به وجود شیطان معتقد نیستم، ولی اگر می‌بودم چگونه می‌توانستم فکر نکنم که انسان مظهری از شیطان است؟

این با ما نیست که بگوییم زنده خواهیم ماند یا خواهیم مرد. آدم برای این زنده است که به زندگی ادامه بدهد. زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر اینکه آن را به انجام رساند نه اینکه هرجا مشکل شد نیمه‌کاره ولش کرد.

«گاهی زندگی تبدیل می شود به تقلایی کش دار و غم بار برای به دست اوردن چیزهایی که زنده نگهمان می دارد. و اما مسئله ی بغرنج این است : هر چیز به درد بخوری قیمتی دارد و فقط با پول می شود ان را خرید و جهان به این ترتیب اداره می شود. قیمت یک جوال پنبه یا نیم کیلو شیره ی چغندر را می دانید و به این فکر نمی کنید که چطور است که اینها بهایی دارند. اما روی جان انسان هیچ قیمتی گذاشته نشده؛ مجانی به ما داده شده است و موقع گرفتنش هم چیزی بابتش نمی دهند. چقدر می ارزد؟ اگر به دوروبرتان نگاهی بیندازید ، می بینید که گاهی ارزش چندانی ندارد و گاهی بی ارزش است. بیشتر وقت ها با عرق ریزی و جان کندن هم اوضاع زندگی تان بهتر نمی شود و جایی در اعماق روحتان احساس می کنید که ارزش چندانی ندارید.»