یعنی می توانست دوباره او را ببیند ؟ پشت پنجره ی چوبی اتاقش منتظر همان نگاه بود ؛ نگاهی که با آن درونش فرو ریخته بود . آدم های مختلفی در زندگی اش آمده و رفته بودند ، اما مگر آن پسر چه چیزی داشت که برای گلی آرام و قراری باقی نگذاشته بود ؟ آن طرف ماجرا ، اردشیر در حال فوران بود . پسری کینه توز و عصبی که فقط کافی بود قضیه را بفهمد . غوغایی بر پا می شد . اما برای گلی اهمیت چندانی نداشت ؛ او فقط و فقط آن چشم ها را می خواست . همان اولین نگاه در اتوبوس .
داستان در مورد دختری به نام گلچهره است ؛ دانشجوی رشته ی داروسازی که در آشوب ها و فضای به هم ریخته و انقلابی کشور ، درگیر عشقی پر فراز و نشیب می شود .
کتاب نسبتا خوبی بود . نمونه اش بسیار یافت می شود . نویسنده در نوشتن داستان خلاقیت خاصی به خرج نداده بود که این روایت را با سایر عاشقانه های انقلابی متمایز کند . تا دلتان بخواهد از این دسته داستان ها نوشته و یا پخش شده اند .
نقاط ضعفی در داستان به چشم می خورد که می تواند سبب کسل شدن خواننده و بی میلی آن به خواندن ادامه ی داستان باشد . مثلا پرداختن بیش از حد به جزئیات . بهتر بود نویسنده وقایع داستان را گزیده تر بیان کند و فقط اتفاقات خاص و جالب ؛  نه اینکه روزمرگی های عادی هم در داستان باشد . به عنوان مثال از صفحه ی 1 تا 50 کتاب که می توان نکته ی بالا را به خوبی مشاهده کرد ، گلی هر روز بیدار می شود ، به دانشگاه می رود تا شاید مهدی را ببیند . یا نمی بیند و خسته و کوفته به خانه باز می گردد یا فقط می تواند در حد چند کلمه ی کوتاه با او صحبت کند و کتابی امانت بگیرد . این روندِ روزانه ، مدام تکرار می شود و حوصله ی خواننده را سر می برد .
اما همین پرداخت به جزئیات می تواند جنبه ی مثبتی هم داشته باشد که در این کتاب دیده می شد . در بخش هایی از داستان ، این کار باعث تصور راحت تر فضا و مکان قصه می شد . مثلا در قسمتی از کتاب که گلی و خانواده اش برای آشنایی بیشتر با مهدی ، به خانه ی آنها رفته اند ؛ گلی به خوبی با بهره گیری از جزییات ، اتاق مهدی را توصیف کرده بود . از سادگی اش گرفته تا قفسه های کتاب ، تخت فلزی ، میز تحریر با روکش چرمی و پنجره ای که رو به حیاط باز می شد . البته این کار ، علاوه بر توصیف خوب فضا و مکان داستان ، سبب بهبود شخصیت پردازی نیز شده است .
یکی دیگر از نکات مثبت کتاب ، شخصیت پردازی آن بود . همان طور که در بالا اشاره شد ، نویسنده در شخصیت پردازی های قصه ، با به کار بردن جزییات به اندازه ، بسیار موفق عمل کرده است . البته از لحاظ ظاهری ، بیشتر در مورد خود گلی و مهدی توضیح داده شده بود اما از نظر رفتاری می توانستیم در مورد همه ی شخصیت ها بدانیم . به عنوان مثال در همان ابتدای کتاب ، گلی وقتی می خواهد درباره ی مهدی صحبت کند به همه چیز در مورد او مثل ، آرامش او ، کتانی سفید ، ریش های قهوه ای ، اندامی لاغر و .... اشاره می کند . 
البته علاوه بر پرداخت به جزییات ، نکته ی دیگری هم سبب بهبود به شخصیت پردازی شده است . راوی داستان می باشد . راوی این روایت ، خود گلی یعنی اول شخص بود . به همین دلیل به خوبی شخصیت های داستان ، توسط او به ما معرفی شده بودند . همچنین احساسات گلی نیز به همین دلیل ، به خوبی به خواننده منتقل می شد و می توانیم ارتباط خوبی با او و باقی شخصیت ها برقرار کنیم .
با تمام نکات مثبت و منفی ، کتاب تقریبا خوبی بود . از لحاظ ساختاری ، موارد مثبت بیشتر از منفی خودنمایی می کنند . اما از نظر محتوایی ، داستان جذابی نبود . تقریبا از همان اوایل می شد فهمید که پایان این بی تابی ، وصال است و اتفاقات هیجان انگیز داستان کم بود . همچنین من به شخصه این سبک از عاشقانه ها را اصلا نمی پسندم ؛ البته این یک نظر کاملا شخصی است . ولی نویسنده پایانی را رقم زد که می تواند با آن ، بخشیده شود . پایانی خوش و دور از انتظار . وقتی مهدی مجروح شده بود ، مطمئن بودم که شهید خواهد شد و شاهد پایانی غم انگیز هستم . اما وقتی مرخص شد و به ایران برگشتند ؛ برق شادی در چشمانم ظاهر شد و این پایان خوش ، برایم دلچسب بود .
        

