زوال کلنل بخش‌هایی از تاریخ معاصر ایران است که در قالب یک داستان روایت می‌شود. این رمان شرح زندگی یک خانواده هفت نفره است. این کتاب سخت خوان است و شاید کمی کسل کننده و نامفهوم به نظر برسه اما اگر ابتدا توضیحات آخر کتاب را مطالعه کنید بعد آن را شروع کنید بسیااار لذت میبرید و همزمان بسیااار متاسف خواهید شد و آه از نهادتان بلند میشود...از ویژگی‌هایی جالب این اثر می‌توان به تصویرسازی‌های متعدد در طول اثر و تغییرهای پرشمار در زمان، مکان و راوی روایت اشاره کرد.فضای داستان را از جهاتی می‌توان مشابه فیلم آشغالهای دوست داشتنی دانست با این تفاوت که درگیری چندانی بین فرزندان رخ نمی‌دهد و به جای یاد آنها این خودشانند که یک به یک حذف می‌شوند. در مجموع کتاب بسیار روشنگر و تکان دهندست و همونجور که گفتم سخت خونه
        

          شاید اولش سخت باشه
وسطاش پیچیده باشه
اواخرش دردناک باشه
اما وقتی تموم میشه به هیچ وجه ناامیدت نمیکنه
حتی به خودت میای و میبینی یه تاثیر عمیق و همیشگی هم گذاشته
        

          داستان روایت زوال خانواده‌ای در اوایل انقلاب بدلایل مختلف را روایت می‌کند. تصویر سازی ها مثل همیشه عالی است و سیر روايت بسیار آوانگارد و خلاقانه است، اما دروغ چرا...
داستان چندان آدم را نمی‌گیرد. انگار وقتی توی قصه‌های دولت‌آبادی، به جای الاغ ماشین در خیابان‌هاست، آدم فکر می‌کند یکجای کُمِیت ماجرا می‌لنگد. البته شاید محمود دولت آبادی عزیز در این سال‌های اخیر چندان هم لنگ جذب ما مخاطب‌ها نیست. شاید پیش خودش می‌گوید:" خوشتان آمد بخوانید، اگر هم نه که به درک. بروید از کله خواجه هم آنطرف تر..." شاید هم حق داشته باشد. آنقدر با سلوچ و کلیدر و روزگار مردم سالخورده بهمان حال داده که انگار زیادی‌مان کرده. ولی در جمع، محمود خان، سیبیل کلفت ادبیات ایران، دمت گرم. به داده و نداده ات شکر.