آقای مرادی کرمانی،خیلی ارادت داریم.چقدر شیرین تلخی های زندگیت رو تعریف کردی.چقدر غصه خوردم برای غصه  ها و نداشته هات.ممنونم که کم نیاوردی  و نویسنده شدی.
      

        بعد از تموم کردن صفحه نود و چهار ،کتاب رو بستم.بغض کردم ،دیگه نمیتونستم ادامه بدم.باید یه حال و هوایی عوض کنم  تا بتونم دوباره برگردم به کتاب.
      

        بعد از سووشون خواندمش ،شاید برای همین توقعم خیلی بالا بود.هستی زود از مراد دل کند.انتظار کشمش بیشتر و دلایل محکم تری داشتم.راستش اصلا تحول هستی را دوست نداشتم،بیشتر تحت تاثیر  فشار های بیرونی بود ،نه اینکه در درون خودش به یک باور  و یقین برسد.
از اینکه نویسنده خودش رو مستقیم وارد داستان کرده بود  خوشم نیامد.قبل از خواندن کتاب نمیدانستم سیمین بچه دار نمیشود.به نظر می آمد هستی دختری بود که سیمین میتوانست داشته باشد.
پ ن:دلم میخواهد یکبار حاجی معصومه را ببینم،آدم جالبی به نظر  می آید.
      

        نویسنده ،یک روز از زندگی  ایوان دنیسوویچ را روایت میکند.یک روز کاملا معمولی از یک زندانی در اردوگاه کار اجباری.نه نقشه فراری در کار است ،نه به آزادی و مرگ ختم میشود.اما این روز معمولیِ ایوان،آنقدر با زندگی معمولی آدم های آزاد فرق میکند که خواننده را وادار به ادامه دادن میکند.
پ ن:بعد از خواندن کتاب ،غذا را بیشتر میجوم.به نان علاقه مند شدم ،مخصوصا اگر تازه باشد
      

        از مجموع هجده فصل این کتاب ،تنها هفت  فصل آن مربوط به کتابخوانی است .نویسنده از آثار و افراد زیادی نام میبرد و ارجاعات زیادی دارد،که به نظر من حوصله سر بر بودند.اصلا از آنها سردر نمی آوردم . تنها چیزی که باعث میشود از خواندن این کتاب خوشحال باشم،اشاره نویسنده به غلط های دستور زبان و املا کلمات است ،که در مجله ها و کتاب ها پیدا کرده بود  ؛این، باعث میشود از اینکه زبان انگلیسی را به خاطر دستور زبانش رها کردم ،کمتر ناراحت باشم.
      

        برادلی  از نظر همکلاسی هایش بچه ایست که هیچکس دوست ندارد حتی کنار او بنشیند،چه برسد به اینکه با او دوست شود.
برادلی  با بچه های دیگر دعوا میکند،آنها  را هل میدهد و تهدید میکند که روی آنها تف می اندازد .بزرگتر ها هم دل خوشی از او ندارند ،جوابش را سر سری میدهند و اغلب دروغ های شاخدار برادلی حوصله شان را سر میبرد.
اما حقیقت اینست که برادلی تنهاست،فکر میکند هیچکس او را دوست ندارد.در واقع با پیش دستی کردن در تنفر از دیگران ، سعی میکند دردِ  تنفر بقیه از خودش را کم کند.خوشبختانه ،آدمی به کمکش می آید،آدمی که جوراب هایش را تا به تا میپوشد و به اتفاق عقیده ای ندارد.
      

         کتاب  زبانی ساده و قابل فهم دارد.پنج داستان راجب پنج زن.از بین آنها،«غریبه »و «زیباترین کتاب دنیا »را بیشتر دوست داشتم.
به پایان داستان «زیباترین کتاب دنیا»،هرچه بیشتر فکر میکردم ،بیشتر متوجه چرایی انتخاب همچین پایان بندی از نویسنده می شدم و بیشتر لذت می‌بردم.