گزاره ها و تصورات عجیب و غریب از مردم چین در بین ایرانیان وجود دارد مثل اینکه «چین کمونیست است»، «مردمش همه چیز می خورند»، «حلال و حرام سرشان نمی شود»، «آنجا همیشه سیل یا زلزله است»، «مردم فقیرند و با یک کاسه برنج شب و روز کار می کنند»، «بودایی یا بی دین هستند»، «همه کونگ فو بلدند و همه جا دعوای خیابانی و چایخانه ای هست» و یا «زن هایشان خیلی سربه راه و همیشه در حال تعظیم و اطاعت هستند» و هزاران هزار مطلب دیگر. کتاب «صورتگر چین» مجموعه یادداشت های «مجتبی پویا» در طول کار و زندگی در شهر پکن، پایتخت چین است که در بخش هایی از کتاب، تلاش دارد به برخی از این تصورات مردم ایران درباره کشور چین بپردازد. این کتاب مجموعه ای از یادداشت های نویسنده کتاب است که برای کار در بخش فارسی رادیو بین المللی چین به این کشور مسافرت کرده بود. در کنار یادداشت های مربوط به کشور چین و آداب و رسوم و فرهنگ این کشور، برخی از یادداشت های کتاب مربوط به زندگی شخصی و تجربه ها و دریافت هایی است که ارتباط مستقیمی با چین و اطلاعات مربوط به این کشور ندارند.