قصه خطی نیست، بازگشت به عقب داره...‌ قصه یه همراهی اتفاقی که باعث میشه خیلی مسائلی که مهر پایان داشتن حل بشن، انگار شخصیت ها در مسیر درمانی خودشون قرار میگیرن. توصیف هاش از رفتار آدم ها یه جوری انگار داره تعبیرشون میکنه، و شخصیت اصلی راوی نیست، همه کسایی هستن که صحبت میکنن. مثل سناریو یه فیلم در مسیر کشف داستان و شخصیت ها قرار میگیرد. 
بسیار بسیار عمیق این کتاب و خیلی دوسش داشتم.
      

        کتاب روایت پادشاهی که به دنبال ازدواج با بانوی اما باید معمای طرح کنه که زن نتونه پاسخ بده، ۲۰ قسمت جداگانه معما مطرح میشه و جواب ها... کتاب جالبی بود و روان! چندتا نکته ش دوست داشتم اینکه وزیرش معما طرح میکرد انگار عقل و دل از هم فاصله گرفته بودند، وزیر گفت شیفتگی کار دستت میده، اما در آخر خود پادشاه تونست زن رو به دست بیاره. بعضی از معما ها پاسخ سطحی داشتن، اما بعضی رندانه و جالب بودن.
      

        بعد از خوندش به این فکر کردم که من بی‌خود و بی‌جهت به چه چیزهای گیر دادم و اون‌هارو از نظم خودش خارج کردم؟ اصلا بی‌خود و بی‌جهت به کجای زندگی گیر دادم؟ حتما بخونید، در دو نشست و حتی ۱ روز خونده میشه.
      

        خط داستانی جذاب نیست، اما بعضی  جملات و خواندن طرزفکر ها بسیار لذت بخش، پاراگراف یا گاهی خط‌های که بسیار عمیق هستند، خیلی داخلش هست. و من شخصا خیلی جملات برام مهم تر هستن تا روایت، برای همین لذت بردم.
      

        راجب عوامل ریز و درشتی که ناخواسته روی ما تاثیر میذارن، عنوان به صورت جامع باز شده در کتاب، اگر کنجکاو هستید راجب شون بخونید، اما اینکه چطور میشه از شر این عوامل خلاص شد؟ نیاز به فکر کردن داره !؟!
      

        جاه طلبی به فروتنی، موفقیت به خیر خواهی و شکست به شکیابی نیاز داره و کتاب سعی داره توی هر مرحله بگه چطوری مچ خودمون بگیریم.
 ایگو مثل جاذبه ما رو زمین میزنه و نکات قابل توجه برای من:
همیشه شاگرد بودن
 دنبال کسی شدن نباشیم، دنبال کاری کردن باشیم
خارج شدن از دنیای فانتزی ذهنی 
سرمایه گذاری روی توانایی ها و نه گسترش من، ایگو دشمن گام های بعدی 
دنبال تناسب و دلنشینی باشیم، نه رنگ و لعاب 
شکست هوشمندانه زمان مرده را زنده می‌کند.
و در نهایت تلاش کافی است(ایگو گاهی با هر ترفند و وسوسه ای میخواد شمارو نگه داره و حس کفایت بهتون بده، ممکنه با سرخوردگی موفق بشه شمارو سرجاتون بشونه یا اینکه با حس غرور و برتری، توهم عالی بودن! به هر حال من فکر میکنم این مکانیزم هست تا جلو طمع انسان گرفته بشه. اما اگر به جای پیشرفت دنبال رشد باشیم، مرتفع شدن و پربار شدن اتفاق خیری می‌تونه باشه) این تیکه اخر برداشت خودم بود.
      

        بیشتر برای نوجوان مناسب بود، برای معتقدین به معجزه 
اما خب نکات خوب هم داشت مثل تشویق به حرف زدن و حل کردن تعارضات و با چشم دیگری دیدن دنیا با گوش کردن به حرف‌هاش ، نمودن توی ناکامی های کودکی و ازش تله نساختن! 
اگر هنوز توی نوجوانی هم گیر کردین حس می‌کنید ازش به خوبی استفاده نکردین و حسرتش هم دارید خوبه! 
کتاب برای احساس نوجوانی ...
      

        فرد گرایی چشم بندی است که تبعیض‌های جامعه را نادیده می‌گیرد. شاید فقط همین از کتاب دریافت کردم! تکرار دوباره ای از ناعدالتی ها بود و آسیب های جوامع مدرن و سرمایه داری که هنوز تبلیغ و ستایش می‌شن بنظرم! 
      

