از نویسنده کتاب جذابی مثل فهرست مهمانان بعید بود این کتاب! خلاصه بگم داستانش طوری بود تو 100 صفحه میشد جمع شه! اما الکی کش دار شده بود 
نویسنده برای پیش بردن روند داستان از  شراب و مستی و خیانت بین زوج ها کمک گرفته که برای من بشخصه هیچ جذابیتی نداشت
تنها شباهتش به فهرست مهمانان(که همین هم منو ترغیب کرد بخونمش) تم داستانیش بود، چند دوست که بعد سالها دور هم جمع میشن تا مهمونی بگیرن
        

                یه معمایی جنایی بشدت جذاب! پر کشش،پر از پلات تویست های جذاب، شاید نقصش پایانش بود که کمی بنظرم تخیلی شد، اما چیزی از ارزش داستان کم نکرد. 
        

                همین الان (دقیقا ساعت00:00) تمومش کردم!
و میتونم بگم فوق العاده بود!
ازون کتابایی شد که منو بیشتر و بیشتر عاشق ژانر معمایی کرد
وسطای داستان ممکنه یکم حوصله سر بر بشه اما بازم به خاطر فصل های کوتاهی که داره شمارو مجاب میکنه همینجوری ورق بزنید و بخونید و جلو برید..
نه یکی بلکه چندتا پلات توییست(نقطه شوکه کننده و اوج داستان) خفن داره که اینجوری بود صفحه های اخر هر چند دقیقه از شدت شوکه شدن به در و دیوار خیره میشدم😅
اگه به ژانر معمایی و روانشناختی و دلهره اور علاقه دارین از دستش ندین!! 
        

                وقتی داشتم این کتاب رو میخوندم، چقدر دلم میخواست تمومش که کردم سریع بیام 5 ستاره کامل رو بهش بدم و کلی ازش تعریف کنم، اما افسوس که پایانش منو دلسرد کرد..
داستان بشدت جذاب و پرکششی داره طوریکه نمیتونین کتابو زمین بزارین و هرحدسی بزنین غلط از آب در میاد
اما پایانش بشدت غیرمنطقی و تخیلی تموم شد! 
و یک نقص دیگه اینکه بشدت شخصیت های داستان زیاد بودن و ممکنه حین خوندنشون گیج بشین! 
        

                کتابی سرگرم کننده برای وقتایی که حوصله خوندن کتاب یک سنگین رو ندارید، با جملاتی زیبا درباره دنیای قشنگ کتابا✨
        

                اگه مثل من به ونسان ونگوگ و سبک نقاشیش علاقه دارید و میخواین بدونین در طول زندگیش چه سختی هایی رو از سر گذرونده، قطعا این کتاب رو بهتون پیشنهاد میکنم! 
داستانی بسیار غمگین از نقاشی که هیچوقت اونطور که باید به استعدادش بها داده نشد و نقاشی هاش در طول زنده بودنش دیده نشدن تا اینکه با خودکشی به زندگی خودش پایان داد..
وقتی کتاب رو شروع کردم فکر نمیکردم صفحات آخرش منو به گریه بندازه:) 
از متن کتاب:
تو تمام زندگیم همیشه سعی کردم بفهمم که چرا یه نفر باید از دیگری داشته باشه، چرا یکی باید سخت کار کنه در حالی که همسایه بغل دستی اش بیکار و بی عار نشسته! 
        

                یک کتاب معمایی و ترسناک (با چاشنی ارواح!) که برای منی که عاشق خوندن این سبک کتاب ها هستم بسیار جذاب بود
یک ستاره کم کردم بخاطر اینکه تقریبا از نیمه دوم به بعد داستان میتونستم حدس بزنم چه بلایی سر ویو اومده و حدسم درست بود:)
راستی اگه از ارواح و این داستانا میترسین پیشنهادم اینه سمت این کتاب نرین! :) 
 در کل داستان جذابی داشت به طوریکه تو کمتر از سه روز تمومش کردم با وجود مشغله های کاری که داشتم.
        

                کتابی که حتی در حین سفر و تو ماشین در حال حرکت با وجود سرگیجه نتونستم زمینش بزارم! :)
کتابی که منو خیلی بیشتر مشتاق کرد برای خوندن چیزای بیشتر در این ژانر
شما مدام خودتون رو جای پیپ کاراگاه نوجوان داستان میزارین و قدم به قدم میخواین معماهارو باهاش حل کنین و هر حدسی که بزنین اشتباه از آب در میاد و همین باعث میشه یک نفس تا اخر کتاب پیش برید..و در آخر نویسنده کاملا منطقی شمارو به جواب همه ی سوال های تو ذهنتون میرسونه
جلد دوم و سوم کتاب رو هم با عنوان های (دختر خوب خون بد) و)(خوب مثل مرده ها) حتما بخونید. 
        

                من کسی بودم که عاشق کتاب سنگ کاغذ قیچی از همین نویسنده شدم! و با کلی تعریف و تبلیغاتی که برای این کتاب دیده بودم مشتاق خوندنش بودم
هنگام خوندن  با خودم میگفتم چقدر این روند داستان برای من آشناست و میتونستم حدس بزنم بعدش چی میشه! بعد متوجه شدم بله داستان این کتاب از کتاب ده بچه زنگی اثر آگاتا کریستی کپی شده 
پلات توییست خوبی داشت اما یه جاهایی خسته کننده میشد خودم بشخصه فقط میخوندم که به آخرش برسم
 در کل خوندنش رو به کسایی که تازه میخوان شروع به کتاب خوندن تو این ژانر کنن پیشنهاد میکنم، اما سنگ کاغد قیچی رو فراموش نکنید😉
        

                کتاب شیرینی بود و با موضوع جالبی شروع میشد و کاراکتر داستان دوست داشتنی بود اما نویسنده مانور زیادی روی کاراکتر اصلی نداده بود و یه جورایی طوری توصیفش نکرده بود که به دل همه خواننده ها بشینه!
دو ستاره کم کردم بخاطر اینکه داستان از نیمه دوم کتاب به بعد روند حوصله سر بری رو پیش گرفت و من بشخصه فقط میخوندم تا تموم شه..نصف ماجراهایی که آخرای کتاب رخ میداد فقط ذهن خواننده رو از داستان اصلی دور میکرد و فقط بدیهیات بود
        

                بهترین پلات توییست(نقطه ی شوکه کننده و اوج داستان) رو داشت بنظرم