"مهپاره" شانزدهمین بخش از نسخه ی کهن متن مفصل سانسکریتی است که به نام "جوهر اقیانوس زمان" معروف است. مهپاره با این که حکایت عشق است اندرزهای انسانی و حکمت را دربر دارد. آغاز داستان با نیایشی عمیق همراه است. "سوریا کانتا" پادشاهی است که پس از دیدن تصویر "آنانگاراکا" به همراه "راسا کوشا" به جست وجوی او برمی خیزد و در نهایت به دربار او می رسند و برای به جای آوردن شرط دوشیزه، هر روز سوالی در قالب حکایتی دلکش بر او عرضه می کنند و پاسخی درخور می شنوند. پس از هر پاسخی پادشاه و راساکوشا به کوشک محل اقامت خویش باز می گردند و پادشاه شب را در راز و نیاز با تصویر شهزاده به صبح می رساند. از روز هفتم به بعد، دیگر پادشاه تصویر نگار را استلای دل خویش نمی یابد. او دریافته است که عشق به تصویر، عشقی مجازی است و عشق حقیقی او در شهزاده متجلی است که تا وصل او راهی دراز در پیش است.