        خیلی مفاهیم مدام تکرار می‌کرد، مطالبش اگر اهل پادکست و یوتیوب علمی باشید ممکنه خیلی هاش شنیده باشید مثل من، اما اگر راجب آسیب والدین و کنار اومدن باهاش کامل نخوندید، این کتاب تقریبا کاربردی 
      

        کتاب، کتاب من نبود متاسفانه. اگر به تاریخ تکونولوژی علاقه داشته باشید مثال‌های کتاب می‌تونه براتون جذاب باشه، ترجمه های نشر ترجمان بسیار عالی اما نمی‌دونم چرا من با متن ارتباط برقرار نکردم و متوجه ربط مثال ها با قاعده‌ها نشدم. برای مدیرها می‌تونه کاربردی باشه. 
      

        اگر فکر می‌کنید، درون گرا هستید حتما خوندن این کتاب به خودتون هدیه بدید، چون بسیاری از مواردی که فکر می‌کنید نقص در وجود شما یا قابل پذیرش جامعه نیست. متوجه می‌شید که یک ویژگی منحصر به فردی هست که فقط شناخته نشده! حتی بعضی موارد مثال فکر کردن و نیاز به تنهایی عمیق، نیاز به گفت و گو معنادار من فکر میکردم جز مشکلات منه و ناشی از اختلالات روحی و روانی اما متوجه شدم که ویژگی درون گرایی منه!  منو از کسی که فکر میکرد منزوی تبدیل کرد به آدمی که ویژگی‌های خلق و خوی خودش بپذیره و سعی در تغییر اونها نداشته باشه. 
مثلا همیشه کسی زنگ میزد می‌گفت بریم بیرون، من نمی‌تونستم در همون دقیقه همراهی کنم و پاسخ بدم، کتاب میگه ما نیاز داریم فکر کنیم و بسنجیم حداقل از یک روز قبل، حقیقتا باری از دوش من برداشته شد اینکه فکر میکردم در تصمیم گیری قاطع نیستم یا کند عمل می‌کنم. 
حتما بخونید🙏🏼
      

        تجربه عجیبی بود، لازم بعدش مثل شخصیت‌های کتاب دست به قلم بشیم یا یه نفر پیدا کنیم راجب خودمون و تجربه‌های از سر گذرانده مون صحبت کنیم. کتاب یاد میده چطور درون اتفاقات کودکی و گذشته رو به مکالمه تبدیل کنیم. بهمون یاد میده چطور از دل احساسات معنا و کلمه استخراج کنیم برای بیان چیزهای که در حق ما روا داشته شده از سمت اطرافیان... و خواندش برای هر والدی لازم چون متوجه می‌شیم که کودک مثل یه خمیر بازی در دستای ما که بهش شکل می‌دیم و هرچی بزرگ تر میشه این خمیر سفت تر و غیر قابل تغییر تر میشه! پس باید مراقب باشیم بچه شبیه استعداد‌ها و توانایی های خودش و مناسب رشد بکنه، دچار بدشکلی نشه خمیر شخصیت‌ش یا شبیه کمبودها و ناهنجاری های والدین نشه! 
به طور کلی کتاب‌های نشر هوما خیلی خیلی روان هستند، و مشخص از نشر قوی مثل قطره نشات می‌گیره.
      

        کتاب خوبیه برای کسایی که فکر میکنن پر مشغله بودن هنر و یا کارهای انجام نداده در زندگی روی شونه هاشون سنگینی میکنه... 
      

        کتاب مطالعه موردی و تمرینات غیرقابل تعمیم داره، فقط یه تجربه می‌تونه باشه از یک زندگی برای راهنمای اینکه ما هم مسیر خودمون پیدا کنیم.
      

        کتاب زمان را به ساحت مکان در آورده است، از زندگی کردن توی دل نوستالژی ایده‌ش اومده و سختی خواندن‌ش برای من این بود که خب نوستالژی هر کشوری و هر فردی متعلق به خودش و همراهی کردن با گذشته دوست داشتنی کشورهای دیگه بسیار کم کشش و سخت، اما گاهی پارگراف‌های عمیقی داشت که حقیقتا ازش لذت می‌برید.

راه که میروی قدم در آینده می‌گذاری و گذشته یعنی  نگاه کردن به پشت سر، چطور می‌شود در لحظه حال زیست؟