۱ `
کتاب ترجمه و ویراستاری خوبی دارد، همین امر منجر به انسجام متن و انتقال بهتر مفاهیم شده است. نویسنده با انتخاب یک عنوان آوانگارد سعی در جذب مخاطب دارد که بنظر هم موفق بوده.

- 
۲ `
 زبان کتاب ساده است اما در عین حال تلاش می‌کند مفاهیم عمیق و فلسفی را  بیان کند و زاویه دید جدیدی نسبت به زندگی عرضه کند.
از طرفی بنظرم بیشتر از نصف مفاهیم موجود در تمامی کتاب های توسعه فردی  را می‌توان یکسان در نظر گرفت که با زبان های مختلف بیان می‌شوند.

-
۳ `
سوال اساسی برای من اما معقوله مطالعه کتاب های توسعه فردی آنهم در عصر انبوه پادکست ها و ویدئو هایی است که به هنر زیستِ بهتر و توسعه فردی می‌پردازند؛ 
پس زمانی که انتخاب  مطالعه یک اثر در  این زمینه است، انتظار و توقع بالایی از کتاب دارم که متأسفانه در مورد کتاب مذکور ناامید کننده بود!

-
۴ `
به طور کلی مفاهیم مطرح شده در کتاب خیلی عمیق  بررسی نمی‌شوند و مورد بحث قرار نمی‌گیرند؛ نویسنده سعی در ارائه یکسری دستورالعمل و راهکار های واحد برای کل است، آنهم در شرایطی که در کشوری توسعه یافته، جهان اولی و با قوانین بسیار متفاوت نسبت به وضعیت اکنون ما در خاورمیانه عجیب و غریب قرار دارد!

---



      

        یکی از ویژگی های دلپذیر و خوشایند ادبیات، عدم کهنگی آن در طی سالهای طولانی است! آدم زیادی تورگنیف همان احساساتی را تجربه کرد که هر کدام از ما ۱۷۵ سال بعد هم همچنان میتواند تجربه کند.
داستانی کوتاه که تجربه ای بینهایت جذاب از مطالعه رقم می‌زند.

وجدان زنو از ایتالو اسوو در جاهایی از کتاب (فصل سوم) شاید به نوعی  الهام گرفته از آدم زیادی تورگنیف بود که این نکته هم قابل توجه بود برای من.
      

        سفری به عقاید، افکار، باور ها، فلسفه و شاید معنای زندگی! 
مترو نسخه ای کوچک شده و متمرکز از جهان پیرامون ما، که در آن هر گروه معتقد و متعصب به باور هایی هست که در نمای دور حتی خیلی منطقی هم بنظر نمی‌آید.
و شاید همه ما در مترو گیرافتاده ایم.
-
ویراستار، گوهر گم شده  داستان هست! 
کتاب از نعمت یک ویراستار خوب بی بهره مونده متأسفانه و متن و جمله بندی ها انسجام لازم رو ندارن و روان و خوش خوان نیست.
      

        ادبیات ژانر عموما توجه لازم رو دریافت نمیکنه! 
سیلو اینجاست تا با متنی روان، جذاب، خوش خوان و پر کشش توجه شما رو نسبت به این معقوله تغییر بده. 
سیلو رو بخوانید تا لذت ادبیات ژانر رو تجربه کنید!
      

        داستانی که تا مدت ها در ذهن و فکر شما تازه میمونه، قطعا یک تجربه دل‌انگیز و منحصر به فرد خواهد بود خواندن این رمان کوتاه و عجیب؛ 
به شدت پیشنهاد میکنم.
      

        یک ماجراجویی عجیب در دل داستانی پر پیچ  را تجربه خواهید کرد! 


      

        تکان دهنده، عجیب و قابل تامل! 
      

        مقدمه اریک فروم، توضیح کامل و جالب توجه ای ارائه می‌دهد که بدون شک خواندنش خالی از لطف نیست! 
ترجمه ای روان و خوش خوان که مطالعه کتاب را ساده و لذت بخش میکند.
به سادگی می‌توان به این نکته اشاره کرد که ۱۹۸۴، از مهم ترین کتاب هایی است که هر خواننده ای در عصر حاضر باید آن را مطالعه کرد.
      

        فکر میکنم سولاریس یک انقلاب نوآورانه در ژانر ادبیات علمی - تخیلی است؛ روایتی منحصر به فرد و مستند گونه از سیاره ای غریب! 
سیاره ای  که بنظر، حتی میتواند حقیقی باشد. پر از اتفاقات گوناگون و تکان دهنده.
اگر اهل مطالعه یک داستان به یادماندنی، جذاب و تا حدی بیمارگونه هستید؛ سولاریس برای شماست. 
      

        داستانی پر پیچ و خم که نیازمند خواننده ای با حوصله است؛ در قالبی مستند گونه که بر اساس  اتفاقات واقعی روایت می‌شود.
راوی دیدگاه نو به مصر باستان، دره شاهان و مقبره هایشان ارائه میکند،  که بدون شک خواندنش خالی از لطف نیست.
      

        داستانی کلاسیک، جذاب و خواندنی. 
قطعا ارزش یک بار خواندن را دارد.
      

        این کتاب در نوع خودش به خوبی این درس رو به من یاد داد، که اگر خواهان این هستیم که زندگی  معنی و مفهوم خودش رو به صورتیکه تجربه میکنیم حفظ کنه ؛ نیازمند این هست که  تلاش زیادی رو براش هزینه کنیم.

 به عباراتی مرز بین زیستن خردمندانه و در صلح و آسایش و شرایطی که دوستان ما در کتاب تجربه میکنند، بسیار باریکه!!

 مقصودم از این حرفا این مطلب هست که شاید ما کور نباشیم و هیچ وقت هم دچارش نشیم، اما هیچ تضمینی نیست که همواره در سطح عالی از تجربه زیستن قرار داشته باشیم.

هر گاه که چشم روی منطق، شعور، انسانیت و هر کدوم از فضایل اخلاقی ببندیم؛ زندگی یک درجه پست تر میشه.

در پایان هم ذکر این نکته خالی از لطف نیست که نویسنده در کشور خودش تا قبل از رمانی کوری بسیار توسط دولت وقتش منزوی شد؛ به دلیل دیدگاه سیاسی که در کتاب هایش بود و این کتاب هم پر بود از کنایه هایی به نظام سیاسی و نکوهش برخی اعقاید و رفتار های مردم در مواجه با مسائلی مثل دین و غیره.
      

        قمارباز به نوعی اتوگراف داستایفسکی محسوب میشه!                           و همین  جمله بنظر کافی میاد برای مطالعه اثر؛ هیجان، ترس و مجنون بودن از جمله احساساتی بود که به طور واضح میشه در هنگام خواندن کتاب تجربه کرد. 

      

        سرعت و ریتم داستان کند بود؛
      

        بسیار خواندنی و دلنشین.