خوب بود ولی انتظار داشتم آخرش یه جور دیگه تموم شه
      

        اولین کتابیه که از داستایفسکی میخونم و یه جوری بود برام‌ اما کتاب روان و کوتاهی بودو تنها چیزی که میتونم راجب داستانش بگم اینه: 
ناستنکا‌ و انتخابش<<<
      

        کتابی آمیخته‌ با غم و پشیمانی.
پشیمانی از اشتباهی که زندگی دختر این کتاب و کاملا تغییر داد اما نه یه تغییر خوب. 
کتابی که تو یه روز تموم میشه اما ساعت ها یا حتی روز ها فکرتو درگیر میکنه.
خلاصه بگم، یه تیکه از من تو این کتاب جا موند>>>
      

        غمِ این کتاب؛ 
عباس معروفی عادت داره تا ته داستانش دلتو‌ به بازی بگیره و همیشه موفق میشه:)
      

        من دوسش داشتم؛
شاید کتاب ساده ای بود اما حس و حال خوبی داشت و واقعا دوسش داشتم>>
      

        خیلی دوسش داشتم:))
واقعا حال کردم باهاش.
      

        قشنگ بود؛
و یکم جالب تموم شد‌.
      

        من دوسش داشتم:)))
و نمیدونستم قراره با یه ماجراجویی‌ رو به رو شم اما سکه باعث شد معما رو حل کنم و عمیقا خوشم اومد.
      

        خوب بود ولی نسبت به کتابای‌ِ قبل آلیس فینی ضعیف تر بود و از وسطای داستان به بعد میشد یه سری چیزا رو واضح حدس زد.
      

        شکه کننده‌ کلمه‌ی درستی برای توصیفِ این‌ کتابِ.
کتابی که به هیچ وجه قابل حدس نبود و کلی جمله‌ی قشنگ داشت؛
امروز دوتا کتاب از آلیس فینی خوندم و الان اینجوریم که✨️
خیلی خوبه این نویسنده 
در حدی که قطعا تا قبل از تموم شدن تعطیلات همه‌ی کتابای ترجمه شده‌ش رو میخونم.

      

        اگه وقتی داری کتابو میخونی فکر کردی که حدست‌ درسته، بدون که قراره عجیب شکه بشی؛
      

        کاراوال تموم شد و من باورم نمیشه که باید با دنیای این کتاب خداحافظی کنم:)
      

        قشنگ بود:)
کاراوال مثله زندگیه؛ گاهی اوقات دروغ و حقیقت چنان‌ در هم میپیچند‌ که تشخیصشان‌ از یکدیگر سخت و گاهی غیر ممکن است.

      

        عجیب و خیلی غیر منتظره بود.
اول یه ذره شک کردم به کسی که این کارا رو انجام داده بود اما نویسنده تونست با ترفندای‌ خیلی عجیبی ذهنمو‌ دور کنه ازش 
و اینکه یه ارتباط کمی بین این کتاب و کتاب بیمارخاموش یا نقاش سکوت وجود داره که بهتره اول باکره ها رو بخونین بعد نقاش سکوت رو 
ولی واقعا کتاب خوب و جالبی بود 
واقعا خوشم اومد تا لحظه ی آخر هیچی رو نمیشد درست حدس زد 
هیچی رو!
      

        قشنگ بود و دوسش داشتم.
اما قشنگ ترین بخش خاطرات فرنگیس و ماکان بود؛)))
فداکاریه‌ فرنگیس>>>