کشفم کن
افکار جولیت گاهی آزاردهنده و در خیلی از مواقع غیرطبیعی بود.خیلی عجیبه که جولیت اصلا تکلیفش با خودش مشخص نبود.میتونم بخشی از این رو به حساب  سختی ها و مدت زیادی تنها بودنش بذارم،ولی واقعا خیلی رو مخ بود.
او را می‌خواهم و آدام را هم می‌خواهم؟ مگه آبنبات فروشیه؟
چجوری میشه وقتی همه ی مراحل رو با آرون طی کردی،تازه یاد کسی که عاشقشی میوفتی؟😂
مگه میشه عاشق کسی باشی و اینجوری مردد بشی؟
کلیشه و کلیشه و کلیشه
ولی باید اعتراف کنم که طاهره مافی این کلیشه رو زیبا دراورده و تونسته جذابش کنه،البته که این جذابیت بخاطر حضور آرون وارنر و دیالوگ هاش با جولیته و توی این  جلد پلات هایی بود که یهو آدمو شوکه می‌کرد.مثل برادر بودن آرون و وارنر و قدرتی که دارن.برای همین از جلد قبل بهتر بود.
آدام همچنان همون شخصیت رومخ و عصبی هست که از اول بود،حس بین اون ها فقط اشتیاق به لمس،در آغوش کشیدن و...بود(قبلا گفته بودم که جولیت فقط تحت تاثیر احساس لمس و دوست داشته شدن بعد مدت ها بود)جولیت هیچ وقت آدام رو جوری که باید نشناخت.اون ها هیچ وقت از احساساتشون با هم حرف نزدند،و از وقتی که همه چی شروع شد فقط شروع به ارتباط فیزیکی کردن.
وقتی جولیت شروع به قوی شدن و شناختن توانایی هایش میکنه،فاصلش از آدام بیشتر میشه چون آدام می‌خواد جولیت کسی باشه که آدام ازش مراقبت کنه.هرچند که آدام عاشق جولیت بود.البته اشتباه نکنید،من از آدام متنفر نیستم، اون پسر خوبیه: وقتی کسی نبود با جولیت مهربان بود، ازش محافظت کرد و دوستش داشت.
ولی گاهی اوقات این کافی نیست.

و آرون وارنر.نمیدونم چرا توی ترجمه اسمش رو ارن نوشتن؟(همینطور که اندرسون رو اندرسن نوشتن)و به نظرم باید وقتی اون به جولیت میگه love رو همون عشق ترجمه می‌کردن،نه عزیزم.
خوشحالم که آرون رو زود قضاوت نکردم.از همون اول حدس هایی زدم راجب به اینکه آرون چیزی که نشون میده نیست و گذشته ای سخت داشته...
آرون هیولا نیست،اون دور احساساتش دیواری کشیده،چون تحت فشار از سوی پدرش بوده.دور احساساتش دیوار کشیده چون باید تبدیل به فرمانده ای عالی بشه.آرونی که به خاطر علاقه به مادرش،به خاطر عاشق شدن و به خاطر نکشتن سرزنش میشه.کسی که همه ازش متنفرن،و این باعث شده بپذیره که نمیتونه تغییر کنه.
آرون دیدگاهی مخالف آدام داره.اون هرگز جوری با جولیت رفتار نمی‌کنه که انگار نیاز به محافظت داره.اون می‌خواد ببینه که جولیت از خودش نمیترسه،قدرتش رو کنترل می‌کنه،ازش استفاده می‌کنه و قویه(فهمیدیم که اون هیچ وقت نمیخواست جولیت مردم رو شکنجه کنه)
و وقتی جون جولیت رو نجات داد🥹
به نظرم جولیت واقعا باید منطقی باشه و بفهمه که تصمیم درست چیه.
آدام مناسب اون نیست،جدا از اینکه با لمس کردن جولیت آسیب میبینه.
جولیت و آرون با هم عالی هستن.

 و کنجی😭😭😭😭 از کجا میتونم دوستی مثل اون پیدا کنم..؟یک نمره ی کامل فقط به خاطر حضورش‌.
جیمز، با اینکه بچس درکش خیلی زیادن و واقعا واقعا دوست داشتنیه(برعکس برادرش آدام)
  اندرسون... به نظرم جولیت نباید صبر میکرد باید و یه تیر میزد به قلب اندرسون(بدترین فحش ها)
حتی نمیتونم راجبش صحبت کنم،انقد ازش متنفرم.
و اینکه صحنه هایی از کتاب واقعا بدجوری سانسور شده بودن(با نسخه اصلی مقایسه کردم)که البته بابتش ناراحت نیستم چون واقعا زیاده روی بود.ولی تا حدی سانسور زیادی بود و حتی باعث شد متن کتاب غیر طبیعی و سریع بشه در مواردی...و باعث سوتی هم شد😭😂
حالا در این باره خیلی صحبت نمیکنم ولی کاش حداقل مثل نشر باژ ابراز محبت ها رو نگه می‌داشتن.
و اینکه ، به نظرم شخصیت های جانبی واقعا به اندازه ی کافی معرفی نشدن.
جمله ی آخر کتاب»»»





