یادداشت معراج

        کتاب جالبی است. نیچه بسیار به زن ستیزی متهم می‌شود. صراحت لهجه او زنان را می‌‌آزارد. ولی این بار یک زن به تماشای افکار او نشسته و از دریچه‌ای دیگر با آن مواجه می‌شود؛ بدون پیش‌فرض‌های مشهور.
هوشمندانه چم و خم نظرات نیچه حول محور زنان را می‌کاود و با مقایسه‌ای تطبیقی گاه به این رهیافت می‌رسد که نیچه از سخن خودش در کتاب «غروب بت‌ها» برای رهاندن زنان از اسارت هر تحمیلی ولو مدرن می‌کوشد:
«با زخم زدن، جان‌ها می‌بالند؛ مردانگی ها (و این بار زنانگی‌ها) می‌شکفند!»
همچنین نویسنده با همین روش تطبیقی و تفسیر متن به متن آثار نیچه، اثبات می‌کند کهن‌الگوهای شورآفرین و مورد ستایش نیچه خود سرشتی زنانه دارند!

البته بعضی جاها به تأویلات بعیدی متمسک شده که خیلی از ظاهر و حتی تفسیر کلام دورمی‌نماید و کاستی امتیازم از این جهت بود؛ اما به نظرم از عهده‌ی رسالت خود که بخشیدن نگاهی نو از افکار و آرای نیچه در قبال زنان بوده‌، به‌خوبی برآمده‌است و کتاب حتما ارزش مطالعه دارد.
چراکه در حال بررسی و واکاوی نظریات یکی از تاثیرگذارترین فلاسفه جهان غرب و از سرآغازگران پست‌مدرنیسم در اروپاست و حتما نظرات او راجع‌به زن، بر جوامع غربی و جوامع مدرن متاثر از غرب ازجمله در کشور خودمان موثر بوده و هست.