به عنوان یک عاشق  آشپزی و کوچه خیابان های لندن این کتاب را خواندم یاد آورد خاطراتی بود که پدر از از زمان اقامت و تحصیلش از آنجا تعریف میکرد، گاه و بیگاه خودم را جای گلادیس میگذارم، همین حالا کتاب ها دارند در قفسه کتاب ها چشمک میزنند  :))
به عنوان یک نوجوان سیزده ساله‌ی هفت سال پیش شیفته و عاشق این کتاب بودم هستم و خواهم بود :)) 
        

          داستان گلادیس گتسبی، دختری که عاشق غذا و آشپزی کردن هست و آرزو داره وقتی بزرگ شد برای بزرگترین روزنامه کشور نقد غذا بنویسه و برحسب یک اتفاق در یازده سالگی منتقد غذای روزنامه میشود و مجبور هست این موضوع را از همه پنهان نگه دارد. یک داستان نرم و شیرین و خوشمزه با پرداخت خوب و شخصیت‌های دوست داشتنی و نوجوانهایی که کارهاشون به سنشون میاد. داستان نگاهی هم به رژیم غذایی بچه‌ها داره که خب چون مربوط به آمریکا است به ما هیچ ربطی نداره، من که دور و برم مادری ندیدم که هر روز به بچه‌اش فست‌فود بده یا کسی که دختر یازده ساله رو مجبور کنه فقط سالاد بخوره تا توی لباسهاش چاق به نظر نیاد. اگر عاشق غذا هستید لذت بیشتری از کتاب خواهید برد و بعضی از غذاها حتما شما رو وسوسه میکنن. خودم که تصمیم گرفتم حتما یک بار گاجارکا حلوا درست کنم و شاید پای بلوبارب. 
دنیای رمان نوجوان برای من خیلی ناشناخته است. زمان نوجوانی خودم هیچوقت این مدل کتابها رو نخواندم، فکر میکنم اونموقع خیلی هم نبودن و یک راست رفتم سراغ رمانهای بزرگسال و داستهای نوجوان را بیشتر با فیلم‌ها تجربه کردم. الان که بچه‌هام دارن بزرگتر میشن و به دنیای نوجوانی نزدیک‌تر سعی میکنم بیشتر از این کتابها بخوانم و نقدها و بلاگرها و انتشارات و دنبال میکنم تا بتونم راهنمای بهتری برای اونها باشم. این کتابها رو دیگه نمیشه با یک تورق سریع کنار قفسه کتاب زیر و بمش و فهمید. ولی هنوز وقت خواندنشون نمیدونم معیار خوب بودنشون چی هست؟ نوجوانها چی و دوست دارن؟ قراره چی رو بهشون یاد بده و چجوری آنها را برای مواجهه با دنیای بزرگسالی آماده کنه؟ یا شاید فقط میخواد بگه که اونها توی دنیای خودشون و با مشکلاتشون تنها نیستن؟گاهی هم فکر میکنم بیشتر والدین مخاطب این کتابها هستن، مثل بعضی از کتابهای کودک. خلاصه که این روزها وسط دنیای رمان نوجوان سرگردانم که البته کاملا راضی‌ام از این وضع.  
پ.ن. راستی این کتاب دو جلد دیگه هم داره
        

          داستان درباره‌ی دختر ۹ ساله‌ی نسبتا تنها و آرامی است که عاشق آشپزی و نقد غذا است اما والدینش از اینکه او به کارهای بچه‌های هم‌سنش توجهی نشان نمی‌دهد نگران هستند و در پی یک اتفاق  آشپزی را برای او قدغن می‌کنند.
گلادیس معلم خوبی دارد که حواسش به علاقه‌های بچه‌ها هست و به گلادیس کمک می‌کند با انشایش دوباره به کار مورد علاقه‌اش برگردد.

داستان خوب و پاکیزه ای بود. مناسب ۱۰ سال و بالاتر.
        

          بهش پنج ستاره دادم چون وقتی ثمین ۱۲ ساله بودم این قشنگ ترین کتاب  برام بود و خیلی خیلی عالی برای من ۱۲ ساله طعم غذا ها و حس هارو توصیف کرده بود.
شاید این کتابی بود که کمکم کرد الان بتونم خوب توصیف کنم چیزی که حس‌ میکنم و 
        

          گلادیس جوری طعم و مزه غذاهارو توصیف میکرد که شکمم به قارو قور می افتاد..!

        

          خیلی وقت بود میخواستم این کتاب رو بخونم. اما طول کشید تا برم سراغش.
این جمله فکر میکنم چکیده کل کتابه: بچه ها اگه بخوان یه کاری رو انجام بدن، انجام میدن. پس بهتره ما پدر و مادرا کنارشون باشیم تا اون مسیر درست طی بشه. 
        

          از اینکه از دوتا امتحانم زدم و خوندمش پشیمون نیستم، خیلی شیرین بود، فضای قشنگ و ساده ی  دنیای گلادیس دلنشین بود
        

          منتقد کوچک یک کتاب جذاب و متفاوت نوجوان است. ماجرای دختری که عاشق آشپزی و غذاست و در طی یک اتفاق (کاملا اتفاق) منتقد روزنامه نیویورک استاندارد می‌شود در حالی که هیچ‌کس نمی‌داند او فقط یازده سالش است! 
خوبی‌اش این است که شخصیت اصلی داستان از آن نوجوان‌های زیادی باهوش یا زیادی خفن نیست. یک نوجوان معمولی با سلیقه معمولی است که کاملاً اتفاقی توی این داستان افتاده و از طرفی پدر و مادرش هم مخالفش هستند و باید مخفیانه به رستوران‌ها برود و نقد بنویسد و کل این قصه در طول سه جلد ادامه می‌کند.

شاید یکی از جذاب‌ترین نکات داستان این باشد که همه چیز، حتی توصیف‌ها با غذا و مزه‌ها آمیخته شده. برای گلادیس همه چیز از دریچه غذا و مزه‌ها قابل درک است و جهان را هم همین‌طوری می‌فهمد و درک می‌کند.

منتقد کوچک (و مجموعه چهار ستاره) کتاب نوجوان فوق‌العاده‌ای است و گلادیس هم یکی از آن شخصیت‌های همیشه به یاد ماندنی است.