بریده‌ای از کتاب داستانهای کوتاه ادگار آلن پو اثر پریسا سلیمان‌زاده اردبیلی

اما الهه سیاهی می توانست مامن ما باشد، بنابراین حضورش را جعل می کردیم. هنگام سپیده دم پرده های سنگین خانه را می کشیدیم؛ یک جفت شمع روشن می کردیم که رایحه تندی می پراکند و پرتوی بینهایت وهمناک و ضعیف ساطع می کرد.