آرزوها و خیال‌پردازی‌های کودکانه بستر پرمایه‌ای برای خلق داستان‌های تازه‌اند.
        

          هم برای بزرگتر‌ها کتاب تفکربرانگیزیه و هم برای بچه‌ها.
حسرت‌هایمان ما را از دیدن واقعیت محروم می‌کند و تخیلاتی که منطقی برایشان وجود ندارد هم به خودمان آسیب می‌زند و هم به دیگران.
از جایی باید شروع کرد و با دنیای واقعی روبه‌رو شد.
چه چیزی باعث می‌شود از پیله‌ای که بر خود تنیدیم خارج شویم؟ برای دخترک داستان، به اوج رسیدن حسرت عامل می‌شود، خوب بود دلیل بهتری پیدا می‌کرد که رشد شخصیت را هم نشان بدهد.
برای ما این نقطه‌ی شروع کجاست. داستان کمکی به این سوال نمی‌کند و راهکار عملی ارائه نمی‌کند.

پ‌.ن۱: تصاویر از نگاه منِ بزرگسال زیبا بود ولی آیا برای بچه‌ها هم جذاب است؟
پ.ن۲: نويسنده و تصویرگر متفاوتند و هماهنگی‌شون خیلی خوب بود.
        

          خیلی دوستش داشتم.
بیشتر از بچه‌ها بزرگ‌ها خوب است بخوانندش.
وقت خواندنش فکرهای بچه‌گانه‌ای یادم می‌آمد که توی سر منِ مثلاًبزرگ می‌چرخد و باعث می‌شود در حاشیه‌ی امنم بمانم. فکرهایی شبیه فکرکردن به فیلی که وجود ندارد! 
بازهم ممنون از معصومه توکلی برای معرفی‌اش. 
        

          کاملا بی‌ربط به کتابه، من یبار خواب دیدم یه بچه فیل دارم و خیییلی توی خواب خوشحال بودم و خوش گذشت.
        

          به این کار میگن over thinning و از کاه کوه ساختن و این چیزا...
کاری که جدیدا زیاد انجام میدم من:(

چقدر تصاویر کتاب قشنگ بوددد
        

          همسایه‌ی جدید یک بسته‌ی بزرگ دارد که حتما داخلش یک فیل است. فیل آرزوی ماست و داستان درمورد تصوراتی است که درمورد زندگی بقیه داریم و آن‌چه که واقعیت دارد.
ارزش خرید و هدیه‌دادن دارد.
        

          عنوان ترجمهٔ فارسی: این فیل وجود ندارد
        

          
توی ذهن من تمام معلم‌هایم یک دارت بزرگ دارند که وقتی ازشان نمره‌ی کم می‌گیرم، عکسم را می‌چسبانند رویش و به‌تدریج سوراخ‌سوراخش می‌کنند.
فکر می‌کنم هر بار وقت سفارش در رستوران اسمی را اشتباه تلفظ می‌کنم، ممکن است گارسون منو را با شدت از دستم بگیرد و روی اسم خوراکی‌ها با خودکار قرمز اِعراب بگذارد.
وقتی آدم‌ها تماسم را جواب نمی‌دهند، احتمال می‌دهم زیر آوار مانده باشند یا به طرز فجیعی تصمیم به قطع ارتباط ناگهانی با من گرفته باشند.
فکر می‌کنم مردم یک دفتر بزرگ از غلط‌های املایی من دارند که شب‌ها برای تعدیل روحیه ورقش می‌زنند.
همیشه هم فکر می‌کنم نمازم که تمام بشود، یک نفر می‌آید و می‌گوید: [تو چرا این‌طرفی نماز خواندی؟ قبله که این‌جوری نیست...]
و...
من نمی‌توانم با این فکرها مبارزه کنم؛ در واقع نمی‌توانم مبارزه را برنده بشوم!
اما با خواندن این کتاب یک اسم خوب برایشان پیدا کردم. می‌توانم اسم این مجموعه فکرهای عجیب‌وغریب را بگذارم [فیل‌هایی که وجود ندارند]!