به نظرم بهترین کتاب برای شناخت ولایت فقیه و چرایی برپایی حکومت دینی.
        

          به نظرم یکبار مطالعه این کتاب و بعد مقایسه نظرات خود امام با تعریفی که از جمهوری اسلامی در زمان جنگ و یک سال بعد مرگ ارائه می‌دن برای فهم جایگاه «جمهوری اسلامی» و چرخش آنچه از ایده انقلاب ۵۷ در دوران نهضت(پیش از پیروزی و نهایتا سال‌های اولیه) با آنچه پس از استقرار حاکمیت و اصطلاحاً دوران نهاد شدن جمهوری اسلامی می‌فهمیم، تعیین‌کننده خواهد بود.
برای بخش دوم هم به نظرم کتاب ج«دال دو اسلام» به دلیل ارجاع بخ نامه‌های مهم و تاریخی و تحلیل همین روندی که بالاتر گفتم، خوب باشد.
        

          کتابی بسیار عالی برای شناخت اسلام سیاسی تئوریزه شده و مقایسه آن با سایر نظریه های حکومت اسلامی.
        

          این کتاب بیانگر اساسی ترین اصل جمهوری اسلامی هست که نویسندش یعنی امام خمینی(ره) اون رو به صورت عملی اجرا کرد
        

          موضوع و شیوه‌ی پرداختن امام به قضیه قطعا جذابیت خودش رو داره؛ اما اینکه اسم چنین اثری «کتاب» گذاشته بشه برای من پذیرفته شده نیست.
چون متن در واقع برگردان چند جلسه از درس امام بوده.

توی این متن، استدلال‌ها خیلی ساده بیان شده و به کلیات بسنده شده؛ و به نظرم امام طوری این مسأله رو مطرح کرده که برای عامه‌ی مردم قابل فهم باشه.
و البته بخش زیادی از کتاب هم ناظر به فضای سیاسی اجتماعی دهه چهل بوده.
        

          «از آنجا که دایره‌ی فکرِ عده‌ای از دایره‌ی همین مسجد تجاوز نمی‌کند و جولان و گسترش ندارد، وقتی گفته می‌شود ″اَکلِ سُحت″ -یعنی حرام‌خواری- دیگر آن دایره‌ی بزرگِ حرام‌خواری وغارت‌گری به نظر نمی‌آید که یک سرمایه‌ی بزرگ را می‌بلعند؛ بیت‌المال را اختلاس می‌کنند؛ نفتِ ما را می‌خورند و اندکی که به صندوقِ دولت می‌ریزد خدا می‌داند کجا مصرف می‌شود. منکرِ وحشتناک و خطرناک‌ترینِ منکرات همین است
...
اگر امر به معروف و نهى از منکر اجرا شود، ظَلَمه و عُمّالشان نمی‌توانند اموالِ مردم را بگیرند و به میلِ خود صرف کنند و مالیات‌هاى مردم را تلف نمایند. عمده‌ی وجوبِ امر به معروف و نهى از منکر براى این امور است. ما امر به معروف و نهى از منکر را در دایره‌ی کوچکى قرار داده و به مواردى که ضررش براى خودِ افرادى‌است که مرتکب می‌شوند یا ترک مى‏‌کنند، محصور ساخته‏‌ایم. در اذهانِ ما فرو رفته که ″منکرات″ فقط همین‌هایى هستند که هر روز مى‏‌بینیم یا مى‏‌شنویم. مثلًا فلان قهوه‌خانه کارِ خلافى را مرتکب شد یا در وسطِ بازار کسى روزه خورد، منکرات مى‏‌باشند ولى به آن منکراتِ بزرگ توجه نداریم.»

برشی از متن کتاب.

https://hooman.bio.link/
        

          تاریخ، بدون شک به قبل و بعد این کتاب تقسیم می‌شود.
چون صاحب کتاب، مولف نبوده، یک سالک مبارز بوده
همه عرفان و حماسه و فقه، به میدان مبارزه و دستگیری از مردم و قیام لله عمومی ناس آمده
طلبه ها مخصوصا بخوانند
هویت شان را دریابند
        

          به قول بنده خدایی اگه موضوعی برات سوال هست، خوندن و مطالعه سر منشاها میتونه گزینه خوبی برای تقریب واقعیت باشه.
        

          کسی که یه بارم این کتاب رو نخونده ، باهاش درباره ولایت فقیه بحث نکنید !
        

          مختصر و مفید فلسفه وجودی و ضرورت ولایت فقیه توضیح داده شده
مجموعه 13 تا سخنرانی امام خمینی در سال 1348 هست و با بقیه کتابهای ایشون که خودشون نوشتن متفاوته و نثرش و عمق و گستردگیش در حد اون کتابها نیست
        

          یک کتاب تاریخ ساز که هر ایرانی باید آنرا بخواند اگر میخواهد اظهارنظر سیاسی کند.
        

          انگار نه اینکه کتاب متن دروس خارج یک فقیه در نجف است، بس که حرارت دارد! البته این ویژگیِ اغلب آثار امام است. گویی مؤلف با ایستایی سَرِ ستیز دارد.

_برای درک جایگاه تاریخی حوزه و روحانیت، خاصه دوران حاضر مفید است.
        

