البته من  کتاب رو پنج‌سال پیشا خوندم . اما چیزی که یادمه اون‌زمان برداشت کردم این بود که کتاب، خودش طرفدار فرضیه‌هایی که دربارهء نخوندن‌ها و نخونده‌ها، و تظاهر به خوندنشون مطرح می‌کنه نیست.

یعنی درواقع اون‌ها رو صرفا ارائه داده؛ و بلکه به‌نظرم کمی هم کنایه‌آمیز صحبت می‌کنه، و طعنه می‌زنه به آد‌م‌هایی که در فضاهای مدعی سواد بالا و صاحب ‌نظری، به‌طور مثال در بین شخصیت‌های دانشگاهی‌ و  جامعه‌شناس‌ و کلا شخصیت‌های اجتماعی، همیشه حرفی برای گفتن دارن و به ندانستن یا سکوت اعتقادی ندارن. 

یجورایی تذکر می‌ده که هر سخنگو و هر گفته‌ای رو منبع موثق ندونین؛ و اینکه خود شمای خواننده هم گرچه من دارم بیراهه نشونت می‌دم، ولی  بیراهه نرو؛ و  ازاین آدما نباش :) خود خواننده هم آخر کار خوشش نمیاد از رنگ ‌وبوی این فرضیه‌ها رو گرفتن...

      

         این کتاب در رشتهء روانشناسی، هم منبع تدریس کارشناسی و هم منبع کنکور ارشده. بیشتر، محتوای علمی و جاسازهای موجود در روان رو بررسی می‌کنه و مکمل اسلامی "روانشناسی فیزیولوژیک" هست که این یکی هم، از مواد درسی و کنکوری رشتهء روانشناسی هستش. 

درکل، کتابی هست که شما رو به فلسفه علاقه‌مند نمی‌کنه و من بعد از ۳بار بادقت خوندنش برای کنکور، نه تنها به فلسفه(چه اسلامی چه غربی) علاقه‌مند نشدم، که به این نتیجه رسیدم که این حوزه، منطقهء ممنوعه‌ای هست که نباید بهش نزدیک بشم. یعنی درواقع مهر تاییدی زد روی پیش‌داوری من دربارهء فلسفه و عرفان.
تااینکه بعدتر موقعیتی پیش اومد و استاد خوبی داشتم که از زاویه‌ای جذاب، دربارهء فلاسفه و عرفای اسلامی از جمله ابن‌سینا، سهروردی، ملاصدرا‌، محی‌الدین عربی و این‌ها برامون گفت. و من متوجه شدم که آشنایی و مواجههء اولیه‌ام با این حوزهء اسلامی از چه زاویهء کم‌نور و کم‌معنایی بوده...

ناگفته نماند همین تقسیم‌بندی علمی که کتاب از "حواس" و "قوا" ارائه می‌ده، اگر بعدش با منابع درست‌ودرمون و معناگرا مثل کتاب دوست‌داشتنی "سه حکیم مسلمان" دکتر نصر بخواین خوندن فلسفه و عرفان و آشنایی با اشراق رو ادامه بدین، یه مقدار خصوصا توی بخش مطالعهء ابن‌سینا و ملاصدرا می‌تونه پیش‌زمینه‌ای کمک‌‌حال باشه‌. 

الان هم که مشغول خوندن کتاب عرفانی "آداب الصلوه" هستم، وقتی دربارهء کنترل حواس و قوای باطنه و خیال صحبت می‌کنه، می‌بینم که باز این متن علمی( تکرار می‌کنم نه معنایی) به من خواننده در فهم سازوکار کنترل ذهن و نفس کمک‌هایی می‌کنه. 
ولی همچنان تاکید می‌کنم که اولین مواجهه‌تون با علم‌النفس این کتاب علمیِ کم‌احساس نباشه.

      

        پیرمرد و دریا یعنی
محض غرور بی‌قرارت،
هرچقدر هم خسته،
هرچقدر هم رنجور،
شده با یک لاشه،
دست‌پُر برگردی...

      

        پیرمرد و دریا یعنی
محض غرور بی‌قرارت،
هرچقدر هم خسته،
هرچقدر هم رنجور،
شده با یک لاشه،
دست‌پُر برگردی...

