این کتاب درس‌گفتارهای «مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی» آدورنو است که در سال ۱۹۶۸ ارائه شده است. کتاب به هیچ عنوان مقدماتی و ساده نیست اما به شدت برای افرادی که درگیر جامعه‌شناسی بوده‌اند جذاب و راهگشا خواهد بود. خواندن این کتاب بعد از چند ترم سروکله‌زدن با جامعه‌شناسی، نکات بسیاری را برای من آشکار کرد. 
آدورنو در این درس‌گفتارها به سراغ دشواره‌های اساسی جامعه‌شناسی می‌رود که تا همین امروز دانشجویان و افراد درگیر این رشته را به خود مشغول ساخته است. دشواره‌هایی که مسیر معرفت جامعه‌شناسانه را برای دانشجویان این رشته سخت می‌کند و در حکم ابهاماتی معرفت‌شناسانه و روش‌شناسانه همواره آن‌ها را درگیر خود می‌سازد. به همین دلیل این کتاب در حکم یک کتاب بالینی قرار می‌گیرد؛ کتابی که هرازچندگاهی باید به آن رجوع کرد و از آن یاد گرفت. 
ابتدای کتاب هم پیشگفتاری از یوسف اباذری منتشر شده است که مطالعه آن می‌تواند رهنمودهایی اساسی درباره جامعه‌شناسی انتقادی و ضرورت آن به‌همراه داشته باشد. 
        

          《دریا، شراب، کار بی امان! با کله در کار و شراب و عشق فرو رفتن، نه از خدا و نه از شیطان ترسیدن.... این است جوانی!》
        

          اولین کتابی بود که از خالد حسینی خوندم و اشکم دراومد :)))
بنظرم هزار بار ارزش خوندنو داره 🥲💔
        

          عاشقش شدم🥲🤌۱۰/۱۰
ارزش چند بار خوندنم داره قلبم پر از پروانه شده 😭🦋
        

          ایلیا، زن، لوح سنگی، عشق، بیابان، راه، واقعه‌ی اجتناب ناپذیر، انتخاب سرنوشت خویش، خط، الفبا، مرگ، زندگی، غم، تردید، گذر، دلتنگی، خدایان، جنگ، تاریخ، بازسازی، قدرت، ترس، گریز، کتاب مقدس، انبیا، آتش، ظهور، باور، کوه پنجم!
        

          چی میتونم بنویسم؟ انگار تو این سالها من هم کنار آقا جان، مامان، ملیحه، بی بی و دایی اکبر بودم.  انگار تو این سالها من هم با محسن بزرگ شدم. انگار منم یه خونواده توی بجنورد انتهای کوچه‌ی سیدی دارم. کتاب رو که میخونم، ناخودآگاه اون لهجه‌‌ی دل انگیز میاد زیر زبونم و کاممو شیرین میکنه.
هر جلد آبنباتی که تموم میشه، حس غریبی میگیرم. دلم نمیخواد هیچ وقت تموم شن. آبنبات های آقای صدقی، خود زندگی ان. کاش همیشه باشن و بنویسن.
        

          روایت داستان وقتی در مورد دکتر بهشتی گفته می‌شد جذاب بود ولی روند داستان خیلی مورد پسندم واقع نشد
        

          به نام او

تا به اینجای کار متفاوترین رمانی ست که از فیودور داستایفسکی خوانده ام. ناشناس یا همان روستای استپانچیکو از رمانهای ابتدایی داستایفسکی رمانهای دور اول نویسندگی او که پیش از شاهکارش جنایت و مکافات نوشته شده است. داستایفسکی در این رمان که حال و هوایی کمیک دارد تحت تاثیر دیگر نویسنده بزرگ روس نیکلای گوگول است. ولی با تمام این تفاسیر نشانه ایی از داستایفسکی بزرگ و مستقل را هم می شود در این رمان دید . شخصیت پردازی های کار بسیار خوب است خصوصا شخصیت فاما فامایچ که فوق العاده از آب درآمده است و به نظر من جز بهترین شخصیتهای خلق شده توسط داستایفسکی ست

مخلص کلام اینکه ناشناس به مانند بیشتر کارهای این بزرگ روس خواندنی و دلنشین است
داستایفسکی را باید خواند تا بتوان انسان را بهتر شناخت