گریه هم چیزی را تغییر نمی دهد. چشم هایم را پاک می کنم و دوباره نگاهی به ساعت می اندازم. چهار و سی و دو دقیقه صبح است... این چندروز مثل یک عمر گذشته .

سعی میکنم شجاع باشم،ولی خیلی سخت است.

خانه موزه خاطرهاست

آدم ها مایوسمان می کنند،بدنمان مایوسمان می کند،خودمان خودمان را مایوس می کنیم.

زندگی،با آنچه در جوانی فکر می کرد،به کلی فرق می کند.جوان که بود خیال می کرد می شود مهار زندگی را به دست گرفت اما اشتباه می کرد.زندگی را نمی توان مهار کرد،تنها می توان از سرگذراند.