          داستان یه دختر از قبل از انقلاب تا میانه جنگ ایران و عراق هست که سیر عاشق شدن تا وصال رو بیان میکنه
        

          انسان ها در جامعه  عقاید و ظاهر های مختلفی دارند و نمی توانیم به کسی عقیده یا نظرمان را تحمیل کنیم اما می توانیم با رفتار ها و برخوردهایی که با دیگران می کنیم آنها را به سمت خودمان جذب کنیم و شاید جذب کردن یا جذب شدن یک فرد اتفاقاتی را در زندگی اش رقم بزند ، گاهی این اتفاقات خوشایند است و گاهی بر خلاف آنچه که تصور می کنیم و انتظارش را داریم باشد . شرایط جامعه هم تاثیر خیلی مهمی بر این اتفاقات دارد .
      گلی دانشجوی داروسازی است و رفت و امد اش از خانه به دانشگاه  با اوتبوس است و در روزی که روی صندلی ایستگاه اتوبوس نشسته بود پسری که در حال خواندن کتابی بود را دید و انقدر که پسری که ظاهر اش با گلی صدو هشتاد درجه متفاوت  بود دل گلی را بخاطر سر بزیر بودنش با خود برد اما دیدار دومی اتفاق می افتد یا گلی در انتظار مرد کتاب بدست اش می ماند ؟.........
	کتاب از زبان گلی روایت می شد و خواننده می توانست تمام احساسات شخصیت اصلی داستان را در اتفاقات مختلف متوجه شود و خودش را جای شخصیت اصلی داستان بگذارد و این دلیل باعث می شد که خواننده برای شنیدن ادامه داستان و چگونه حل شدن گره های داستان  با کتاب همراه باشد و نتواند از کتاب دست بکشد. احساسات خیلی خیلی خوب بیان شده بود و در بعضی مواقع مثلا اولین کادویی که مهدی به گلی داد و ماجرای پیدا کردن کادو احساسات گلی لحظه به لحظه خیلی خوب و پر از هیجان و اضطراب بیان شده بود .
  سوالی که ایا گلی دوباره مهدی را می بیند یا نه ؟ پیش آمدن این سوال برای هر خواننده ای امکان پذیر است و این پاسخ گرفتن به این سوال نه خیلی دیر و نه خیلی زود اتفاق می افتد و این زمان مناسب که نویسنده انتخاب کرده است نه باعث کسل شدن نه با فهمیدن جواب خیلی زود خواننده را شک می کند ، رابطه ای که بین گلی و مهدی بود رابطه جالبی بود و بهانه های گلی برای دیدن مهدی باعث می شد به داستان هیجان بدهد یا حتی وقتی که گلی می خواست به خانه خاله مهدی برود و پوشش اش را به خاطره مهدی عوض کرد  اتفاق جالبی در داستان بود .
	زمانی که در آن کتاب پیش می رفت خیلی جالب بود چون هم اتفاقات جامعه و درگیری شخصیت ها را با ان داشتیم و هم اتفاقات خانوادگی و شخصی که برای هر خانواده ای وجود دارد. 
اگر بخواهیم از خانواده ها در کتاب هم نکته ای بگویم می توانم بگویم که نقش پرنگی را دارند و به ما ارتباط  مودبانه و دوستانه ای را به ما یاد می دهد و هنگام خواندن کتاب از گرمی محبت و دوستی شان لذت زیادی می بریم .                              
 پیرنگ کتاب خیلی خوب بود و چون با جامعه همراه بود می توانست پستی ها و بلندی هایی را در کنار احساسی بودن زیاد اش همراه داشته باشد.
 	یکی از نکته های خیلی مهم داستان پایان داستان بود که خواننده را از آنچه پیش بینی می کرد وا می داشت و این اتفاق غیر منتظره کتاب با هیجان را برای من به پایان رساند و با لبخندی که انگار از نویسنده به خاطره روایت کردن داستان که ما پایانی را پیش بینی کنیم ولی از طرفی دیگر پایان شکلی دیگر به اتمام برسد رودست خورده بودم کتاب را کنار گذاشته ام . 
موضوع و بیان کردن احساسات و ....اینقدر جذاب و خوب بود که بعد از به پایان رسیدن کتاب ما دلتنگ همه این ها می شدیم.
        

