عمدتاً کتاب کودک نمی‌خونم و علمی هم من باب شناخت فضای ذهنی کودکان ندارم اما وقتی عنوان‌ها رو می‌بینم اندکی ترغیب می‌شم تا نگاهی بهشون کنم.
تصور می‌کنم پراکنده‌گویی‌های ابتدایی بیش از اندازه بود و در انتها هم می‌تونست محبت فیزیکی و کلامی رو اضافه کنه تا از این طریق کودک واکنش بهتری نسبت به ناراحتی‌های انسان‌های دیگه داشته باشه.
        

          گاهی وقت ها ناراحتی بی هیچ دلیلی سراغ آدم به خصوص کودکان می‌آید ، فهمیدن اینکه ناراحتی و غم یک احساس است تنها مختص کودکان نیست چون اکثر والدین هم درک درستی از احساس غم و ناراحتی ندارند. 
اینکه هم کودک هم والدین بدانند که ریشه هر رفتار کجاست بهتر میتوانند خودشان را  کنترل کنند. وقتی مادر بداند که بچه ی ناراحت ممکن است از خودش رفتار های هیجانی بروز دهد میتواند در هنگام بروز رفتار های ناگهانی کودک خودش را کنترل کند و در پی حل مشکل باشد نه اینکه کودک را از خودش براند و او را دوست نداشتنی خطاب کند!
این کتاب یکی از بهترین کتاب های کودک در زمینه پذیرش ناراحتی بود که خوانده‌ام.
        

          خیلی خوب بود🥺🤝🏽
        

          من اگر یک کوچولو‌ی ناراحت بودم خیلی خوشحال می‌شدم که یک نفر این کتاب را برایم می‌خواند.
گزینه‌ای خوب برای کوچولو‌های غمگین و حتی بزرگ‌های غمگین.
        

          جالب بود.احساس ناراحتی رو به رسمیت شناخته بود که بعضی وقت‌ها اشکالی نداره ناراحت باشیم‌البته در کنارش لازمه بدونیم چه چیزهایی ما رو خوشحال می کنه
        

          نوشته مناسب بالای سه سال. ولی برای پسر ۳.۵ ساله‌م جالب نبود. به نظرم بلاتکلیف و پراکنده بود.