      

        مستند، شاعرانه. مطالب خوبی گردآوری شده‌ان؛ شاعرانگی و صداقت لحن هم پنج‌ستاره می‌گیره واقعا. بااینکه دست‌نوشته‌های آد‌م‌های مختلفی به کتاب اضافه شده، ولی همچنان لحن به‌طور یکدست شاعرانه و مخلصانه است. یکی از کتاب‌هایی که می‌شه برای شروع آشنایی با شهید کاظمی عزیز به هر سلیقه‌ و با هر سطح مطالعه‌ای معرفی کرد. صدهزار حیف که دیگه چاپ نمی‌شه و فقط نسخه الکترونیکش در دسترس هست. بازم خدروشکر و ممنون که ناشر همین دسترسی رو هم در اختیار جوینده‌ها گذاشته.

      

        فکر نمی‌کردم برای خوندن و دونستن از شهید، سبکِ تلفیقیِ مستند-داستانی این‌قدر درست در خدمت محتوا قرار بگیره. واقعا غنی و توامان شاعرانه بود.
و آخر هر داستان، دست نویسنده روی ماشهء غافلگیری می‌رفت و تلنگر می‌زد.

      

        این کتاب همونی بود که از سردار میخواستم بدونم. یه سیر تکاملی همزمانِ سنی و عقلی. از محتواهای رسانه ای تولیدشده دربارهء این شهید بزرگوار غالبشون رو به شخصه نمی پسندم و عمیق نمی بینم؛ و تشکر میکنم از زینب سلیمانی عزیز که این دست نوشته های سردار عزیزمون رو به چاپ رسوندن و امیدوارم باز هم از این دست نوشته ها به دست ما برسه و بتونیم بخونیم و هم سردار و هم خودمون و مملکتمون رو بهتر و دلسوزانه تر بشناسیم و برای ایرانمون و جهان وطنی اسلامی سربازی کنیم. هرچند بعیده دوران مثل شهید سلیمانی، زیاد به خودش ببینه.
      

        صد روایت تک‌پاراگرافی، و توی هر صفحه هم یک روایت. اگر مستند "سرباز چهل‌شش‌ساله" رو دیدین و با شهید کاظمی عزیز آشنایی پیدا کردین، قطعا این کتاب برای شما مناسبه و در عین مختصر بودن، پرمفهومه.

      

        واقعا کتاب رَوونی بود و فکر می‌کنم سه‌روزه تمومش کردم.  برای من که دست‌بالا ۳۰ صفحه در روز مطالعه‌ام هست، بسیار خوش‌خوان بوده پس. به‌نظر من که سال ۹۸ این کتاب رو خوندم، نسخهء اون‌زمانیِ برنامهء پاورقی محسوب می‌شه. یعنی نوع واقعیات ریزی که از بایدونبایدهای زیست مدنی جامعهء اروپایی مطرح می‌کنه خواننده رو  با هر موضوع مطرح‌کرده‌اش در معرض این پرسش و انتخاب قرار میده که آیا می‌خواد با این نوع برخوردهای ترکه‌آلبالویی  با خودش به‌عنوان نوع بشر، توی همچین کشوری روزگار بگذرونه یا از خیرِ امکانات قطعی اونجا به‌دلیل همین واقعیات ریز اما مظهر کم‌مِهری به انسان‌ می‌گذره.  من بعدتر بیشتر به برنامه‌ها و اجرای آقای دلاوری دقت کردم. واقعا به‌نظرم وقتی می‌نویسن صراحت و اثرگذاری‌شون بسی بیشتره و پیشنهاد می‌کنم قدر خودشون رو در این  استعداد بدونن و بیشتر بنویسن.
      

