اگر بخواهیم منطقی باشیم، صددرصد تبدیل شدن روئن به داس لوسیفر مفیدتر از تبدیل شدن سیترا به داس آناستازیا بود. و روئن ثابت کرد همچنان نیروی طبیعت می‌تونه جون انسان هارو بگیره و این یعنی اون ها نامیرا نیستن!
      

        به نظر من رایل، و پدر لیلی دوتا زن‌ستیز کامل و تمام عیارن که سزاوار تنها شدن بودن.
حتی اگر بشه چنین استدلالی آورد که: خب رایل روان درستی نداره، اما باید بگم وقتی حتی خودش هم می‌دونست چه مشکلی داره نباید وارد رابطه می‌شد.
پس: از اتلس بی‌نهایت خوشم میاد و از رایل بی‌نهایت بدم میاد.
      

        چلنجر دیپ عمیق‌ترین نقطه کشف شده جهانه، مثل احساسات و افکار کیدن که پرستارها می‌خوان سرکوبش کنن.
کیدن یک نوجوان پانزده سالست که بین رویا و دنیای واقعی گیر کرده.از طرفی خدمه یک کشتی عازم چلنجر دیپه و از طرفی در دنیای واقعی دیوانه شده.کیدن آنقدر به دیوانگی‌ها ادامه می‌ده و در رویاها زندگی می‌کنه که گذرش می‌افته با تیمارستان، اما اون تیمارستان کشتی و بیمارها خدمه و دکتر کاپیتان.اما... آیا کیدن می‌تونه در سفر به چلنجردیپ زنده بمونه؟همونطور که در تیمارستان باید زنده بمونه؟
و در آخر، تنها عیب کیدن این بود که زیاد می‌دونست.
      

        خوب بود
      

        یک سوال،مگه دیزی سال ها پیش نمرده بود؟پس چرا وقتی داشتن نوار رو نگاه میکردن و رز و کانر باهم حرف میزدن گفتن شاید کار دیزی باشه؟؟؟؟یا نانا چطور اول کتاب چطور باهاش حرف زد؟
      

        یکی از کتاب های جذاب نوجوان که به درکمون از بقیه کمک میکنه.اینکه در یک موقعیت هرکسی چه حسی داره رو خیلی خوب روایت میکنه چون از زبون چندین نفر داستان روایت میشه و این یک حُسنه.
      

        دومین کتابی بود که از سیده صبا خوندم، و بنظرم نباید انقدر زود هی کتاب پشت سرهم چاپ می‌کرد.
باید بیشتر وقت میذاشت، بیشتر روی کتابش کار می‌کرد؛ می‌دونم روی اینم خیلی کار کرده، اما بنظر من قلمش جای پیشرفت داشت و نباید انقدر عجول می‌بود.
در کل کتاب بانمکی بود، چون یک دنیای عجیب غریبی رو روایت می‌کردند که قابل توصیف نیست. و این حسو به آدم میده که هیچ چیز غیرممکن نیست!
ولی باید دوتا کتاب جدیدشم بخونم
      

        زمان زیادی لازمه تا خاطره های تلخ فراموش بشن
      

        من تا چهارش خوندم و یکی از بهتریننننن مجموعه کتاباییه که خوندم