          کتابی سراسر استدلال و منطق. روش اثباتی و آینده‌نگری ایشون قابل ستایشه
        

          به نظرم همه باید نظریه ولایت فقیه امام خمینی رو یک دور بخونند
        

          تمام این کتاب و اصل ولایت فقیه، ذیل حاشیه گفتن امام خمینی بر مسئله‌ی بیع (فروش) و در ضمن کتاب دوم البیع قرار دارد که حاصل جلسات تدریس ایشان در نجف از ۱۳ ذی‌قعده ۱۳۸۹ تا ۲ ذی حجه همین سال است.(۱ بهمن  ۱۳۴۸ تا اواخر این ماه). امام در بخش اول، دلایل لزوم تشکیل حکومت، اصل ولایت فقیه را عقلاً و به وسیله‌ی لزومات عقلیِ اجرای احکام اسلامی و در بخش سوم، ولایت فقیه به استناد اخبار، این اصل را نقلاً و به وسیله‌ی اخبار و احادیث و آیات اثبات می‌کنند و در بخش آخر، برنامه مبارزه برای تشکیل حکومت اسلامی، هم توصیه هایشان برای انجام این مهم را آورده اند. 
چرا این اصل اهمیت دارد؟ مسئله چیست؟
مسئله این نیست که ما ولایت فقیه را چه عقلاً، به وسیله‌ی لزومات عقلیِ اجرای احکام اسلام اثبات کنیم تا پاسخی برای روشنفکران ترتیب بدهیم و چه نقلاً، به وسیله‌ی اخبار و احادیث و آیات این اصل را اثبات کنیم تا پاسخی باشد برای مسلمانانی که به این حکم مستدل دینی اشکال می‌کنند؛ مانند حجتی ها یا اخباری ها و یا تفکیکی ها (در این سطحی که من خبر دارم)، تا کار حکومت مان را علی‌رغم مخالفت های ایشان و انتقاداتشان مبنی بر نگرانی برای نابودی دین و کم رغبت شدن مردم به اسلام پیش ببریم. بلکه مسئله این است که این بخش از کلیّت اسلام، یعنی بخش "ولایت فقیه"، تا پیش از احیایش توسط امام خمینی در عصر ما و پیش از او توسط آیات عظامی مانند مرحوم کاشف الغطاء و متاخرینی مانند مرحوم نراقی که همه شئون رسول‌الله را برای فقها ثابت می‌دانند و مرحوم نائینی که می فرمودند  این مطلب از حدیث قبول شد‌ه‌ی "عمر بن حنظله" استفاده می‌شود، تا پیش از ایشان، معطّل مانده بود و چرخه اسلام را با خلل مواجه کرده بود. خللی که منجر به زخمی در بدنه اسلام و جراحتی بر جسم مسلمین شده و مدخل و زمینه‌ای مساعد برای مرض استعمار در کشور های اسلامی و بعد تر، غده سرطانی رژیم صهیونیستی در فلسطین به وجودآورد. مسئله این است. و باز اگر این رکن رکین رها شود و معطّل بماند، اسلام بیش از پیش دچار رکود و حتی سرانجام دچار فروپاشی خواهد شد و مسلمین را به افول خواهد کشاند. چرخه اسلام تا این اصل نصب العین همگان نشود، چابکی و چالاکی پیشینش را به دست نخواهد آورد و مانند هیکلی رنجور و توسری خور باقی خواهد ماند. چنانچه سایر کشور های اسلامی که از این اصل فاصله گرفته اند، به این درد مبتلایند. مسئله این است. و تنها با احیا و تثبیت و تاکید آن است که گام های ما به سمت تمدن اسلامی و حکومتی آزاد و مترقّی، به دور از دخالت اجانب و توأم با افتخار و سرافرازی، تسریع خواهد شد. مسئله این است. چشم ها را باید شست. حوزه ها و مسلمین جور دیگر باید مقام فقیه و درجه فقاهت را ببینند و بیانگارند. فقها از طرف رسول‌الله به خلافت و حکومت منصوب اند. حضرت حکم ایشان به این امر را، لایزال، تنفیذ کرده اند و هرکس به درجه ای که از فقاهت پیامبر صلاح دانسته اند، برسد و صلاحیت یابد، بر او حکومت کردن فرض می‌شود و اکر چنین نکند رسالت خویش را انجام نداده و در آخرت به خاطر این کوتاهی حتما بازخواست خواهد شد. چه بسا اگر به حکومت می رسید موجب نجات اسلام و مسلمین می‌شد و حال چنین نکرد و اسلام سقوط کرد به درجات جحیمِ جهنم روانه اش کنند. مسئله با چنین عمقِ دهشتناکی است.
        

          یک کتاب فوق العاده، راجب ولایت فقیه (ولایت داشتن فقها بر مردم)

این کتاب، صحبت های امام درباره نظریه ولایت فقیه، که حدود ۱۰ سال قبل از انقلاب زیر نظر خودشون چاپ شد، و به چند زبان توی کشور های مختلف پخش شد

اولین چیزی که میون سطر ها به چشم میخورد، بینش و اطلاعات عمیق و دقیق امام همراه با اعتماد به نفس بسیار بالاشون بود‌. 
ایشون همچنین به همه تاکید میکرد که خودتون رو دسته کم نگیرید، برید و انقلاب کنید، حکومت های طاغوت رو هر جای دنیا که باشی بر اندازید. اعتماد به نفس داشته باشید. قطعا پیروز میشید.

بخش زیادی از مطالب البته خسته کنند (مخصوصا صحبت های تفصیلی راجب حدیث ها) ولی از کلیت اونها میشد فهمید که چقدر نظریه ولایت فقیه پخته و عمیقه توی اسلام‌‌

توی کتاب، امام استراتژی قیام رو هم مشخص میکنن و میگن که همیشه قدم اول هر حرکتی آگاه سازیه و فرهنگ سازیه. همچنین دور کردن علمای درباری از، و بی آبرو کردن اونها (که جنبش از درون سالم بشه)

تاکید امام بر اسرائیل و مسئله یهود، توی اون سالها هم برام بسیار جالب بود

به صورت کلی کتاب سنگینی بود، اما اگر به نثرش عادت کنید، واقعا جذاب و حتی منقلب کنندس