به نام خدا
این کتاب از بهترین کتاب‌هایی است که در مورد شهدا خوندم. با هر روایت اشک ریختم. باورش برایم سخته که میشه از یک نفر چند صفحه کوتاه نوشت و انقدر تاثیرگذار بود. 
انگار هر خانواده یک فرصت کوتاه داشتن که از عزیزترینشون یک خاطره بگن، و عصاره عشق و علاقه و دلتنگی و همه احساساتشون رو تو اون خاطره کوتاه نشان دادن.
فکر می‌کردم این کتاب تنها در مورد شهدای دفاع مقدس باشه. ولی اینطور نبود. همونطور که شهدای ایران محدود به دفاع مقدس ۸ ساله نمیشه....
 من پیگیر آثار شرق آسیای نشر پرنده بودم و وقتی کتابی در مورد شهدا منتشر کردن، خیلی تعجب کردم و تمایلی برای خوندنش نداشتم. شاید حس میکردم چون حوزه تخصصی‌شون نیست اثر خوبی نباشه. اما واقعا کیفیت این کتاب من رو شگفت زده کرد.... 
دلم میخواهد این کتاب رو به هرکسی که میشناسم و میبینم معرفی کنم تا بخونن... واقعا خیلی کم شناخته شده.
از نویسنده و مسئولین محترم انتشارات بابت این کتاب تشکر میکنم.
      

        شاید براتون پیش اومده که با کلی ذوق و شوق برای تغییر حال‌وهوا و تنوع، سمت یه کتاب برید، اما نتیجه چیزی جز دل‌گرفتگی بیشتر نباشه. این کتاب دقیقاً همین بلا رو سر من آورد.
توی نمایشگاه نظرم رو جلب کرد، و مسئول غرفه انقدر ازش تعریف کرد که فکر کردم با یه شاهکار ادبی طرفم. ای‌کاش حداقل یه کتاب ساده و بی‌محتوا درباره غذا بود—ولی نه، نویسنده برای کش‌دادن داستان از هر حرف بی‌ربطی استفاده کرده بود.
راستش نمی‌فهمم چرا باید کتابی چاپ بشه که بارها به اندام خانم‌ها اشاره می‌کنه؟ و این فقط یه بخش از ماجراست؛ بخش‌های زیادی از کتاب هست که ممکنه روح و روان هر کسی رو آزار بده.
چند بار به قدری حالم بد شد و حالت تهوع بهم دست داد که میخواستم کتابو ببندم و دیگه ادامه ندم.
ترجمه و ویراستاری هم که... به نظر تلاشی برای هماهنگ کردن اسم‌های ژاپنی و انگلیسی یا یکدست‌بودن اسامی خوراکی‌ها صورت نگرفته بود. همچنین زحمت کمی برای توضیح کلمات ناآشنا برای مخاطب ایرانی کشیده شده و خیلی از اسم غذاهای ناآشنا توضیحی در پاورقی نداشتند.
بسیاری از اسامی ژاپنی با تلفظ اشتباه برگردانده شدن و غلط املایی و واضح نبودن ترجمه هم دیده میشد.
.
در نهایت، با تمام وجود زجر کشیدم تا تمومش کردم.
      

