روح و جوهرِ هزار و یک شب " کلام" است.
 کلمه در هزار و یک شب هم نجات‌دهنده است و هم معجزه‌گر. شهریاری که سه سال کشته است زنان را چه در بستر و چه پس از هم‌آغوشی، اکنون سه سال به کلماتی گوش می‌کند که یادآوری عمیقی به گذشته اوست. شهریار در میان حکایت‌ها دوباره خودش را تماشا می‌کند. در می‌یابد که کجا می‌توانست طور دیگری رفتار کند و کجا به همدردی کسی نیاز داشت، کجا زخم‌هایش عمیق شدند و کجا رها شد و گم شد.
هزار و یک شب گفت‌وگوی طولانی شهرزاد است با شهریاری که پیش از این تنها شیوه‌ی ارتباطی‌اش شهوت و شمشیر بود. از این پس با کلام و کلمه به صحبت می‌نشیند و حرف‌های زنی را می‌شنود که راه و رسمش قصه‌گویی است.
به راستی کلمه می‌تواند رنج‌های تلنبار شده را فاش کند و تسکین دهد؟

_وی خوشحال است که بالاخره بعد از مدت‌های طولااانی توانسته جلد اول را تمام کند.
      

        من اگر یک کوچولو‌ی ناراحت بودم خیلی خوشحال می‌شدم که یک نفر این کتاب را برایم می‌خواند.
گزینه‌ای خوب برای کوچولو‌های غمگین و حتی بزرگ‌های غمگین.
      

        این از آن دست کتاب‌هایی است که بعد از خواندنش دلتان حسابی می‌گیرد و یک برنامه‌طولانی برای گریه می‌چینید و نمی‌توانید از فکرش خارج شوید.
دیشب از خواب پریدم و نصفه شب کل کتاب را خواندم، و دیگر نتوانستم از فکر دخترک و رنج‌ها و توصیفاتش بیرون‌ بیایم و بخوابم.
موضوع کتاب شاید ساده به نظر بیاد اما داستان پردازی خیلی خوب که شگفت زده و غمگینتون می‌کنه و پایان تکان دهنده باعث جذابیتش شده.
      

        تصویر سازی بانمک و گوگولی؛)))
      

        این کتاب رو با اشک تموم کردم‌.
فلسطین...فلسطین عزیزِ من...
راستش غریب ترین شخصیت کتاب برای من یوسف بود، کتاب صحنه‌هایی از درد و عشق رو به تصویر می‌کشه. عشق و درد و  فراموشی‌ای که به فلسطین و درختای زیتونش گره خورده.