اخوان ثقالت شعر کلاسیک را در شاکله شعر نو می‌ریزد و طرحی نو درمی‌اندازد. از این رو در اشعار او هم می‌توان تغزل سایه را به تماشا نشست و هم جرعه‌نوش خیال سهراب شد. به نظرم در میان شاعران معاصر کم‌نظیر است؛ اگر نگویم بی‌نظیر است!
      

        کتابی که به گفته خود نویسنده بر او الهام شده‌است. و حقاً رشحاتی از شهود در کلمات آن دیده می‌شود. 
آن را باید با تعمق و تأنی خواند، بدون شتاب که خود نیچه می‌گوید از سرسری‌خوانان بیزار است. 
به مسیح احترام می‌گذارد اما قدرتمندانه راهی خلاف او می‌رود که در عنوان کتاب نیز نمایانگر است. نیچه بر زمین قدم برمی‌دارد و در همین زمین در پی خلق ابرانسان است، نه در ملکوت. شاید همین وجه زرتشت‌گون بودن کتاب و مسیحایی نبودنش باشد. 
درکل در عین سختی سخن، چشیدنی‌ست. 
      

        کتاب حقیقتا یکی از بهترین کتاب‌های هم خود آقای خمینی و هم نوشته شده در زمینه نماز است. با زبانی عرفانی و سوزان، با آمیزه‌ای از خوف و رجا، ارکان و اذکار و اجزای نماز را همراه با مقدمات و مقارنات و تعقیبات آن به تأویل می‌برد و حقیقتا بینشی نو به نماز می‌بخشد. 
تنها انتقادی که به آن وارد می‌کنم استفاده اغراق‌آمیز و گاه ملال‌آور و متناوب از لغات و اصطلاحات عربی جایگزین‌پذیر است که همین امر، خواندنش را برای عموم دشوار می‌کند و توصیه می‌شود اگر در علوم حوزوی یا عرفان نظری و یا فلسفه و کلام اسلامی مطالعاتی نداشته‌اید، آن را با شرح آقای فهری زنجانی در کتابی تحت عنوان «پرواز در ملکوت» مطالعه بفرمایید. هرچند حلاوت بیان خود نویسنده چیز دیگری‌ست. 
      

        کتابی بسیار رمزگونه که گفته می‌شود شرح تجربه کشفی و شهودی خود شیخ شهید اشراق بوده‌است. حتما بیش از یک بار باید آن را خواند و در بار دوم با شرحی مثل شرح دکتر پورنامداریان در کتابی به همین نام عقل سرخ یا درس‌گفتار دکتر کدیور 
شروع داستان رنج مشترک بشر متحیر است؛ میانه‌ی آن زجر و اندوه و پایان آن امیدبخش برای رهروان شذ و ندر واصل. 
حقیقتا این کتاب عقل را سرخ می‌کند و درد را افزون. 
نور نثار روان حکیم خسروانی‌مآب، شهاب‌الدین یحیی.