اگر ما گوش باشیم، تمام هستی درس است و اگر ما چشم باشیم تمام هستی راه است.

خمیرمایه‌ی ما طوری است که همه‌چیز را با خود و خودمان را با همه‌چیز مقایسه می‌کنیم، از این رو خوشبختی یا بدبختی‌مان بستگی به چیز هایی دارد که معیار مقایسه قرارشان می‌دهیم.

در فرهنگ دینی ما مهریه به منزله ی هدیه ای از جانب مرد به زن است تا اثبات کند من طالب تو هستم و تو مطلوب منی و این هدیه لازم نیست حتما جنبه ی مادی داشته باشد؛ می تواند علم باشد کما اینکه مهریه حضرت حوا از جانب حضرت آدم ع علومی بود که خداوند به او داده بود. اما می بینیم هنگام تعیین مهریه معیار های اسلامی فراموش شده است و به دید یک معیار اسلامی به آن نگاه نمی شود. . البته باید توجه داشت اگر مهریه در شرع مقدس یک ملاک شرعی داشت، جهزیه هیچ ملاک شرعی ندارد. یعنی توقع اینکه خانواده‌ی دختر باید حتما چه چیزهایی تهیه کنند، ملاک شرعی ندارد. اگر بحث مهریه را مطرح کردیم، باید جهزیه را هم مطرح کنیم. اگر می خواهیم فرهنگ سازی کنیم، حق نداریم مهریه را خیلی غلیظ مطرح کنیم و به جهزیه که می‌رسیم، سکوت کنیم.وقتی فرهنگ یک جامعه اصلاح می شود که ایراد های ایجاد شده را هماهنگ برطرف کرد.

به من آموخته بودند «عمل بر حس مقدم است» یعنی اگر بخواهی بنشینی و منتظر بمانی تا حس انجامِ کاری به وجود آید، وِل‌معطل هستی. به من یاد دادند عمل کنی، حسش به وجود می‌آید.

... تا جایی که حتی غذایی که می‌خوردم فقط به نیت سیر شدن و بالا بُردن توان جسمی‌ام نبود، بلکه فکر می‌کردم غذا خوردن باید به من نیرو بدهد برای رشد تفکر و اعتقاداتم و انسان بهتر بودن.

«شاید لباس‌های کهنه تنم باشه، اما قلبم از پارچهٔ گلدوزی شده‌ست.» :)✨

در انتخاب همسر، انتخابگر اصلی در وجود ما کیست؟ اغلب ما چنین ادعایی داریم که باید عقل تصمیم بگیرد؛ اما در عمل تصمیم گیرنده قلب است. نظر ما به عکس دیدگاه و ادعای عموم، تاکید بر تکیه نمودن به حکم قلب است. چنانچه بر روی کارت های ازدواج نیز تصویر دو قلب صنوبری که به هم پیوند خورده اند دیده می‌شود. هیچگاه بر روی کارت های دعوت عقد و عروسی، شاهد نبودیم که دو مغز را به هم بچسبانند و بنویسند پیوندتان مبارک! زیرا ازدواج پیوند قلب هاست نه مغزها. باید ببینید دلتان چه می گوید. بدون هیچ تردیدی همسری را انتخاب کنید که دل شما آن را بر می‌گزیند. ریاست و فرماندهی ازدواج با دل است.اما یک اصل مدیریتی را نباید از نظر دور کنیم و آن اینکه مدیرانی موفق هستند که در کنار خود، کارشناسانی آگاه را به کار بگمارند. .در امر ازدواج نیز قبل از هرگونه تصمیم و گزارشی، قلب باید از کارشناس ویژه ی خود _یعنی عقل_کار کارشناسی طلب کند. . . . اما نکته اساسی در اینجاست که دل باید حرف آخر را بزند، نه حرف اول را. مدیرانی که حرف آخر را می‌زنند موفقند؛ نه اینکه از اول یک حرف را بزنند و تا آخر بر آن پافشاری داشته باشند.