        اولین سفرنامهء حجی بود که می‌خوندم.  اما برخلاف انتظارم، از مناسک تقریبا هیچ‌چیز ننوشته بود و حسابی عصبانی‌ام کرد. دراصل سفرنامهء عربستان بود که البته از این‌نظر، سفرنامه موفقی هست و همچنان هم به‌روز محسوب می‌شه. اما اگه دنبال غرق‌شدن توی فضای عبادی آیین و مناسک حج هستین و مخصوصا اگر این کتاب رو برای شروع آشنایی با این حال عبادی انتخاب کردین،  بدونین که متن، نگاه سیاسی‌اجتماعی به سفری که رفته داره. ولی اگه با حج آشنایی دارین، متوجه می‌شین که جلال چه پخته و ابراهیمی به وضع اسلام و مسلمان نگاه کرده در این سفر به خانهء خدا.
      

        بله به نظر منم کتاب سخت‌خوان بود؛ اما از صبوری کردن در سختی ِ خوندنش من که پشیمون نشدم. پنج سال پیش کتاب رو خوندم و خیلی از مطالب درست و دلسوزانه‌ای که درباره درگیری مغز و اینترنت مطرح می‌کنه همچنان آموزه‌هایی هستن که بهم کمک می‌کنن که از نعمت قلبِ مغزم بهتر مراقبت کنم. دعوت می‌کنم حوصله به خرج بدین و بخونین.
      

        بسیار منسجم و همچنین راهبردی، تک‌جملاتِ درخشان رهبر عزیز رو به متن یکدستی تبدیل کردن که سرفصل‌های دقیقش هم به‌خوبی خواننده رو درباره تکلیفش با متن توجیه می‌کنه. من کتاب "درس‌های پیامبر اعظم(صلوات الله علیه و آله و سلّم) رو هم خونده بودم و لذت برده بودم؛ اما دسته‌بندی مطالب این ره‌نامه و این شیوهء جزوه‌مانند و نسخه‌پیچی کپسولی کتاب، واقعا تمرکز روی نکات مطالب رو بسیار آسون و شیرین‌ می‌کرد.
      

        این کتاب آقای صلح‌جو در کنار دو کتاب دیگه‌شون "گفتمان و ترجمه" و "بیایید ترجمه کنیم" طوری دربارهء ترجمه سخن میگه و راهنمایی می‌کنه که اگر در فن ترجمه دستتون توی کار باشه، من بعید می‌دونم که خوندن این سه کتاب، الهام‌بخش شمای مترجم نشه و "مهارت ترجمه" رو در ذهن شما به "هنر ترجمه" و چه بسا "هنر شهودی ترجمه" تبدیل نکنه. ذوق در این سه کتاب‌ جاری و جریان‌بخشه و نویسنده رو استادی پیدا می‌کنید که قدردانش می‌مونید.
      

        این کتاب آقای صلح‌جو در کنار دو کتاب دیگه‌شون "از گوشه‌وکنار ترجمه" و "بیایید ترجمه کنیم" طوری دربارهء ترجمه سخن میگه و راهنمایی می‌کنه که اگر در فن ترجمه دستتون توی کار باشه، من بعید می‌دونم که خوندن این سه کتاب، الهام‌بخش شمای مترجم نشه و "مهارت ترجمه" رو در ذهن شما به "هنر ترجمه" و چه بسا "هنر شهودی ترجمه" تبدیل نکنه. ذوق در این سه کتاب‌ جاری و جریان‌بخشه و نویسنده رو استادی پیدا می‌کنید که قدردانش می‌مونید.
      

        داستان، بسیار شیرین و خنده‌آور و تعجب‌برانگیز، و درواقع واکنش‌برانگیز نوشته و البته ترجمه  شده.  آقا و خانم ابله اینقدر بدطینت هستن که یادت میدن هیچ‌وقت ازشون الگو نگیری و شبیه‌شون نباشی. مثلا فک کن آقاهه با ماکارونی خانمه کرم می‌پزه که نفهمیده  قاطی غذاش بخوره؛  یا مثلا خانمشو می‌بنده به بادکنکا که بره هوا و از دستش راحت شه! من خودم کتاب رو توی دوران راهنمایی خوندم و هنوز هم گاهی بهش سری می‌زنم و بعد یهو می‌بینم کامل خوندمش :) از کتابایی بوده و هست که همیشه توی ذهنم بوده که حتما روزی فرزند نوجوانانم هم بخونه و چهرهء واقعی خباثت و بدخواهی رو به زبان ساده و دل‌سوزانهء رولد دال بخونه و بشناسه.