یادداشت فاطمه زهرا

        برادلی  از نظر همکلاسی هایش بچه ایست که هیچکس دوست ندارد حتی کنار او بنشیند،چه برسد به اینکه با او دوست شود.
برادلی  با بچه های دیگر دعوا میکند،آنها  را هل میدهد و تهدید میکند که روی آنها تف می اندازد .بزرگتر ها هم دل خوشی از او ندارند ،جوابش را سر سری میدهند و اغلب دروغ های شاخدار برادلی حوصله شان را سر میبرد.
اما حقیقت اینست که برادلی تنهاست،فکر میکند هیچکس او را دوست ندارد.در واقع با پیش دستی کردن در تنفر از دیگران ، سعی میکند دردِ  تنفر بقیه از خودش را کم کند.خوشبختانه ،آدمی به کمکش می آید،آدمی که جوراب هایش را تا به تا میپوشد و به اتفاق عقیده ای ندارد.