داستان کتاب در مورد صاحب تنها کتابفروشی در یک جزیره ی تقریبا سوت و کوره و بدون در نظر گرفتن فلاش بک ها، حدود پونزده سال از زندگی کتابفروش رو روایت می کنه. در کل دوستش داشتم، اما احساس می کنم بعد از فصل سوم، کمی شتاب زده شد. می تونست بدون کسل کننده شدن، دو برابر طولانی تر باشه. 

پ.ن: فرق کتاب خوب و بد همینه! کتاب قبلی -باشگاه کتاب خوانی جین آستین- رو گرچه دوست داشتم، با زجر تمام کردم. این یکی رو حدود چهار بعدازظهر شروع کردم و جز به اجبار زمین نگذاشتم. همان شب تمام شد.
        

          It was all right. I kept asking myself: why am I reading this book? Is it only because it was nominated for something? And the answer is positive.
        

          گابریل عزیز کتابت را سارا چند سال پیش به من هدیه داد اما خواندنش تا امروز طول کشید و چه قدر خوشحالم که حالا آن را خوانده‌ام!
        

          یک رمان کتابی برای عاشقان کتاب. هر فصل یک مقدمه دارد و بر مبنای یک کتاب نوشته شده است. این ارتباط بین مقدمه‌ها و متن را _که ممکن است در نگاه اول گاهی چندان مرتبط نباشد_ دوست داشتم.
        

          واقعا انگار یک نوجوان که دوست دارد تمام شخصیت‌های مرد و زن داستان به هم برسند، کتاب را نوشته و آن را پر کرده از اسم داستان‌ها و رمان‌های مشهور. شخصیت‌پردازی‌ها، دیالوگ‌ها و شیوه رخ‌دادن وقایع شدیدا ناپخته و ضعیف بود.
به نظرم ارزش یک بار هم خواندن هم ندارد.
        

          احساس دل‌شکستگی شدیدی نسبت به اینکه به این زودی تموم شد دارم و الان که چند دقیقه‌ای از ورق زدن آخرین صفحه‌ی کتاب و بستنش می‌گذره، هی با خودم و توی ذهنم تکرار می‌کنم که "من راضی به این خداحافظی نیستم".

"زندگی داستانی ای. جی. فیکری" روایت دلنشین از زندگی مردی بود که صاحب تنها کتابفروشی یک جزیره است. داستان از جایی و با ماجراهایی آغاز می‌شه که بعدها -بعد از پایان مطالعه‌ی این ‌کتاب- با خودمون می‌گیم:«اصلا انتظار این رو نداشتم که اینطوری پیش بره.» و احساس رضایت می‌کنیم که:«خوشحالم که اینطوری پیش‌ رفت.»

شخصیت‌های این کتاب برای من قابل لمس نبودند؛ بیشتر از ملموس، درک‌شدنی بودند. شخصیت‌ ای. جی. فیکری رو دوست داشتم؛ بیشتر از صراحت بیانش و دیدگاهی که به مسائل داشت خوشم می‌اومد. (از حق نگذریم، شخصیت لمبیاس هم به دل می‌نشست.)

از اینکه همه چیز در طول داستان مشخص می‌شد و در آخر هیچ علامت سوالی توی ذهنم باقی نموند راضی‌ام و فکر می‌کنم این از اون کتاب‌هایی هست که نباید ابهامی بعد از تموم کردنش توی ذهن منِ خواننده باقی بمونه.

این کتاب به من احساس خوندن شعری رو داد که بعد از اولین سطرها -یا مصراع‌ها- پایان می‌پذیره؛ همونقدر دلتنگ‌کننده برای تمام چیزهایی که خوندی و به همون اندازه زیبا و تاثیرگذار.
        

          کاش می تونستم حافظه امو پاک کنم و این کتاب رو دوباره بخونم 
خوندش مثل قدم زدن تو خیابون تجریش تو یه عصر پاییزی بود 
مثل بوی نارنگی 
بوی کتاب نو

        

          برام قسمت های جالبی داشت و  اشاره به این داشت که با انتخابامون میتونیم چه تغییر بزرگی رقم بزنیم.
        

          بسیار واقعی بود، سبک کتاب فروشی داری، با کلی ارجاع و خوراک دادن برای مطالعات بعدی، توصیف شخصیت ها و چهره ها عالی بود، خیلی با توصیف طبیعت کاری نداشت و خب اصلا داستان توی طبیعت نبود، اما درباره طبیعت محل زندگیشون کنجکاو شدم، ماجرای جانبی داستان جالب بود و کم کم به داستان اصلی محیط شد. اطلاعات جامعه شناختی و جغرافیایی چندانی به آدم نمیداد. تعلیق عاطفی داستان بالا نبود. مرگ طوری توش اتفاق میفتاد که مواجهه باهاش دراماتیک و وحشتناک نبود. ریتم کلی داستان با آرامش بود. روابط خارج چهارچوب و اشارات جنسی کتاب بسیار محدود هست و این کتاب رو در محدوده سنی و زمینه فرهنگی گسترده ای قرار میده. محوریت اصلی کتابها و کتاب فروشی بود و ترجمه خانم لیلا کرد درباره ارجاع دادن کتابهای که معرفی شده با انتشارات و وضعیت ترجمه در ایران عالی بود به جرئت میگم یه نقطه قوت مهم کتاب ترجمه خانم کرد هست.
        

