن درباره ی عزیزان میتواند باعثِ هجوم اکسی توسین شود. اکسی توسین آزاد شدن هورمونهای استرس مانند کورتیزول را کاهش میدهد مطالعات مقدماتی نشان میدهند که اکسی توسین در انسانها تمایل به اعتماد کردن و تعامل با دیگران را افزایش میدهد این یافته ها به توضیح دادن مشاهده ی من کمک میکند این که وقتی زوجهای مشوش یاد میگیرند یکدیگر را محکم در آغوش بگیرند به دست دراز کردن به سمت یکدیگر ادامه میدهند و سعی می کنند این لحظات تغییر دهنده و آرامش آور را دوباره و دوباره خلق کنند. معتقدم تعامل هایی که بر پایه ی در دسترس بودن تفاهم و درگیر شدن هستند، این معجون عشق نوروشیمیایی را که طی سالها تکامل صیقل خورده است، فعال می کنند.