و پایان!هیجان پیان این کتاب برای من زیاد است.انگار بار سنگین و سختی و گذاشته ام زمین.چرا؟چون این کتاب با اینکه روندی زیبا و جدید در کتاب های دفاع مقدس دارد و حس های جالبی را به تو منتقل میکند از جنگ،یکنواخت است و این یکنواختی باعث میشود حجم کتاب بیش از ۵۴۱ صفحه نشان داده شود.پایانش برای من مثل برنده شدن در یک مسابقه بود.شیرین.
      

        خب کتاب عجیبی بود.نمیدونم باید راجبش چی بگم.با نگاه منتقدانه کتابو ورق زدم و این کتاب میشه گفت بخش‌منتقد درونم و تقویت کرد.
سه تا ستاره دادم چون داستان برام انسجام نداشت،پایانشو درک نکردم ولی مفید بود و به عنوان یه تجربه،جالب.
      

        بهش پنج ستاره دادم چون وقتی ثمین ۱۲ ساله بودم این قشنگ ترین کتاب  برام بود و خیلی خیلی عالی برای من ۱۲ ساله طعم غذا ها و حس هارو توصیف کرده بود.
شاید این کتابی بود که کمکم کرد الان بتونم خوب توصیف کنم چیزی که حس‌ میکنم و 
      

        با این کتاب اتفاقی آشنا شدم.اسمشو شنیده بودم اما چون شیفته کتابایی با قطر زیادم جدیش نگرفتم.اما این بار بخاطر اتحادیه و هم‌صحبتی با نویسندش تصمیم گرفتم ببینم چی میگه.برای منی که مغزم همیشه دنبال راه حل هایی برای ابهامات ذهنیم میگرده،در هر زمان و مکانی و هر فرصتی،جذاب بود.ابهامات ذهنیم راجبِ"چگونه یک آدم موفق و فِرز و زرنگ بودن"،چون در حال حاضر گرفتن افسار زمان از هرکاری برام واجب تره.
خلاصه که یک نمونه قابل قبول از  زندگیِ یه آدم موفق و زرنگ و این کتاب به تصویر میکشه  و خوندنش لطف به خودمونه برای امیدوار شدن و آشنا شدن با شخصیت های فوق العاده شگفت انگیزی که کمتر بهشون عمیق پرداخته میشه.