          مثل کتاب فردا و فردا و فردا گابریل زوین داستان یک زندگی را دنبال می‌کند. این سبک کارش را خیلی دوست دارم. فردا و فردا و فردا درباره‌ی آدمی بود که بازی می‌ساخت و با آن زندگی می‌کرد و محبت می‌ورزید و رشد می‌کرد و غمگین می‌شد. می‌توان گفت این یکی اثرش درباره‌ی آدمی است که با کتاب چنین رابطه‌ای دارد. من معمولا کتاب‌هایی که درباره‌ی کتاب خواندن هستند را خیلی دوست دارم ولی این تنها مضمون کتاب نیست. عشق، خانواده، درد، تلاش و اساسا آنچه زندگی نامیده می‌شود.
        

          داستان آبگوشتی
شخصیتا آبگوشتی
روایت آبگوشتی
یه دو سه تا دیالوگ دوست داشتنی داشت و تمام

همین پلات آبگوشتی رو میدادن یه نویسنده خوب مینوشت یه چیزی ازش در میومد خداییش!!!
        

          اینم یکی دیگه از کتابایی که توش هزارتا اسم کتاب پیدا میشه. داستان شیرین و ساده ای بود، همین. 
        

          یکی از آرزوهام این هست که یک کتاب فروشی داشته باشم و آنجا کسی که از در میآید را حدس بزنم به چه سبک از کتابها علاقه دارند و کتابی را به آنها معرفی کنم. داستان ای جی هم در یک کتاب فروشی بزرگ اتفاق می‌افتد و آنقدر کتابها را خوانده که حتی سبک گفتگوی او نیز بخشی از کتاب‌های دوست داشتنی او شده است. اما بالاخره در کتابفروشی هم ماجراجویی هایی وجود دارد و چه زیبا سبک آرام کتاب به آن پرداخته است.
        

          برای دوست داران کتاب قطعا جذابه❤
        

          از خواندن این کتاب خیلی لذت بردم .
پر از حس خوب و آرامش رو به وجودم تزریق کرد .
اولین کتابی بود که تونست کاری کنه بغض کنم چون با شخصیت اصلی واقعا ارتباط گرفتم و این یعنی نویسنده خیلی خوب تونسته شخصیت سازی بکنه. فضای داستان آرام و دور از هیجان بود اما انقدر خوب نوشته شده بود که شمارو همراه خودش به جلو میبرد . کتاب قطعا جزو شاهکار ها یا اثار فاخر نیست اما کتابی ارزشمندی است
        

          یه کتاب درباره کتاب
فوق العاده روان و خوب
        

          «زندگی داستانی ای.جی.فیکری»
داستان یک کتابفروش با عقاید خاص که در تلاطم زندگی پس از مرگ همسرش با یافتن نوزادی قنداق پیچ‌شده جلوی در خانه اش مسیر زندگانی اش تغییر می کند.
کتابفروش‌بودن شخصیت اول کتاب طبیعتا موجب آشنایی با عناوین مختلف کتاب و ارجاع به داستا‌ن های مشهور می باشد، به خصوص که نسبت به کتاب«تولستوی و مبل بنفش» استفاده بهینه تری از این اشاره ها می شود.
ارتباط با کتاب،افراد کتابخوان، جریان فرهنگی اجتماعی حاصل از آن، نگاه منبع محور و پاسخگو محور کتاب و حس مشترکی که خوانندگان یک اثر را بهم پیوند می زند از جمله اثرات مطالعه این اثر است.
پ: پخته تر شدن مترجم نسبت به کارهای قبلی در این اثر کاملا مشهود است و تحسین برانگیز است.

پ۲: فاز داستانی و ماجرایی کتاب قابلیت تبدیل شدن آن به یک اثر سینمایی را محتمل می سازد.

کتاب...ستان:۶۳۲۲صفحه
        

          بیشتر از همه این کتاب دلم را سوزاند برای شغل ای. جی . و آملیا. یعنی شغل از این هیجان انگیز تر هم هست که آدم کتاب بخواند و معرفی کند؟
شروع کتاب خیلی جذاب بود. به خصوص آن صحنه ی مواجهه ای. جی و افسر پلیس که داشت خبر مرگ زنش را می داد و ای. جی هی با رمان و داستان کوتاه شرایط را مقایسه می کرد ولی جلوتر که رفت از کشش داستان کم و ریتم ش خیلی سریع شد. (البته این ریتم تند و خلاصه گویی یک جاهایی خیلی بر داستان می نشست.) با این حال تا آخر دوست داشتنی بود. با این که غیر واقعی می شد کلی جاها و فکر می کردی آدم ها و اتفاق ها که این طوری نیستند در عالم، باز هم دوست داشتنی بود. و این که هر فصل ش با معرفی یک داستان کوتاه شروع می شد و بین صحبت شخصیت ها یک دفعه از داستانی صحبت می کردند و من می شناختم هم کلی دوست داشتنی بود.

هروقت کتابی می خونم، دوست دارم تو هم همون موقع اون کتاب رو بخونی.
دوستت دارم به زبان ای. جی. فیکری:)

+به برکت کتابخانه همگانی طاقچه
        

          اگر از روی این کتاب یک فیلم ساخته بشه(که شایدم ساخته شده نمیدونم)، جزو فیلم های معمولی حال خوب کن قرار می گیره.
        

          کتاب بدی نبود ولی با نخوندنش هم چیزی از دست نمی‌دادم👀