        اول اینکه من زجر کشیدم از اول تا آخر این کتاب و به دلایلی مجبور بودم بخونمش. و تا آخر نفهمیدم چرا باید شرح یک عملیات شکست خورده‌ی دهه ۹۰ حزب‌الله لبنان رو بخونم. 
تقریبا کل این کتاب شرح یک عملیاته. در کتاب یه شخصیت خبرنگار بود (احتمالا نماد نویسنده) و پیش دو سه نفر رفت در مورد این عملیات تحقیق کنه. ولی در نهایت شاید حدود ۸۰ درصد کتاب از زبان یه نفرشون بود. خب بهتر نبود کلا کتاب رو از زبان اون فرد (علی) بنویسن؟
من اصلا کلی طول کشید همین قضیه رو بفهمم. 
نفهمیدم از کجا علی شروع کرد به خاطره تعریف کردن. فکر میکردم همراه خبرنگار دارن میرن جایی.🤦🏻‍♀️ تازه وسط خاطره تعریف کردن باز برمیگشت به زمان حال و یه حرفایی میزدن و یهو باز میپرید تو خاطره و من هی شک میکردم آخر سر خبرنگار اونجاست یا نه😐
صحنه شهادت رو بد توصیف میکرد با جزییات که مثلا گلوله از فلان جا وارد شد تا فلان جا رو جر داد یا مثلا خون فواره زد یا جزغاله شد!! بعد اصلا اسم شهادت رو نمی‌آورد، تهش هم میگفت صحنه چندش اوری بود😐 
❗️️هرچی به آخر کتاب نزدیک میشیم شهادت‌ها و توصیفشون بسیار بیشتر میشه و وااااقعا به روحیه‌های حساس توصیه نمیکنم بخونن.❗️بخش‌هایی هم‌ در مورد اسرا و شکنجه است.
خود نیروها با خودشون و فلسفه مبارزه و کشته شدن و کشتن اسقاطیلیا درگیر بودن اینجوری نبود که از همه جملات کتاب معنویت بباره.
یا تشبیه‌های خیلی عالی داشت. مثلا داره به سمت بالگرد اسقاطیلی شلیک میکنه میگه تیرهاش مثل مگس هایی که تکه ای گوشت پیدا کردن بودن دور بالگرد پرسه میزدن😐 چشمانش مانند اسبی که چشم‌بند زده باشد، در دایره‌ی هدف‌یاب محدود شد.
دارن میجنگن یهو اون وسط میگه لبخند علی در آن لحظه برای مالک شیرین بود. یا مثلا میگه از فاصله یک متری به درون سنگر پرید، قبل از اینکه به زمین اصابت کند!! حیدر او را در آغوش خود جای داد😐 مگه رمان عاشقانه‌س؟
بعد یه جاهایی گل به خودی میزنه از اسقاطیلیا تعریف میکنه که به به طرف چه فرمانده قدریه.
یا مثلا توی انتخاب لغات، میگه سنگر را پکاند. آخه پکاند شد فعل؟
...همین دیگه. قبل اینکه برای خوندن انتخابش کنید دوباره فکر کنید.

      

        اگر دنبال کتابی هستین که با شخصیت حاج قاسم آشنا شین شاید این کتاب خیلی مناسب نباشه. بیشتر خاطرات و سخنرانی‌های شهید سلیمانی در مورد عملیات‌های دفاع مقدس و شهدای اون دوران هستش.
به نظرم میتونست خیلیییی بهتر از این باشه. 
      

        خیلی سطحی، آبکی، بچگانه و اغراق آمیز بود😮‍💨
      

        نکات مفیدی هم داشت، ولی از کتاب قبلی نویسنده کمتر. ترجمه یه جاهایی واقعا واضح نبود. در کل حس میکنم گول ظاهر زیبای کتاب روخوردم :))
      

        به سختی خوندم تموم شد. نمی‌دونم چرا به اندازه کافی قبل از خریدنش تحقیق نکردم. بیشتر این کتاب متن پست های وبلاگ نویسنده در دهه ۸۰ و زمانی که به چین رفته بود هستش. واقعا نمی‌فهمم وقتی نویسنده انقدر به پیشرفت‌های چین و چیزایی که تو ایران جای کار داشت ایراد گرفت و از پیشرفت و تکنولوژی گفت، آخرش تصمیم گرفت پست‌های قدیمی وبلاگش که تو دنیای اطلاعات امروزی تقریبا هیچ اطلاعات دست اول و جدیدی برای مخاطب ایرانی نداره رو چاپ کنه!! حجم کتاب خیلی زیاد بود کاش حداقل اطلاعات مفیدش رو به صورت مختصر چاپ میکردن. واقعا خسته کننده بود.
      

        گرم و صمیمی و دوست داشتنی🥲 کتاب متفاوتی در مورد کتاب و کتابخوانی و کتابفروشی😁
      

        ترجمه از انگلیسیه و بالاخره ترجمه از زبان واسط مشکلات خودشو داره
ولی توقع دارم حداقل عنوان کتاب درست نوشته بشه.
تلفظ صحیح این اسم بوچّان هست نه باچان.
      

        برداشت کلیشون از فرهنگ ژاپن خوب بود، ولی خیلی محتوای کتاب پراکنده بود. تلفظ اشتباه کلمات ژاپنی توش دیده میشد. توقع ندارم از چنین نویسنده ای بعد از این همه کتاب سفرنامه چنین اشتباهاتی ببینم.
خیلی حس گشتن توی ژاپن با خوندنش بهم دست نمیداد. خود نویسنده و تفکراتش بیشتر دیده میشد.
      

        از جلدای قبلی کمتر دوستش داشتم. پختن ایده داستان خیلی طول کشید و پای ادمای زیادی رو کشید وسط، ولی نقش کمی داشتن، امیدوارم تو جلد بعدی پیچیده‌تر بشه