شیخ آل یاسین (رضوان الله علیه) يا سيد شرف الدین در مقدمه کتاب می‌گوید که امام حسن (ع) مثل آن سرداری که سربازان خود را یکی یکی فرامیخواند و مسئولیت هر کدام را به آنها محول میکند، دانه دانه مسئولیتها را به زبان بی زبانی با زبان قرآن و با زبان تاریخ به یارانش حالی کرد و در آخر حسین بن علی را مورد اشاره قرار داد و گفت لا يوم کیومک یا ابا عبد الله مسئولیت تو از همه سنگین تر است و کار بزرگ و کار آخر را تو باید انجام بدهی و حسین انجام داد. اینجا است که به نظر شیخ آل یاسین و به نظر سید شرف الدين قهرمان اول کربلا امام مجتبی است و قهرمان دوم امام حسین بن علی است (ع)؛ او بود که صحنه ی کربلا را درست کرد.

«فليكن كل واحد منكم حلساً من احلاس بیوته»؛ یعنی به خود برگردید، اول خویشتن سازی کنید و بعد جمع سازی کنید. اول خودتان را نیرومند کنید پیراهنی از فکر اصیل اسلامی و زرهی از قرآن واقعی و راستین بر تن بپوشید بعد بروید به میدان مبارزه با دشمن قرآن، اما قبل از آنکه در مقابل او ظاهر بشوید، قبل از آنکه او بداند که شما هستید، ضربه را به او وارد کنید. و شیعه گوش کرد و فهمید. جالب این است که شیعه فهمید حرف امام حسن را، و شیعه ی امروز هنوز درست نمیفهمد، هنوز نمیتواند کلام امام حسن را تشریح کند.

امام حسن (ع) این کار را کرد، صحنه ی مبارزه را عوض کرد، شمشیرها را تیزتر کرد، دلها را مالامال از خصومت و کینه ی با ضد انقلاب کرد؛ یعنی با معاویه؛ نه با شخص معاویه که با راه معاویه و نه با شام که با هر سرزمینی که در آن خدا عبادت نشود؛ و نه با شرک جلی که با شرک خفی.

کفر با علی (علیه السّلام) نمیسازد، اگرچه اسلام ناقص برای علی قابل تحمل است. و علی ۲۵ سال سکوت کرد.

جهاد با شعر 📝✨ کمیت می آید در مقابل امام صادق (علیه السلام) یک قصیده ای میخواند. شعر کمیت جهاد است شعر دعبل جهاد است؛ اما شعر بسیاری از شعرایی که در مدح رسول الله (صلى الله عليه وآله) شعر میگفتند در توحید خدا شعر میگفتند - به شعرهایی که در مدح عبدالملک ،میگفتند کاری نداریم - جهاد نیست. چرا؟ چون برای عبدالملک اشکالی ندارد که در مدح رسول الله (صلى الله عليه وآله) شعر بگویند کاری نداریم که اگر عبدالملک در زمان رسول الله (صلى الله عليه وآله) بود به جای جدش یا سلفش ،ابوسفیان او هم با رسول الله صلى الله عليه وآله) می جنگید؛ اما حالا که رسول الله (صلى الله عليه وآله) نیست هرچه میخواهند برای رسول الله (صلى الله عليه و آله) شعر بگویند؛ برای او اهمیتی ندارد. او میگوید من جانشین رسول الله ام برای او اهمیت دارد که کسی درباره ی فرزند رسول الله (صلى الله عليه وآله) ، یعنی علی بن الحسين السجاد (عليه السلام) شعر نگوید. کمیت که می‌آید درباره ی علی بن الحسين (عليه السلام) شعر میگوید شعرش جهاد است؛ چرا؟ چون مضمونش درگیری با هشام بن عبدالملک و با خود عبدالملک - خلیفه ی زمان -است. همان روز خیلی‌ها بودند که برای رسول الله (صلى الله علیه وآله) شعر میگفتند، در توحید شعر میگفتند، اما هیچ گونه مبارزه ای محسوب نمیشد، درگیری محسوب نمیشد؛ لذاست که جهاد هم نبود. بنابراین شعر گفتن فرق میکند. دعبل خزاعی شعرش جهاد است کمیت شعرش جهاد است.