بریده‌های کتاب داستانهای کوتاه ادگار آلن پو

در عشق فداکار و ایثارگر یک حیوان چیزی هست که به دل می نشیند،آن هم به دل کسی که بارها دوستی دم‌دستی و وفاداری سست انسان ها را آزموده باشد.

کیست که خود را بارها و بارها درحال ارتکاب عملی احمقانه یا نفرت انگیز ندیده باشد،آن هم کاری که فقط و فقط به این دلیل انجام می شود که نباید بشود؟آیا ما در بهترین قضاوت هایمان، تمایلی همیشگی به نقض قانون نداریم،تنها به این دلیل که قانون است؟

آیا ما در قضاوت‌هایمان، تمایلی همیشگی به نقض قانون نداریم، تنها به این دلیل که قانون است؟

آیا ما در بهترین قضاوت هایمان، تمایلی همیشگی به نقض قانون نداریم،تنها به این دلیل که قانون است؟

نه در ژرف ترین خواب ها! نه در هذیان! نه در خاموشی! نه در مرگ! حتی در گور هم همه چیز از دست نمی رود.

بی تردید دنیاهای دیگری جز این وجود دارند_اندیشه های دیگری جز این اندیشه های بی شمار_گمانه زنی های دیگری جز گمانه زنی های سفسطه بازها. پس چه کسی می تواند رفتارت را زیر سوال بَرَد؟ چه کسی می تواند به سبب آن همه ساعت خیال پردازی سرزنشت کند یا آن مشغولیت ها را تلف کردن زندگی دانسته و نکوهشت نماید؟ مشغله هایی که جز فوران نیروهای جاودانی چیزی نبوده اند.

اما الهه سیاهی می توانست مامن ما باشد، بنابراین حضورش را جعل می کردیم. هنگام سپیده دم پرده های سنگین خانه را می کشیدیم؛ یک جفت شمع روشن می کردیم که رایحه تندی می پراکند و پرتوی بینهایت وهمناک و ضعیف ساطع می کرد.