      

        محشرررر
چقدر پروفسور لوپین رو دوست دارم
لوپین خیلی مهربون بود🥹
واااای آخرش که کلا هنگ بودم و قشنگ دهنم باز مونده بود😂
اصلا هری پاتر نیازی به تعریف نداره و منم در سطحی نیستم که بخوام نقدش کنم
ای کاش زودتر میخوندمش(:
      

        در یک کلمه:محشر
      

        خیلی عالی بود...
همیشه پیش خودم میگفتم چه حیف که من هنوز هری پاتر رو نخوندم...اما کتاب های ترند و گرون با جلدهای خوشگل (که البته از حق نگذریم خیلی از اونها قشنگ بودن)مانع شد.
خیلی خیلی خوشحالم که بالاخره خوندمش...و چقدر ترجمه ی خانم مقدس روان و خوب بود.
به نظرم قطعا جزو بهترین فانتزی هایی هست که من خوندم و همچنین بهترین فانتزی های جهان.
دنیایی که جی.کی.رولینگ ساخت خیلی خاص و متفاوت بود.دنیایی که میتونی تصور کنی داری توش زندگی می‌کنی و میتونی خودتو در حال بازی کردن کوییدیچ تصور کنی.
گروه‌بندی هاگوارتز هم خیلی جالب بود..‌.و بعد از تست متوجه شدم که توی گروه ریونکلا هستم.
راستی،شما تو کدوم گروهین؟


      

        خب،این اولین تجربه ی من بود از کتاب جنایی.
کتابهای کمی بودن که منو تا ۴ صبح بیدار نگه داشتن...و این کتاب جزوشونه.
بی نظیر بود....اگه دنبال یه کتاب جنایی و معمایی خوبین،میتونم تضمین کنم که عاشق این کتاب میشین.
البته که یکی از بهترین ویژگی هاش این بود که روند داستان کند نبود.

      

        دوستش داشتم (:
      

        زیبا بود(:
ولی با توجه به تعریفاتی که ازش شده بود انتظارات بیشتری داشتم و نسبت به خیلی از فانتزی هایی که خیلی معروف هم نیستن فانتزی تقریبا ضعیفی بود.
درکل برای سرگرمی بد نبود ولی روند داستان یکم کند بود و هیجانش فقط برای آخرش بود.

      

        برخلاف بخش اول که یه جورایی مقدمه بود،این بخش خیلی قشنگ بود🥹
انقدر جذاب بود روند داستان که سریع خوندمش
و ریسند...کسی بهش نزدیک نشه(:

      

        هر جلد بهتر از جلد قبل(:
آخه مگه یه مجموعه‌ چقدر میتونه قشنگ باشه؟
باورم نمیشه فقط دو کتاب دیگه تا پایان این مجموعه که تبدیل به بهترین مجموعه ی زندگیم شده مونده
وقتی تموم شد من دقیقا باید چیکار کنم؟😭😔
      

        مثل بقیه ی جلد ها عالی...
ولی من واقعا دوست داشتم نسرین و کیال با هم باشن...😔
و سرد شدنشون تقصیر هر دوشون بود
کیال باید همون اول به نسرین می‌گفت انگشتای پاش رو احساس می‌کنه.
نسرین هم نباید حداقل بدون خداحافظی می‌رفت.
اما خب به هر حال برای هم نبودن ...و حالا هر کدوم باید واقعیت رو بپذیرن...
بی صبرانه منتظرم والگ های لعنتی نابود بشن...
      

        خیلی قشنگ بود(:
تو سه ساعت تمومش کردم
      

        قشنگ بود(:
      

        من این کتابو برای داداشم خریدم و وقتی داشتم براش میخوندم‌ خودم عاشقش شدم..🥹
اگه تو خانواده یا فامیل کوچولویی دارین حتما براش بخرین🥹
خیلی معنای قشنگی داشت...

      

        عالی.مگه اشعار خانم فرخزاد نیاز به تعریف داره؟

      

        یک جلد دیگه هم از این مجموعه ی شاهکار به پایان رسید🥹❤️‍🔥
هر جلد از جلد بعد جذاب تر میشه...چی میتونم بگم جز اینکه چقدر خوشحالم که توی دنیای سریر شیشه ای غرق شدم؟