رفت کارخانه ساخت موشک و به دوستانش گفت:«ما باید از همه قوی‌تر بشویم.» دوستانش سر تکان دادند و گفتند:«چشم بابای موشک‌ها! کاری می‌کنیم که هیچ کشوری نتواند به ما حمله کند.» خیلی کار کردند، بعضی وقت‌ها شکست می‌خوردند، ولی آخرش توانستند موشک‌هایی بسازند که همه دنیا را بترساند. حالا یک اتفاق مهم‌تر هم افتاده بود. حسن به بقیه یاد داده بود همیشه فکر بهتری هم هست که می‌شود رفت دنبالش! برای همین روزی که حسن تهرانی‌مقدم شهید شد، ایرانی‌ها از نبودن بابای موشک‌ها ناراحت شدند. اما دشمن خوشحال نشد. برای اینکه می‌دانست همه مردم ایران شبیه حسن شده‌اند. هرجا مشکلی ببینند می‌گویند:«اینجوری نمی‌شود، باید فکر بهتری بکنیم.» و می‌روند دنبالش.

روزی می‌خواستم برای خرید بروم که خانم امام فرمود:«حاج ابراهیم؛ در بازار بگرد و خشک‌ترین خرمای بازار را تهیه کن.» گفتم:« خرماهای خوبی در بازار هست؛ حالا چرا خشک‌ترینش را بخرم؟» او گفت:« شما بخر، آقا گفته.» آن خرما را پیدا کردم که خیلی ارزان بود و اسمش را گذاشتم خرمای سنگی، چون مثل سنگ سفت بود. وقتی برگشتم به خانم حضرت امام گفتم:« من کنجکاو شدم؛ از آقا بپرسید که این خرما را برای چه می‌خواهند؟» فرمود:« آقا شب‌ها که مطالعه می‌کنند برای اینکه خوابشان نگیرد؛ این خرما را کنار دهانشان می‌گذارند که هم کم‌کم حل می‌شود و هم بیشتر می‌توانند مطالعه کنند.»

نمی‌دانستم موضع شیخ مجید چیست، تا اینکه یک روز توی مسجد دانشگاه منبر رفت: « اینقدر دنبال نسخه‌ها و روش‌های خاص برای تقرب به خدا نباشین، مشکل ما عمله...»