مغز در جوش و خروشی مستمر است و وقتی من آشفته و عصبی می‌شوم،فکرهایم گویی در رقص باله‌ای پرجنب و جوش پیچ و تاب می‌خورند.

مکان‌ها همیشه برایم ارزشمند بوده‌اند؛شاید به اندازه کَسان،یا کمی بیشتر.

همیشه چنین بوده است که مهر به ژرفای خود پی نمی‌بَرد،تا آنگاه که ساعت فراق فرا می‌رسد.

مگر نمی‌دانی به وسیله علم است که خدا اطاعت می‌شود،و به وسیله علم است که عبادت خدا صورت می‌گیرد؟خیر دنیا و آخرت با علم توأم است،همان‌طور که شر دنیا و آخرت با جهل توأم است.

من پاداش را می‌خواستم،نه کشمکش را.نتیجه را می‌خواستم،نه فرایند را.عاشق جنگ نبودم؛بلکه فقط عاشق پیروزی بودم. و زندگی اینطور پیش نمی‌رود.