          یعنی واقعا کتابی به پای زیبایی این کتاب میرسه؟؟🫶
        

          باورم نمیشد فکر میکردم خوابم اما واقعا برگشته بود
به خاطر من از اون‌ دنیا
        

          کتاب بسیار جذاب و  عالی بود، طوریکه نمی‌خواستم تا اتمامش از خوندنش دست بکشم.
به این جمله بشدت اعتقاد دارم: زن به دین همسرش  کشیده خواهد شد...
که محتوای این کتاب است.
        

          ‌
اگر اهل رمان خوندن هستین و می خواید یه رمان سالم، اجتماعی، انقلابی، عاشقانه و البته با قلم روون و داستان خوب بخونید، پنجره چوبی انتخاب خوبیه براتون ...
داستان خیلی خوب حال و هوای اون روزهای انقلاب رو به تصویر می کشه ...
داستان بنظرم برای نوجوان مناسب نیست، چون در ابتدا بنظرم کمی در آشنایی شخصیت های اصلی داستان با هم و ارتباطشون اغراق هایی شده که برای نوجوون ها مناسب نیست.

📚 پنجره چوبی
🧕🏻 فهیمه پرورش
🌐 کتابستان
        

          عاشقانه ای کلیشه ای در دل سال ۵۷ تا زمان جنگ. اگر اطلاعات زیادی درمورد وقایع اون سالها ندارید می‌تونه یه آشنایی کوچیک و نسبی به شما بده...
        

          نمیدونم براساس واقعیت هست یا نه، ولی منو یاد رمان های اینترنتی -که به اصطلاح عاشقانه مذهبی هستن- انداخت😄
نه به اون شدت و وخامت، ولی شبیه همونا بود
یه بار خوندنش می ارزه، به شرطی که حواستون باشه برای خودتون فانتزی درست نکنین🚶‍♀️

 میشه گفت قشنگ بود...
        

          از خلق تم های تکراری و بازنویسی عاشقانه های قدیمی بپرهیزید ، با تشکر :)
        

          تا صفحه‌ی ۴۰ خوندم ولی تا به همونجا آبکی بود. یعنی دختری که مخالف حجاب و نماز و اینهاست ، یهو دوتا کتاب می‌خونه و از اون به بعد حجاب می‌گیره ، نماز می‌خونه و...
هرچند که اینا بخاطر یه پسر بود اما کلا خیلی الکی الکی رفت جلو به نظرم.

        

          مبارزه و عشق دو بال جدا نشدنی از هم.
        

          ﷽
برای منی که از دوران انقلاب جز تاریخ ۱۲ و ۲۲بهمن 
رو نمیدونستم ، این کتاب شروع خوبی برای شناخت سطحی
از دوران انقلاب و اتفاقات پس از اون بود ...
سفارت خانه ی آمریکا و تسخیر آن ، لانه ی جاسوسی ، صحرای طبس ،کومله ها ، منافقین ،ترور شخصیت های مهم مثل شهید بهشتی و دکتر چمران و...
این کلمات که هر کدوم سرفصلی برای یک دوران هستن 
از این کتاب توی ذهن من موندن تا در مورد هر کدوم به صورت جدا کتاب بخونم و بیشتر بدونم...
نویسنده جریان انقلاب رو در یک روایت عاشقانه جا داده
و دلیل این کار برای همراهی مخاطب تا به انتهای کتاب هست ...
اما بنظرم نیازی نبود که عاشقانه ها رو با جزئیات بیان کنه ؛چون ناخودآگاه باعث فانتزی سازی در ذهن مخاطب (مخصوصا نوجون ها) میشه ...
        

