من دوسش داشتم؛
شاید کتاب ساده ای بود اما حس و حال خوبی داشت و واقعا دوسش داشتم>>
      

        خیلی دوسش داشتم:))
واقعا حال کردم باهاش.
      

        قشنگ بود؛
و یکم جالب تموم شد‌.
      

        من دوسش داشتم:)))
و نمیدونستم قراره با یه ماجراجویی‌ رو به رو شم اما سکه باعث شد معما رو حل کنم و عمیقا خوشم اومد.
      

        خوب بود ولی نسبت به کتابای‌ِ قبل آلیس فینی ضعیف تر بود و از وسطای داستان به بعد میشد یه سری چیزا رو واضح حدس زد.
      

        شکه کننده‌ کلمه‌ی درستی برای توصیفِ این‌ کتابِ.
کتابی که به هیچ وجه قابل حدس نبود و کلی جمله‌ی قشنگ داشت؛
امروز دوتا کتاب از آلیس فینی خوندم و الان اینجوریم که✨️
خیلی خوبه این نویسنده 
در حدی که قطعا تا قبل از تموم شدن تعطیلات همه‌ی کتابای ترجمه شده‌ش رو میخونم.

      

        اگه وقتی داری کتابو میخونی فکر کردی که حدست‌ درسته، بدون که قراره عجیب شکه بشی؛
      

        کاراوال تموم شد و من باورم نمیشه که باید با دنیای این کتاب خداحافظی کنم:)
      

        قشنگ بود:)
کاراوال مثله زندگیه؛ گاهی اوقات دروغ و حقیقت چنان‌ در هم میپیچند‌ که تشخیصشان‌ از یکدیگر سخت و گاهی غیر ممکن است.

      

        عجیب و خیلی غیر منتظره بود.
اول یه ذره شک کردم به کسی که این کارا رو انجام داده بود اما نویسنده تونست با ترفندای‌ خیلی عجیبی ذهنمو‌ دور کنه ازش 
و اینکه یه ارتباط کمی بین این کتاب و کتاب بیمارخاموش یا نقاش سکوت وجود داره که بهتره اول باکره ها رو بخونین بعد نقاش سکوت رو 
ولی واقعا کتاب خوب و جالبی بود 
واقعا خوشم اومد تا لحظه ی آخر هیچی رو نمیشد درست حدس زد 
هیچی رو!
      

        قشنگ بود و دوسش داشتم.
اما قشنگ ترین بخش خاطرات فرنگیس و ماکان بود؛)))
فداکاریه‌ فرنگیس>>>
      

        خیلی قشنگ بود؛ 
از اون کتابایی‌ بود که همیشه تو ذهنم میمونه‌:)))
      

        از بهترینا‌ی جنایی معمایی بود؛
      

        قشنگ بود، به دلیلِ معرفیِ یه دوست خوندمش و این کتاب تا ابد با اسم اون دوست تو ذهن و قلبم میمونه؛))
      

        داستانِ بدی نبود ولی شخصیت های داستان زیاد بودن‌، اوتقد زیاد که نمیتونستی از هم تشخیصشون بدی و ۴۰۰ و خورده ای صفحه بود و با این وجود یه جلد دیگم خواهد داشت:// 
فک نمیکنم برای جلد دومش وقت بزارم.