کتاب بی ارزشی بود، داستان یک زن مذهبی که تصمیم میگیره سقط جنین کنه! همین تناقض رو بگیرید برید جلو میرسید به شخصیت متناقض مستوره. متکبر و در تلاش برای تواضع! مدام داره از خودش و خوبیای بی حد و حصرش تعریف میکنه در عین حال اشتباهات فاجعه آمیز داره در برخورد با خانواده و شوهر و بقیه. در معرفی زن مذهبی ایرانی بسیار ناموفق بوده این کتاب، مستوره بیشتر یک زن فمینیست برابری خواه هست که از برقراری تعادل در ابعاد مختلف زندگی عاجزه
خوندنش رو به هیچ عنوان توصیه نمیکنم
      

        یک نفس خوندمش، داستان انیس، دختر گورانی که زن کرامت میشه اما بی این که فرصت کنه روی خوش روزگار رو ببینه، بهمنِ گرفتاری‌ها و بیچارگی‌ها دفنش می‌کنه. در خوندنش تردید نکنید، داستان مردم گوران واقعا خواندنیست
      

        یک کتاب سطحی، با فرم و محتوا و داستان پردازی ضعیف. داستان خط خودشو دنبال نمی‌کنه، شخصیت‌ها بدموقع به داستان اضافه می‌شن، شخصیت‌پردازی ضعیفه و شخصیت‌ها اکثرا تیپ هستن. کشش نداره و من به شخصه به سختی تمومش کردم. از قیمت کتاب و نشرش میشه اینطوری حدس زد که یه کار سفارشی و عجله‌ای بوده، پر از شعار و کلیشه است. بیشتر بهش میخوره تمرین نویسندگی یک نوجوان تازه کار باشه تا یک رمان از صادق کرمیار
      

        یک کتاب لطیف، مثل عطر سیماله و گل‌گاوزبانِ کوهستان، یک کتاب روان، مثل نسیم خنک صبحگاه گیلان که حتما لرز ملایمی آورده به تن سیدیحیا، وقت‌هایی که وضو می‌گرفته تا بایستد به نماز. کتاب یحیا یک برش کوتاه از زندگی سید یحیا پسر سیدضیاست که تصمیم داشته گمنام بماند و راوی حکایت‌های مردم گیلک باشد، طلبه جوانی که برای تبلیغ به روستایی می‌رود که زمانی پناهگاه میرزا یونس بوده، میان مردمی که بعد از صد سال هنوز برکت حضور میرزا یونس را در همه جای زندگی گرمشان لمس می‌کنند
      

        داستانِ یک زندگیِ پربرکت! شاید اگه کونیکو در نوجوانی از پیرزن فالگیرِ "اشیا" می‌شنید که توی خط‌های کفِ دستش ازدواج با یک مردِ ایرانی و مهاجرت به قلب خاورمیانه را دیده، از ته دل می‌خندید، گونه‌هایش از شرمی دخترانه سرخ می‌شد و باور نمی‌کرد، چه بسا خیلی شب‌ها در سکوت و تاریکیِ خانه‌اش، وقتی هواپیماهای بدجنس عراقی بالای سر شهر پرواز می‌کردند از خودش پرسیده باشد که اصلا چی شد که این طوری شد؟! چرا من به جای کوبه، تهرانم؟ جوابش هرچه هست، از عشق نشات می‌گیرد و از برکت. برکت عشق نجیبانه‌ی جوانِ مومن انقلابی به دخترک باحیای ژاپنی! "مهاجر سرزمین آفتاب" داستان یک عشقِ به وصال رسیده با پایان خوش است، دختری که در میان تعجب و خشم خانواده‌ی متعصب ژاپنی، قبول می‌کند که با یک ایرانیِ مسلمان ازدواج کند و نه تنها خانواده‌اش، بلکه تمامِ گذشته‌اش را در ژاپن جا بگذارد و راهیِ یک کشور ناشناخته شود؛ کشوری که زنانش بایستی موهایشان را بپوشانند و تا پایان عمر از خوردن شراب و گوشت خوک محروم باشند! با این همه، کونیکو زندکی جدیدش را عاشقانه دوست دارد و یک انقلابی به تمام معناست! در تمام روزهای انقلاب پا به پای زنان ایرانی می‌جنگد، دارایی‌اش را می‌بخشد، با اشتیاق به دیدار امام خمینی می‌رود و مادرِ شهید می‌شود! باید دوباره تاکید کنم که کتاب، داستانِ زندگیِ یک زنِ ژاپنیست! 
من همیشه به نقش‌های مکمل بیشتر از نقش اصلی دقت می‌کنم، برایم جذابترند. نقش مکمل این کتاب، همسر کونیکو، آقای اسدالله بابایی‌است. یک مومن واقعی که ثروتش را به راحتی می‌بخشد و هیچ نیازمندی را ناامید نمی‌کند. این آدم‌های گمنام تاریخ که کارهای بزرگ کرده‌اند بدون این که نام‌های بزرگ داشته باشند خیلی عزیزند، این‌ها هرازگاهی یادمان می‌آورند که چقدر راه‌های مختلف هست برای دردانه‌ی خدا بودن! شاید برای همین دردانه بودن است که خدا این سلیمانِ گشاده‌دست را به سبا خانمِ محجوب و دوست‌داشتنی رسانده.

کتاب از آن‌هاییست که نمی‌توانید زمین بگذارید، کم‌حجم و خوشخوان است و وقتی صفحه‌ی آخر را ورق می‌زنید، حتما با خودتان می‌گویید کاش سبا خانم بیشتر  می‌گفت از این زندگیِ پرثمر. اما تا همانجا هم حسابی خواندنی و دیدنی‌است، کتاب را شدیدا پیشنهاد می‌کنم، مطمئن باشید زندگی‌نامه تنها مادرِ شهیدِ ژاپنی، ارزش خواندن، خواندن و چندباره خواندن را دارد
      

        داستانی شگفت آور و میخکوب کننده بود، از سگ، و سگ بودن! بدون هیچ اضافه گویی و وقایع کاملا درست جایگزینی شده بودند، فراز و فرود عالی، در کل یک داستان پرفکت و بی نقص که ترجمه شیوای جناب حبیبی نغزترش کرده. سروش حبیبی مترجمی ماهر و قصه گویی تواناست، برگردان های ایشون نظیر نداره. فقط کافیه به ترکیب "بارانِ درشت‌قطره" توجه کنید، یا "اتاقِ کوتاه‌سقف" یا ترکیبات بدیع این چنینی که خاصه خودشه. مطالعه یک اثر داستانی خوب با ترجمه ایشون یعنی لذت محض
این کتاب رو به ویژه به کسانی پیشنهاد میکنم که به خوندن داستان هایی که در آن ردی از نازیسم هست علاقه دارن
      

        شرم آوره، مایه خجالته که وقت گذاشتم همچین کتابی رو خوندم. بیشتر یه داستان اروتیک و جنسیه تا یه رمان امنیتی
حیف از حافظان امنیت که بخوان با همچین کتابی معرفی بشن