من جلد اولش رو بیشتر دوست داشتم. 
جلد اول شامل رخدادهای بیشتری بود و این جلد بیشتر تمرکز روی مکالمات عاشقانه بیشتر داشت و گاهی انگار بجز کمبوجیه و آناهیتا (رکسانه) شخص دیگه‌ای تو داستان نبود و تقریبا هیچ وقفه‌ای در دیدارها نمی‌افتاد و مخاطب دچار تکرار می‌شد. 
دلم میخواست در هر دو جلد توصیف ریزه‌کاری‌ها به ویژه سبک لباس پوشیدن و دکوراسیون هخامنشی و...بیشتر باشه اما نبود.
شخصیت کمبوجیه بی‌نهایت کراش بود :)) و علاقم به این پادشاه بزرگ ایران صدبار بیشتر از قبل شد، اما حیف که آتوسا منفور نشون داده شده، کاش این اتفاق نمیفتاد.
اما قرار گرفتن آناهیتا بجای رکسانا ایده جذابی بود و درکل اینکه نویسندگانی داریم که تاریخ پرشکوه و کم‌نظیر ایران باستان رو برای نگارش انتخاب میکنن بشدت قابل تحسین و خوشاینده، بیش باد💙
      

        متاسفانه فکر میکردم نشر چشمه ترجمه خوبی داشته باشه که اشتباه میکردم، انقدر ایرادات نگارشی و سانسور و...داشت که شبیه کتابهای ۵۰ درصد تخفیف غرفه‌ها شده بود.
اما موضوع کتاب زیباست، جنگ بین مرگ و زندگی، تمایل به بقا اما مرگ در یک قدمی...
دو نوجوون که با سرطان دست و پنجه نرم میکنن و عاشق همدیگه میشن، و یه پایان باز و غیر قابل پیش‌بینی. 
      

        حیف کتاب به این خوبی که تا حدی مهجور مونده.
داستان خوبی داره و رنج زنان اواخر دوره قاجار رو نشون میده. کتاب بسیار دردناکه و واقعیت‌های تلخی رو به قلم کشیده، محاله با خوندنش رنج شخصیت اصلی رو درک نکنید. یه ستاره کم دادم بخاطر طول و تفصیل زیاد.
      

        فعلا همین جلد اول رو خوندم (واسه دومین بار)
و قلبم رفت براش💙
یه نگاه متفاوت به شخصیت کمبوجیه داره و مخاطب رو موظف میکنه از دیدگاه تازه‌ای به ماجرای جانشینی کوروش، قیام گئومات، بردیا و داریوش نگاه کنه.
دوسال بی‌تاب بودم که جلد دومش به دستم برسه و امروز جلد دوم رو شروع خواهم کرد.
      

        خیلی خوشحالم که این کتاب در ادامه جزیره سرگردانی نوشته شد، وگرنه پایان جزیره سرگردانی من رو دق می‌داد:)
نقطه عطف کتاب هم پیروی نکردن هستی از واژه "تمکین" در نامه سلیم بود که باعث شد هستی از چارچوب‌هایی که سلیم و جامعه براش ساخته بودن و ارزش‌های خودش نبودن خلاص بشه.
      

        اگه دلتون میخواد یه کتاب تاریخی به زبان ساده و شیرین بخونید که هم داستانی باشه هم عاشقانه هم تاریخی هم هیجان هم لذت، هم لبخند به لبتون بیاره و هم گاهی همراه اون لبخند نم اشک به چشماتون بیاد، آتوسا رو از دست ندید. بی شک یکی از بهتریناست.
      

        اگه دنبال یه کتاب خوب و جامع درباره نویسندگی زنان چه در حیطه داستان و رمان و چه در روزنامه نگاری هستید کتاب مناسبیه. از ابتدا که زنان قلم به دست گرفتن شروع میشه و تقریبا تا زمان خودمون جلو میاد.
      

        من این کتاب رو چندروز پیش تموم کردم و به اندازه‌ای شاهکار بود که هنوز نتونستم کتاب تازه شروع کنم. 
فضای طنز، شخصیت پردازی حتی فرعی‌ها شاهکار، جذاب بطوریکه نمیشه زمین بذاریش، و با وجود اینکه تقریبا همه داستان در یک خانه اتفاق میفته به هیچ وجه خسته کننده نیست. بشدت پیشنهادش میکنم.