از میان میدان جنگ و نفیر توپ‌های جنگی هر دو سپاه 
آجودان بودن یا اسواران یا دختر یک خاندان  سرشناس با پدری بسیار متعصب فراز و فرودهای داستان را برایم عجیب کرده بود 
تا حس می‌کردم که با داستان ارتباط گرفته ام  به سوی دیگر داستان پرت می‌شدم و هربار این اتفاق افتاد 
به خودم گفته بودم بعد از اتمام جلد اول فاصله‌ای اندک باشد و بعد جلد دو را شروع کنم چون کتاب علی رغم کشش جذابش سخت خوانده می‌شود اما نگران حال آندره‌ی هستم ...
در هر بخش داستان با شخصیت‌ها همزاد پنداری می‌کنم دستمریزاد تولستوی !خوب زمینه خانوادگی و شخصت‌ها را ترسیم کرده ای 
      

        بسم رب‌النور 
هایلایت‌های جملات زیاد بودند... ترجیح می‌دم در خود کتاب باشند تا هرازگاهی به کتاب سر بزنم و دوباره مرورشان کنم... 
فقط یک جمله از کتاب را اینجا ذکر می‌کنم 
"ارزش یه دل به حرف‌هایی که واسه نگفتن داره"
این کتاب را بسیار دوست داشتم.... از کتاب‌هایی است که در سال‌های آینده احتمالاً دوباره و دوباره به آن سر بزنم... 
      

        بسم رب النور 
درون ما تفاوت هاست. تو مبتلا به درمانی، نه من دچار بیماری.

شاید متفاوت باشیم اما این حق را داریم که با دیگران دوست باشیم و تعامل داشته باشیم....
زندگی بدون خط خطی، بی‌نظمی و رنگ معنایی ندارد.... 
      

        بسم رب النور 
کتابی درباره مرگ کسانی که عزیزند اما دیگر نیستند...‌ 
      

        بسم رب‌النور 
سبک علمی و تمرینات کتاب بسیار عالی بود. 
      

        بسم رب‌النور 
فکر‌هایی که گاهی برای کودکان با واقعیت هیچ تفاوتی ندارند... گاهی چه ترسناک می‌شود دنیای این فکرها 
      

        توتوچان کتابی که هم روح ژاپنی را می‌توان در آن یافت و هم یادگیری آزاد را.... 
کاش مدرسه توموئه هنوز هم بود... مدرسه‌ای که پذیرای تفاوت‌های فردی کودکان بوده و  متناسب با هر کودک با او برخورد می‌شده 
در این کتاب متوجه شدم که  خلاف جهت شنا کردن ممکنه اما بسیار سخته ... فقط کافی است رویای آقای کابایاشی را داشت... 

کشش و جذابیت داستان‌های کوتاه زندگی توتوچان و چالش‌‌هایی که در مدرسه داشته است باعث شد که کتاب شیرین و خواندنی باشد. 

      

        کتابی که در آن غرق می‌شوم....
از زمان و مکان جدا می‌شوم... 
انگار که هوای داستان را نفس می‌کشم....