          درحیرتم از زیبایی این ایمان و این عشق پاکِ باثمری غیرقابل انکار...
چقدر زیبایی و شوق از واژه به واژه ی این کتاب می بارید..
چه همه عشق کلماتش را در آغوش گرفته بود و با خود می برد
من انتظاری از زندگی ندارم جز این ایمان و عشق خالصانه و اعتقاد راسخ ...
چه شیرین زندگی...
(چه همه نشناختمت)...جمله ی انتهای کتاب که مرا با خود روانه ی اقیانوس وجود کرد...

        

          به نظرم انقدر که دربارش نظرات مثبت میدن خوب نبود. بعضی جاها داستان رو خیلی کشیده بود و بعضی جاها هم سرعتش خیلی بالا بود. من نصفه ولش کردم چون داستان خیلی گیرا نبود.
        

          قلم و نوع روایت داستان اینقدر خوب بود که می‌شد توی یه روز تمومش کرد،اما پنجره چوبی رو باید آرووم آرووم خوند تا بتونی با اتفاقات قشنگش پیش بری و تو ذهنت حک‌شون کنی.
نویسنده در این داستانش سعی کرده ضمنِ یه داستان عشقیِ خالص و بی‌ریا،جریانات انقلاب  تا جنگ هشت‌ساله رو به قلم بیاره. 
بااینکه پایانِ قشنگی داره،اما انتظار داشتم کمی ادامه پیدا می‌کرد.
        

          اولین رمانی که شروع به خوندن کردم
 برای شروع خوبه
        

          قلم نوسنده را دوست داشتم. شخصیت پردازی ها و عاشقانه ای که جریان داشت هم برای منی که نیاز به عاشقانه ای ملموس و غیر افسانه ای داشتم جذاب بود(به خصوص آن دخترم گفتن های موقع گریه!). شخصیت مهدی تلنگر هایی به من زد که برایم لازم بود.صبر شخصیت ها یاد گرفتنی بود!اما پایان کتاب از نظر من بسیار عجیب بود!ناگهان بدون هیچ مقدمه ای به پایان رسید و من مبهوت بودم که خب حالا چه می شود؟شاید هدف نویسنده پایان باز بوده باشد اما من این ارتباط را با این پایان برقرار نکردم. و در تمام کتاب بنظرم چیزی کم بود.با این حال از خواندنش لذت بردم و یکسره نشستم.کشش کافی را داشت و از خواندنش اصلا و به هیچ وجه پشیمان نیستم.اگر دوست دارید به روز های انقلاب قبل از آن،جنگ و زمزمه های مجاهدین خلق برگردید و عاشقانه ای بافته شده در تار و پود داستان را تجربه کنید این کتاب را توصیه می کنم!
        

          من این کتاب را وقتی دوازده، سیزده ساله بودم خواندم.
آن‌وقت‌ها هنوز طرح جلدش این شکلی نبود و هنوز هم معروف نشده بود. کتاب هدیه‌ای از طرف پدر و مادرم بود.
در آن ایام نوجوانی، داستانش را خیلی دوست داشتم و خط روایت داستان را می‌پسندیدم. همه چیز در داستان سر جای خودش بود و هیچ ابهامی برای خواننده باقی نمی‌گذاشت. فکر می‌کنم برای یک رمان در حال و هوای نوجوانی و داستان کلیشه‌ای ِ عاشقانه‌ی مذهبی، همین‌قدر کافی باشد.
پنجره چوبی روایت گلی‌ست. گلی و زاویه نگاهش از این پنجره‌چوبی به کوچه‌ای که در آن مردی با قامت ساده رهگذر ِ عبور از دل و چشم‌های ِ گلی‌ست.
نمیدانم روایت مهدی و گلی در آن روزهای پر تب و تاب انقلاب و جنگ چقدر واقعی‌ست. اما زندگی در این داستان جریان دارد. زندگی ِ آمیخته به عشق و عقل و احساس با چاشنی نفرت و سیاست و فداکاری.
خواندنش خالی از لطف نیست.
اما قاعدتا نباید از آن توقع یک شاهکار را داشته باشید.
        

          بشدت رمان قشنگی بود💗