I believe that love is the indispensable fuel for us to go on living. Someday that love may end. Or it may never amount to anything. But even if love fades away, even if it’s unrequited, you can still hold on to the memory of having loved someone, of having fallen in love with someone. And that’s a valuable source of warmth.

اگر تمام سرگذشت‌ها بدون دست و پا زدن و با جمله‌ی «و تا آخر با خوشبختی با هم زندگی کردند» تمام می‌شد، عشق به یک امر پیش‌پاافتاده تبدیل می‌شد و دیگر چیزی برای تلاش کردن وجود نداشت. زندگی مبارزه‌ای است و با امید خالی نمی‌توان به مقصود رسید.

«زندگی قمار است، ماجراست، انسان یا می‌برد یا می‌بازد، زندگی مثل معرکه‌ایست که پایان ندارد وقتی صدای یک نفر کم‌کم ضعیف و خاموش شد، صدایی جوان‌تر و نیرومندتر رشته‌ی بقیه‌ی داستان را می‌گیرد و ادامه می‌دهد.»

آخر راجر، اگر تو را دوست داشته باشد بدون تو موجودی ناقص خواهد بود.

« راستی، سونیا، هیچ می‌دانی؟ وقتی توی تاریکی دراز می‌کشیدم و فکر می‌کردم، گاهی به نظرم می‌آمد شیطان دارد وسوسه‌ام می‌کند. خنده‌‌دار است، نه؟»