یادداشت انتشارات راه یار

        «سلوی»؛ خاطرات شفاهی «سَلوا فلسفی» از معلمان پرورشی دهه شصت را روایت می‌کند.
دهۀ شصت و سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در دل خود نهادهایی را پرورش داد که علاوه بر نو بودن، دستاوردهای کم‌نظیری در حوزه‌های مختلف برای کشور و انقلاب داشت؛ نهادهایی که برای سال‌های سال می‌توانستند مفید و اثرگذار باشند، اما بر اثر سیاست‌ها و تصمیم‌های اشتباه، در پیچ‌و‌خم سال‌های دهۀ هفتاد گم شدند. یکی از آن‌ها «نهاد‌ امور تربیتی» است؛ نهادی فرهنگی و تربیتی که پیام‌آور فرهنگ عقیده و جهاد برای نسل‌های آینده بود و رسالتش زنده‌نگهداشتن حماسۀ پیروزی انقلاب اسلامی. مربیان تربیتیْ رسولان انقلاب برای رساندن پیام آن به جامعۀ فرهنگی کشور و احیاکنندۀ اسلام ناب محمدی در دل نسل جدید بودند.
نکتۀ مهم دربارۀ خانم فلسفی، فارغ از فعالیت‌های تربیتی، روایت جذاب زندگی ایشان و داستان مهاجرتشان از کربلا به اهواز و از اهواز به یزد است که هم‌زمان با سال‌های انقلاب و جنگ رقم خورده و به جذابیت کتاب می‌افزاید.