بریده‌های کتاب قلعه مالویل

دیروز تمومش کردم و به قشنگی بقا و وحدت رو به رخ می‌کشه . نقاط گنگ کتاب خیلی کم بود . داستان جذابی داشت و سراسر چالش و تکاپو بود شخصا امتیاز 7 از 10 بهش میدم

من بدن ورزیده‌ای دارم. هرگز گمان نمی‌کردم جسمی که همه عمر باعث نشاط و لذت من شده است در این آخر کار اینقدر موجب رنج و درد و محنت من شده و خودش کار من را تمام کند! شاید من و جسمم یکی باشیم.

اگر یکپارچگی نباشد بقا هم نیست

پسر جان! این با ما نیست که بگوییم زنده خواهیم ماند یا خواهیم مرد. آدم برای این زنده است که به زندگی ادامه بدهد. زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر اینکه آن را به انجام رساند نه اینکه هرجا مشکل شد نیمه‌کاره ولش کرد!

وقتی دیگر روزها و سال‌ها با آن سرعت وحشت‌آور از جلوی چشم ما نمی‌گذرند و بالاخره وقتی آدم فرصت زندگی کردن دارد،‌از خود می‌پرسم که چه چیز از دست رفته است.

در جامعه‌ مصرف، کالایی که انسان بیش از هر چیزی مصرف می‌کند خوشبینی است

به وجود شیطان معتقد نیستم، ولی اگر می‌بودم چگونه می‌توانستم فکر نکنم که انسان مظهری از شیطان است؟

پسر جان، این با ما نیست که بگوییم زنده خواهیم ماند یا خواهیم مرد. آدم برای این زنده است که به زندگی ادامه بدهد. زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر اینکه آن را به انجام رساند نه اینکه هرجا مشکل شد نیمه‌کاره ولش کرد.

عیب همه آدمهای معمولی بی‌استعداد را دارد، یعنی جواب هر حرفی را با ناسزا می‌دهد

با هر خطای تازه‌ای همه خطاهای گذشته من مو به مو بازگو می‌شوند و اینکه از بابت آنها تنبیه شده باشم هیچ تغییری در اصل قضیه نمی‌دهد. جنایات من که نه هرگز از یاد می‌روند و نه بخشوده می‌شوند همیشه همان وزن و اهمیت خود را دارند.

چه جانور عجیبی است انسان! جانوری که تا به آن حد به نابودی خود حریص است و تا به آن اندازه به حفظ خود مشتاق.

زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر اینکه آن را به انجام رساند نه اینکه هرجا مشکل شد نیمه کاره ولش کرد.

- پسر جان این با ما نیست که بگوییم زنده خواهیم ماند یا خواهیم مرد. آدم برای این زنده است که به زندگی ادامه بدهد. زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر این‌که آن را به سرانجام رساند نه این‌که هرجا مشکل شد نیمه کاره ولش کرد.

[...] در اعماق یا‌س و ناامیدی امنیت خاصی بود که نمی‌خواستند از دست بدهند.

برای ما زمان گذشته دوبار گذشته و عمر از دست رفته دوبار از دست رفته است،چون با گذشت عمر دنیایی را هم که عمر در آن می‌گذشت از دست داده‌ایم.

چون مادرم نبوغ حسابگری دارد. با هر خطای تازه ای همه خطاهای گذشته من مو به مو بازگو میشوند و اینکه از بابت آنها تنبیه شده باشم هیچ تغییری در اصل قضیه نمیدهد جنایات من که نه هرگز از یاد می روند و نه بخشوده میشوند همیشه همان وزن و اهمیت خود را دارند.

در کار داد و ستد هیچوقت نباید به کسی بددهنی کرد حتی به یک کلاهبردار چون کلاهبردار هم با همه دزد و دغل بودنش برای خودش حیثیتی دارد و شخصیتی

برای ما زمان گذشته، دوبار گذشته و عمر از دست رفته، دوبار از دست رفته چون با گذشت عمر،دنیایی را هم که عمر در آن می‌گذشت، از دست داده ایم.