خیلی خوشحالم که این کتاب در ادامه جزیره سرگردانی نوشته شد، وگرنه پایان جزیره سرگردانی من رو دق می‌داد:)
نقطه عطف کتاب هم پیروی نکردن هستی از واژه "تمکین" در نامه سلیم بود که باعث شد هستی از چارچوب‌هایی که سلیم و جامعه براش ساخته بودن و ارزش‌های خودش نبودن خلاص بشه.
