یادداشت نازنین محمدی

        این که مردن فقط امر فیزیکی محسوب میشه خنده داره واقعا! گاهی آدم در ذهن خودش لحظه به لحظه مرگش و به تصویر میکشه، از تمام بلندی های دنیا سقوط میکنه، با اسلحه بار ها و بار ها مغز خودشو متلاشی میکنه، در مقابل همه ی اتومبیل های دنیا قرار میگیره، اما فردا صبح محکوم به ادامه میشه. 
گاهی سکوت کردن در برابر آدم هایی که دوسشون داریم میتونه گرون تموم بشه. 
کتاب عجیبی بود. همین!