بریده‌های کتاب قلب سگ

نه، چشم‌ها هرگز اشتباه نمی‌کنند ... چشم‌ها همه‌چیز را فاش می‌کنند و می‌گویند که چه کسی بی‌رحم است ، چه‌کسی اگر زیر دستش بیوفتی دنده‌هایت را خرد می‌کند و چه‌کسی حتی از شما می‌ترسد.

اگر به سگی روی میز غذا بدهید، بعد نه با عشق می توانید از شرش خلاص شوید و نه با پول

هرکدام از ما پشت میله‌هایی زندگی می‌کنیم، و به هرجا که می‌رویم آنها را به همراه می‌بریم.

نمی شود در خدمت دو خدا بود ! نمی شود در آن واحد هم ترامواها ( نوعی واگن قطار ) را تمیز کرد و هم سرنوشت گدا های اسپانیایی را روشن کرد !

_ چه چیز وادارت می کند خیال کنی که کارگری؟ * حتما هستم. چون سرمایه دار که نیستم

نمی‌توان همزمان به دو خدا خدمت کرد.

چشم هواسنج است. همه چیز در چشم معلوم است: معلوم است چه کسی روحش سرشار از گرماست، چه کسی ممکن است بیخود بی‌جهت با نوک چکمه اش لگد بزند به دنده تو و چه کسی خودش از همه می‌ترسد

هر کس که برای هیچ کار عجله نکند به همه کار میرسد

به این دلیل نمی ترسد که همیشه سیر است.

سگ فین فین کنان گفت: از اینجا به سراغ هیچ نوع آزادی نمی روم. عادت کرده ام و اصلا آزادی یعنی چه؟دود است و سراب و صحنه سازی......... هذیان این دموکرات های نگون بخت است....

چشم قضیهٔ مهمی است! چشم هواسنج است. همه‌چیز در چشم معلوم است: معلوم است چه‌کسی روحش سرشار از گرماست، چه‌کسی ممکن است بی‌خود و بی‌جهت با نوک چکمه‌اش لگد بزند به دنده‌ی تو، و چه‌کسی خودش از همه می‌ترسد. 📕 قلب سگی ✍🏽 #میخائیل_بولگاکوف

چشمان فیلیپ فیلیپوویچ کم مانده بود از حدقه بیرون بزند:« به چه مناسبت شما جز قشر زحمت کشید؟» « به هر حال سرمایه‌دار که نیستم»

عو-وو-و-و-و-عوعو-عوو-عوو! آهای! مرا نگاه کنید، من دارم می‌میرم! باد از شکاف زیر در برای من مرثیه سر می‌دهد و من هم همراه آن زوزه می‌کشم. از دست رفتم، نابود شدم! مردم بی‌همه‌چیز با آن کلاه کثیفش، همان آشپز غذاخوری عمومی کارمندان شورای مرکزی اقتصاد مردمی، به من آب جوش پاشید و پهلوی چپم را حسابی سوزاند. عجب آشغالی، تازه «پرولتاریا » هم هست!!!

از دور ممکن است آن‌ها را اشتباه گرفت، ولی از روی چشم‌ها نه. این جا دیگر نه از دور، نه از نزدیک نمی‌شود اشتباه گرفت! وای، چشم قضیه‌ی مهمی است! چشم هواسنج است. همه چیز در چشم معلوم است: معلوم است چه کسی روحش سرشار از گرماست، چه کسی ممکن است بی‌خود و بی‌جهت با نوک چکمه‌اش لگد بزند به دنده‌ی تو، و چه کسی خودش از همه می‌ترسد.

کاملا دستگیرش شد که قلاده در زندگی به چه معناست. در چشم همهٔ سگ‌هایی که سر راهش قرار می‌گرفتند، حسادت دیوانه‌واری دیده می‌شد! در خیابان میورتْوی هم سگ ولگرد دیلاق دم‌بریده‌ای با زوزه‌اش او را «مزدور ارباب‌ها» و «نوکر حلقه‌به‌گوش» خواند.